Wszyscy mi mówią, że jestem brzydka..

Okej, nie chce trafić na nikogo znajomego bo spale się ze wsydu, więc bede anonimowa.Ale mam 15lat i niezbyt urodziwą buźkę. Krzywy dosyc duzy nos, srednie szare oczy i malutkie usta. Krzywe zęby, zolte(probowalam juz duzo sposobow wybielania i nic nie pomaga, a moi rodzice nie maja pieniedzy na aparat i powiedzieli ze doczekam sie do osiemnastki).Jestem szczupła, wysportowana,mam dlugie brazowe wlosy. Jak na poczatku poznałam moje przyjaciółki powiedziały( w sumie to jedna bo przyjaźnie się z 3) że nie mam aż tak krxywego i nie widać. Od koło roku CODZIENNIE nie obejdzie się bez komentarza na temat mojej twarzy, robi mi się na prawdę przykro a ja osoba odwazna do postawienia się nie jestem. Nie lubię mieć wrogów, ani się kłócić dlatego jestem dosyć lubiana. Chłopcy mówią że może nie jestem ideałem piękna ale nie jest ze mną źle. Jednak nigdy nie miałam żadnego. Jedna przyjaciółka która poznałam dużo przed gimnazjum uważa że jestem ładna (:. A koleżanki są podzielone. I co prawda uważam siebie za nienajgorsza stworzoną ciape to i tak "przyjaciółki" dają mi w kość... Moim największym kompleksem jest ten nos, w lustrze wygląda normalniie ( czytałam że to dlatego że jesteśmy tam ladniejsi i jesteśmy przyzwyczajeni do naszej asymetrii) ale kiedy robię zdjęcie tylna kamerka to jestem okropnym potworem. I moje brwi, kiedy je maluje (lekko) to są ładne ale kiedy robię są zdjęcie to jedna jest wystrzelona jak z orbity a druga jest kwadratem. Jednak dużo osób uważa że mam ładne brwi. To teraz w co ja mam wierzyć? Czy mieliscie/mialyscie podobny problem ze znajomymi? Ja naprawdę nie chce ich stracić ale myślę że to jest w pewnym sensie przywiązanie i strach przed samotnością,lecz kiedy słyszę od nich te bardzo nie miłe i prawdziwe komentarze jestem w rozsypce. Przepraszam że się tak rozpisalam ale jest to dla mnie trudne.