Cz y wasze matki próbują być od was lepsze we wszystkim?

Wywyższyć się nad wami?

Nie. Współczuję Ci i wielu kobietom. Moja mama zawsze powtarzala, że nas kocha(mnie i rodzeństwo), że jesteśmy śliczne, bystre i jest z nas dumna.

Nie. I nie rozumiem takich kobiet. To znaczy mojej się wydaje że wszystko robi i wie najlepiej ale to taki typ i nie robi tego żeby się wywyzszac czy ponizac.

Nie.

Nie. We wszystkim mnie wspiera i pomaga.

Nie. Moja matka owszem przechodzila ten okres, ze ona jest we wszystkim lepsza, i probowala zastapic mnie jako matke, ale po kilkuletnich wojnach przeszlo jej. Stosunki mamy serdeczne acz zdystansowane, nie jest w temacie co do wnukow i ich wychowywania. Za to moja tesciowa tez jest odsunieta przez nas i glownie meza, jej syna od wnukow na tyle by nie ingerowac w wychowywanie, bo kobieta ma niestety zapedy narcyza, i wszechwiedzacej istoty, mysli ze pozjadala rozumy świata. Traktuje tak wszyTkie swoje dzieci i zieciow włącznie ze mna, jedna corka sie daje, druga grzecznie puszcza mimo uszu i robi swoje, trzecia nie daje sobie w kasze dmuchac wiec sa wojny, a moj maz choc mniej agresywnie niz siostra to tez nie daje sie matce i jej nie ulega, wiec sa fochy, ale zarowno jak i ja mamy na to wywalone. Maz wprost powiedzial, ze ani ona ani jego siostry to zadne dla niego autorytety, i taka prawda, facet dopiero jak poszedl do pracy to nauczyl sie zasad wspolzycia spolecznego, kultury osobistej i dobrych manier a takze odpowiedniego spojrzenia na swiat. Takze takie wywyzszanie sie w wykonaniu matki/tewciowej wywoluje u nas tylko gromki smiech i politowania, zwlaszcza tam gdzie probuja szczycic sie swoja wiedza a obnazaja tylko sama glupote.

Nie wiem z czego to wynika,ale dzisiejsze stare matki caly czas probuja pokazac,ze sa lepsze od corek Lepiej maja wysprzatane,ugotowane..sa takie wazne I przemadrzale :-(

Mama nie, teściowa tak. Mama zawsze jest dumna jak coś robimy nawet jeśli to lepiej od niej robimy.

"Mama zawsze jest dumna jak coś robimy" xxx O masakra!!!!

Miała takie zapędy, ale jej przeszło. Jak zaczełam dorastać cały czas porównywała mnie do siebie, próbowała zyć moim życiem (przerabiac mnie na wersję samej siebie sprzed lat) i bardzo irytowało ją, że jestem inna niż ona byla (fizycznie i z charakteru). Nie sądzę żeby robila to świadomie, po prostu wychodziły z niej kompleksy.

16:11 dlaczego niby masakra? Moj brat niedawno skończył studia np i była z niego dumna. Nie byłabyś z dziecka dumna z takiego powodu? Dostał dobra prace i tez jest dumna. Ułożył sobie życie. Jeżeli to jest masakra to jak według ciebie ma się zachować? Ma być zazdrosna? Matki są dumne do końca życia ze swoich dzieci. Jeśli są normalne.

gość dziś Chodziło mi o "zawsze jak coś robimy". Wiem, że są takie matki, że są dumne z najmniejszego pierdnięcia swojego dziecka. Duma z jakiegoś naprawdę dużego osiągnięcia jest OK.

16:29 nie ale już właśnie wiem o co chodzi. A mi chodzilo o sukcesach życiowych a nie "o jeju zrobiłas obiad!".

Akurat moja mama byłaby bardzo dumna gdybym zrobiła obiad :D

Nie.

16:35 haha jeśli jest to wielki sukces dla Ciebie to nie widzę problemu. Może to był zły przykład ale dobra, dobra! Z obiadu też można mieć dumy :)

doktorat to dla mnie nie problem, ale gotować nie potrafię :P

Trzeba sie cieszyc z małych rzeczy :) nie każdy jest geniuszem, ważne że sie stara i jest dobrym człowiekiem, nikogo nie krzywdzi.

nie i nie rozumiem takiego postępowania, bardzo bym chciała aby moja corka, dziś 7-latka, jako dorosła kobieta miała lepiej ode mnie, miała lepszą pracę i ogolnie żeby była zdolniejsza, mądrzejsza i ładniejsza:) Uważam że każdy normalny rodzić powinien mieć takie podejście

Ja mam taką matkę toksyczna kobieta z , która nie mam kontaktu. Ona nie ma bioder i ma mały biust, ja przeciwnie wiec zawsze dogadywala mi ze ona to szczupła laska a ja mam dupe jak szafa co prawdą noe jest bo nie jestem jakaś upasiona tylko mam inną budowę ciała. Zawsze lubiła siw chwalić ile ma adoratorow. Nie nauczyła mnie gotować, wręcz uzależniala mnke od siebie , a później przy moim chłopaku smiala sie ze mnie ze niemota jestem. Teraz mam męża, dwójkę dzieci, a ją mam głęboko w dupie. Kobieta nie potrafi pogodzić się z tym że mi się życie w miarę ułożyło , a ona każde dziecko z innym facetem i teraz na starość sama

Moja mama też lubila przechwalać się tym jaka ładna i zgrabna była jako mloda kobieta (miała rację, była śliczna). Potrafiła byc bardzo tolsyczna, ale na pewno było to nieświadome. Zawsze była z nas bardzo dumna i lubiła się nami chwalić, nikt nie mógł o nas złego slowa powiedzieć.

19:02 Współczuję, miałam podobnie. Matka nastolatka, ja dziecko wpadka i całe życie słyszałam, że gdyby nie ja to byłaby Bóg wie kim, że mam grubsze uda, opadające ramiona i w ogóle na pewno urodzę do 20. Skończyłam studia,wyszłam za mąż za fajnego faceta,doczekaliśmy się dzieci. I też było źle. Ciągła zazdrość i porównywanie. Wszystko robiłam nie tak. W końcu urwałam kontakt i mam spokój. Co przepłakałam to moje ale odżyłam.

To ja z 19.02 . Ja tez dużo przeplakalam. Moja matka urodziła mnie w wieku 39 lat i chyba byl problem że nie mogła się pogodzić z tym ze ona się robi starszą panią a ja kobietą. Mojej matce tez było ciężko dogodzić, ostatnia sprzeczka jaką pamiętam była o to że w drodze mam drugą córkę a nie syna i pewnie mnie mąż zostawi albo będzie bardzo niezadowolony, wtedy przekroczyła granice i wygarnelam jej wszystko. Ona soe obrazila za to z e prawdę usłyszała, później chciała zgadywać smsami jakby nigdy nic ale powiedziałam jej ze ma nie pisać bo zglosze na policje o nękanie. Juzdrdrugi rok chodzę do psychologa i czuje że żyje :)

Opowieści rodem z rodzin PATOLOGICZNYCH. W normalnych,zdrowych rodzinach rodzice cieszą się że mają zdrowe dzieci/wnuki,cieszą sie z ich osiągnięć w tym zawodowych,że mają ładne i mądre dzieci oraz że założyły rodziny i są samowystarczalne.Prostota ,to tak w/wym stąd te problemy.

Prawie wszystkie tutaj to toksyczne wsioki lub patologia, dzięki nim poznaje życie z marginesu, taki eksperyment socjologiczny, żal mi ich, bo głupie i nic same nie osiągnęły, skarżą się na matki, teściowe, bratowe, rodzeństwo, a same są takie jak osoby ,które krytykują, albo nawet są gorsze.Zazdrosc wylewa się tutaj i pustota umyslow, nic sobą nie reprezentują, nawet kobiece nie są, ale zadufane w sobie jak nikt, kogo znam.Dziwne!

Moja taka jest, kontaktu praktycznie już nie mamy, często się smucę z tego powodu, ale nic nie poradzę. Polecam terapię. Mnie pomogło, ale ból pozostanie na zawsze.

A pomyślałaś o bólu matki, ile razy powiedziałaś jej, że nienawidzisz,ile razy aby zdechła, ile razy że masz ją gdzieś, ile razy że się na świat nie prosiłaś, ile razy, że jest głupia,karma wraca, a ty dxlas na terapię zamiast do matki, no chyba,że jesteś z patologii a matka to alkoholiczka czy innego rodzaju pstologis

Moja mamusia przeżywa ostatnio drugą młodość i próżność stała się jej znakiem rozpoznawczym. Zawsze była normalną, równą babka, a odkąd ja jestem w niełatwej ciąży, mam z tego tytułu komplikacje zdrowotne i zawodowe ona zaczęła gwiazdorzyć, bo czuję się szczuplejsza, lepiej ubrana, wypielęgnowana od własnej córki. Żyje tylko nowymi ciuchami, kosmetykami - nic ją nie obchodzi poza własną osobą. Oczywiście chętnie udziela rad, ale tylko takich, gdzie może wbić szpilę i okazać swoją wyższość.