Czuję się źle.

Jestem młoda. Chciałam iść CHCIAŁAM! iść do pracy. Ofert multum. CV wysłane i co? Nic z tego nie mam oprócz ochoty zamknięcia się w piwnicy co najwyżej. Pół roku szukania, starania się i nic. Zazwyczaj problemem było: - mój młody wiek - prace dostał ktoś po znajomości - prace dostał ktoś z polecenia - brak statusu studenta - brak silnych motywacji do pracy (to że chce wynająć pokój się nie liczyło, bo jeszcze tego pokoju nie wynajmowalam) - zdanie, że młodzież jest nie odpowiedzialna i że mogę sobie przyjść jak skończę 21 lat I tutaj moje dopisane problemy - brak kontaktów (pochodzę z małej miescowosci, mój Tato nie żyje, a mama nie ma wykształcenia i jest chora przez co mieszkamy u siostry) - jestem kobietą (bo przecież nie dam rady położyć na półki śrubek, łopatek do ogórka) Mam plan na przyszłość.. Mam chłopaka (to świerzy związek i nie mówię mu jeszcze wszystkiego), ambicje.. Chciałam zarobić na start. Później miałam już kolejne plany.. Moi znajomi powrzyjeżdżali, bo też nie mogli znaleźć pracy i siedzą teraz za granicą. Dzisiaj się dowiedziałam, że chłopak z którym chodziłam do gimnazjum, dostał pracę mimo tego, że od 11 r.ż miał problemy z policją, ćpa, pije, miał kuratora, okradł sklep. A dlaczego? Mama mu załatwiła w firmie w której ona pracuje. Niech sobie pracuje, ale nie chodzi o to że jestem zazdrosna czy mu źle życzę. Czuje sie okropnie.

Mały błąd. Ten punkt z tym, że problemem jest to że jestem kobietą, nie jest moim dopisanym problemem. To usłyszałam od gościa który wystawił ogłoszenie.

Zakładasz durny topik i głupio kłamiesz w żywe oczy. Musisz dorosnąć, bo jak na razie tworzysz na poziomie szkoły podstawowej :(

konfabulujesz dziecinko. jak czujesz się źle to idż do lekarza i to dobrego psychiatry. życzę zdrowia