nie ma dobrych wiesci, wybrac staropanienstwo czy taki zwiazek:

Zacznę od tego że mam 31 lat,mój facet 29 lat i swoją firmę,w ktorej pracuje ciężko fizycznie, oznacza to, że zazwyczaj ciągle jest zmęczony, śpi, grzebie w garażu albo go nie ma w domu ,albo spędza czas grzebiąc w maszynach gdzieś daleko od domu. Nie jest to łatwa firma bo obejmuje wiekszosc pracy fizycznej i wyjazdy na te prace. Czasem mam wrażenie, że nie pasujemy do siebie bo ja pracuję umysłowo od 8 do 16, jestem po studiach i mam inne oczekiwania do życia. On tylko chce pracować fizycznie bo praca umysłowa go męczy co oznacza że w ogóle nie spedzamy ze sobą czasu. Widzimy się z samego rana przed pracą gdzie każdy życzy sobie miłego dnia, czasem w przelocie w ciągu dnia na 10-15 minut i czasem w nocy w łóżku kiedy przychodzi i się przytula chociaż najczęściej nawet i w nocy potrafi coś robić poza domem a wraca nad ranem.Doceniam to, że jest cholernie pracowity i chce do czegoś dość ale nie czuję się z nim do końca szczęsliwa. Czuję się samotna w związku i czuję, że moje życie gdzieś ucieka ,cenne lata. Ciągle muszę walczyć o wspólny czas i tak naprawdę ja naciskam. W odpowiedzi słyszę że życie za krótkie aby siedziec ogladac telewizor, skoro mozna w tym czasie dorabiac sie. Od poczatku jak się zaczelismy spotykac tak to wyglądało, a ja w tym tkwiłam bo liczyłam że to się zmieni. Poza tym zawsze się bardzo spóźniał, ciągle jest w wielkim niedoczasie, panuje u niego jakiś haos organizacyjny. Przyjeżdzał do mnie na nocki podczas których od razu zasypiał. Nic dziwnego jak taki padnięty. Czasem się uda 1raz na 2 tygodnie gdzieś razem cos zrobic,na rower pojechać albo do mojej rodziny. Cały tydzien jednak praktycznie 7 dni jest zajety i cały weekend, raz na ruski rok znajdzie pól dnia wolnego w weekend. W dodatku nawet w tych dniach muszę na niego czekać bo on oczywiście przyjeżdza spózniony bo mu zawsze milion sprawa wypada i ja czekam onajmniej godzine bo akurat miał robote.Dla niego to wystarczy a wspólne chwile na co dzień to strata czasu bo ma takie parcie aby firme rozkrecic która zresztą na razie przynosi niezapłacone vaty. W dodatku ciągle się wszędzie spóźnia,a jego firma narobiła dłużych długów które teraz próbuje spłacic przez to że latami był nieodpowiedzialny i zadawał się z nieodpowiednimi ludźmi którzy po prostu pochodzili z patologii.Ja pracuję w biurze i po pracy potrzebuję odreagować poza domem , mieć wolny czas, wyjść gdziekolwiek, czas który spędzę z partnerem, zarabiam dobrze a mam wrażenie że jedyną osobą która wnosi problemy do naszego związku jest ON. Póki co czuje że ten zwiazek ciągnie mnie w dół, raczej się czuję jak matka albo starsza siostra. Mam dosc jego firmy i problemów, nawet zamieszkać razem nie moglismy tylko tu w Warszawie z jego rodziną bo go nie było stać na wynajem, więc mieszkamy z mamusią która mu gotuje obiadki, tyle dobrego że dzięki temu nie muszę placić za mieszkanie ( smutny argument ). Nie wiem czy to ma w ogóle sens, czy warto się tak męczyć i liczyć , że on kiedyś dojrzeje, ze mnie dogoni i kiedyś jak ten związek przynosi więcej bólu i rozczarowań? Ja wiecej czasu spedzam zjego rodzicami niż nim. Niby wziął się za siebie i w końcu sa fajne wspólne chwile, wtedy jest naprawdę dobrze ale jest ich na lekarstwo. Każdy z nas ma swoje życie i czuje się obok związku a nie w związku. Probowałam z nim rozmawać ale to nic nie daje, jest jak jest i on mówi że stara się jak może żeby znaleźć ten czas ale musi pracować żeby długi odrobić. Nie wspomnę o tym że nigdy nie robimy nic z jego inicjatywy.Boję się samotności i chyba godzę się już na cokolwiek byle nie zostać w życiu samą. A w tych czasach ciężko spotkać w ogóle faceta nie mowiąc już o takim który się nam podoba, a coraz młodsze dziewczyny wchodzą na rynek. Widzę te brutalne prawa i to też jest duży argument który mnie powstrzymuje przed odejsciem. Boję się, że kiedyś będę załować że go zostawiłam, bo może przyjdzie czas że się ogarnie i wtedy będę żalowac. Szkoda mi też go tak ranić i zostawiać bo to dobry człowiek ale trudny

rozkreca firme, jest ciezko. Moze podniesie sie z tego za jakis czas a ty zostawisz go w najgorszych momentach.

zenada- innych słów nie znalazłem

Pracoholik nie powinien z nikim się wiązać bo i po co, po to by inni wiedzieli, ze kogoś ma i nie jest sam? Bez sensu

Moja ciocia mawiała - ludzie muszą mieć równe starty, co oznacza, ze "fizyczni", powinni się zadawać z "fizycznymi", a "umysłowi" z "umysłowymi". U was problem będzie się nasilał, bo macie w życiu totalnie inne ambicje i zapatrywanie na związek, wiec średnio to widzę.

W którymś momencie skapitulujesz. Jestem tego pewna. Lepiej więc teraz

zenada- innych słów nie znalazłem A coś więcej??? -bo taka wypowiedź nic nie wnosi

dajcie spokój, a u was jest miłość?

14:58 - jak nie wnosi -jak to właśnie sedno tego tematu

Autorko, Dluga wypowiedz, a nie wiem gdzie jest setno problemu. Moglabys wybrac JEDNA odpowiedz, to sprobuje cos doradzic - nie odpowiada ci jako partner, ktos kto woli prace fizyczna nie umyslowa jak ty - twoj chlopak jest pracoholikiem - nie spedzacie razem czasu - twoj chlopak nie ma na nic pieniedzy, nawet na wynajecie wspolne mieszkania - nie chcesz byc w zwiazku z facetem, ktory ma swoja firme, bo to zbyt duze zobowiazanie i wasze zycie nie wyglada (i nie bedzie) wygladalo tak jak sobie marzysz - wiesz ze nie chcesz byc ze swoim chlopakiem, ale boisz sie odejsc w wieku 31lat ze strachu przed samotnoscia Prosze, wybierz jeden problem, a jesli jest ich wiecej - to prosze napisz tylko ten najwazniejszy.

A chcesz miec dzieci?jesli tak to nie ma sensu sie nigdzie ruszac, bo po pierwsze tak na szybko innego nie znajdziesz, a po drugie przy dzieciach i tak zyje sie obok siebie i bywa ze maz po latach zapyta zony (jak najmlodsze dziecko bedzie na tyle duze zeby byc samo u babci) " no wiec co u ciebie slychac?" ( w sensie u ciebie, nie u dzieci)Ale wydaje mi sie ze nie zamierzacie miec dzieci, skoro ci zalezy zeby z nim spedzac czas.Przyszla matka by byla zadowolona ze zarabia i nastawiala sie na inne cele w zyciu niz wspolne spedzanie czasu.Moze to ty powinnas dojrzec, bo nie na tym zwiazek polega

"W odpowiedzi słyszę że życie za krótkie aby siedziec ogladac telewizor, skoro mozna w tym czasie dorabiac sie." X Jak dla mnie życie jest za krótkie, żeby cały czas pracować i się dorabiać.

"a po drugie przy dzieciach i tak zyje sie obok siebie i bywa ze maz po latach zapyta zony (jak najmlodsze dziecko bedzie na tyle duze zeby byc samo u babci) " no wiec co u ciebie slychac?" ( w sensie u ciebie, nie u dzieci)Ale wydaje mi sie ze nie zamierzacie miec dzieci, skoro ci zalezy zeby z nim spedzac czas.Przyszla matka by byla zadowolona ze zarabia i nastawiala sie na inne cele w zyciu niz wspolne spedzanie czasu.Moze to ty powinnas dojrzec, bo nie na tym zwiazek polega" X Ja mam 2 dzieci i nigdy nie żyliśmy z mężem obok siebie - zawsze staraliśmy się i staramy nadal aby zagospodarować czas tylko dla siebie (im starsze dzieci tym łatwiej o wyjście/wyjazd i spędzenie czasu tylko we dwoje. Związek gdzie spędza się osobno czas to nie związek. Nie twierdzę, że pieniądze nie są ważne, ale nie takim kosztem że ludzie w związku widzą się w przelocie. Nie wiem czy Twój związek wygląda tak jak opisujesz, ale to jakiś koszmar. Akurat aktorka w przeciwieństwie do Ciebie wie jak związek powinien wyglądać.

Gosc powyzej, to jestes wyjatkiem, fajnie ze pomimo dzieci macie ze soba cos wspolnego.Ja na razie nie mam dzieci, ale co z kim rozmawiam to w kazdej rodzinie dzieci sa tak bardzo wazne, ze nie ma prawa do innej roli jak tylko matki i ojca.nawet jak dzieci odejda z domu, rozmawia sie wylacznie o nich, ich studiach, pracy itp

Wszystko ci w nim przeszkadza, wiec wniosek jest prosty- nie kochasz go. Gdyby chociaz byl bogaty, moze bylby jakis sens byc z nim. A tu ani milosci ani pieniedzy. Ja bym radzila zebys odeszla i dala sobie szanse na szczesliwe zycie. W kazdym wieku mozna spotkac fajnych facetow. Trzeba tylko skonczyc takie nijakie zycie bo to do niczego nie prowadzi...

No widzisz - ja kocham swoje dzieci bardzo, ale tak samo kocham swojego męża. Uważam, że ważne jest aby spędzać czas razem (wypad z dziećmi), ale potrzeba też czasu tylko we dwoje. Najtrudniejsze są początki macierzyństwa bo tego czasu jest mniej, ale kwestia organizacji i chęci. Miłego wieczoru - ja już spadam spędzać czas z mężem.

Gosc powyzej, to jestes wyjatkiem, fajnie ze pomimo dzieci macie ze soba cos wspolnego.Ja na razie nie mam dzieci, ale co z kim rozmawiam to w kazdej rodzinie dzieci sa tak bardzo wazne, ze nie ma prawa do innej roli jak tylko matki i ojca.nawet jak dzieci odejda z domu, rozmawia sie wylacznie o nich, ich studiach, pracy itp xxx Nie jest wyjatkiem. U mnie w zwiazku tez znajdujemy czas z mezem dla siebie, mimo ze mamy 2malych dzieci. Relacja, ktora ty opisujesz jest niezdrowa, bez wzgledu na to ile rodzin tak postepuje (choc statystyk i tak nie znasz).

Byl temat na kafe i kazda osoba wypowiadala sie ze dzieci sa ponad wszystko a inne sprawy daleko za nimi.tak tez mowili mezczyzni, ze milosc do dziecka jest tak silna, ze do zony/meza spada do zera, nie.mowiac o swoixh rodzicach, rodzenstwie czy przyjaciolach

31lat to wcale nie za pozno, zeby odejsc i zaczac z kims innym. Ja poznalam mojego meza w wieku 33lat, stworzylismy fajna rodzine, dom, 2dzieci. Choc na pewno kosztuje to troche wiecej wysilku i jest wieksze ryzyko zaczynac od nowa, niz gdy ma sie 20+. Ale jesli ten zwiazek to nie to - to da sie. I to szybciej uda ci sie zalozyc rodzine z kims nowym, kto ma te same cele, niz docierac sie z kims z kim sie bardzo roznicie. Tylko nie chce ci radzic tak od razu, zebys odeszla, bo z twojego opisu nic nie piszesz na temat WAS - co was polaczylo, jakie macie wartosci, zainteresowania, charaktery, co w sobie lubicie, co was w sobie pociaga, lub odpycha. Nie piszesz czy go kochasz. Bardziej opisujesz, ze wasz zwiazek nie dziala jak powinien - ale moze da sie to naprawic. Bo wiesz, zmienic partnera mozna zawsze, ale zeby stworzyc dlugotrwala relacje to tez trzeba troche pracy i kompromisu - czy z obecnym czy innym partnerem. Ale podstawa jest milosc.

20.33 No ale masz 2przyklady na tym temacie, ze jednak bywa tez inaczej... Nie twierdze - dzieci tak przejmuja caly swiat, ze latwo jest wpasc w taki uklad. Ale to jest niezdrowe - nie tylko dla pary, rowniez dla dzieci. I trzeba sie troche postarac. Bylam w ostatnim miesiacu pierwszej ciazy, gdy mielismy 5 rocznice z moim mezem. Po raz pierwszy nie przyniosl nawet kwiatow - ja kupilam mu prezent i zorganizowalam kolacje, mimo, ze ledwo moglam sie ruszac. Dostal wtedy opieprz z wykladem, jak wazne jest zebysmy dbali o nasz relacje zawsze, nawet gdy jest ciaza, dzieci itd. Poki co, wiecej mu sie nie zdarzylo olac ;-)

"Byl temat na kafe i kazda osoba wypowiadala sie ze dzieci sa ponad wszystko a inne sprawy daleko za nimi.tak tez mowili mezczyzni, ze milosc do dziecka jest tak silna, ze do zony/meza spada do zera, nie.mowiac o swoixh rodzicach, rodzenstwie czy przyjaciolach" X Jak może spaść miłość do zony/męża po urodzeniu dziecka do zera. Nie znam ani jednej takiej pary w moim otoczeniu.

A ja znam, prawie kazda, moze z wyjatkiem kolezanki ktora regularnie odrzuca kolejne oswiadczyny ojca swojego dziecka, wiec on sie stara do przesady zeby zmienila zdanie 20.46, przykre to co mowisz, a jak jest teraz?bo to tylko ty sie starasz z tego co widac, pewnie sie wystraszyl ze odejdziesz i zabierzesz dziecko lub ze zajmiesz sie tylko dzieckiem a jego potrzeby lozkowe odejda w odstawke.Co z tego ze dostal reprymende i sie poprawil z przymusu skoro on sam nie czuje potrzeby okazywania uczuc i dbania o ciebie?ja bym wolala skromnego kwiatka ale szczerze od serca niz droga bizuterie z wyrzutow sumienia czy strachu o wlasna skore Wiec jednak mam racje ze milosc sie calkowicie przelewa na dziecko.W tej sytuacji najlepiej jak kazdy ma wlasny pokoj i sam sobie gotuje, pierze i sprzata a opieka nad dziecmi jest podzielona, np ja mam wolna sobote i jade gdzies z kolezankami a maz niedziele-na ryby.To jedyne rozwiazanie zeby bylo sprawiedliwie i kazdy mial czas wolny

"Wiec jednak mam racje ze milosc sie calkowicie przelewa na dziecko.W tej sytuacji najlepiej jak kazdy ma wlasny pokoj i sam sobie gotuje, pierze i sprzata a opieka nad dziecmi jest podzielona, np ja mam wolna sobote i jade gdzies z kolezankami a maz niedziele-na ryby.To jedyne rozwiazanie zeby bylo sprawiedliwie i kazdy mial czas wolny" X Nie nie masz racji - nie przyjmujesz do wiadomości, że nie u wszystkich tak wygląda sytuacja. To po co wychodzić za mąż jak tak ma wyglądać małżeństwo????

12:40 Naprawdę współczuję Ci że wychowałaś się w takiej rodzinie, ale nie czerp z takiej rodziny wzorców

Masz rację nie pasujecie do siebie. Macie odmienne patrzenie na życie.z czasem będzie gorzej a jak przyjdzie na świat dziecko to twoja frustracja wzrośnie o co najmniej 200% więc wtedy będzie Cię wszystko jeszcze bardziej wkurzac.

Myślisz tylko o sobie. On nie będzie kończył pracy tak jak Ty o 16. Ustal z nim ze niedziela jest wolna od pracy i chcesz ja spędzać z nim.

Slub sie przeciez bierze zeby miec dzieci i zeby mialy obydwoje rodzicow pod jednym dachem.fakt ze na poczatku jest milosc, ale to zmienia forme przy dzieciach, nic nie trwa wiecznie.oczywiscie wiernosc i uczciwosc obowiazuja, ale milosc tylko do dzieci, oczywiscie musi byc szacunek do drugiego rodzica i pomoc w razie potrzeby, zas spedzanie razem czasu tylko dla dzieci

W e tam pitolenie. Jestem 8 lat po ślubie. 13 lat w związku. 4 letnie dziecko. I kocham męża tak samo jak na początku. Z tym ze miłość jest bardziej dojrzała. Gdybym miała opiekę nad dzieckiem częściej spedzalibysmy czas tylko we dwoje. W zeszłym roku udało się spędzić weekend bez dziecka.

"Slub sie przeciez bierze zeby miec dzieci i zeby mialy obydwoje rodzicow pod jednym dachem.fakt ze na poczatku jest milosc, ale to zmienia forme przy dzieciach, nic nie trwa wiecznie.oczywiscie wiernosc i uczciwosc obowiazuja, ale milosc tylko do dzieci, oczywiscie musi byc szacunek do drugiego rodzica i pomoc w razie potrzeby, zas spedzanie razem czasu tylko dla dzieci" X Proponuję wizytę u psychologa.