Dużą część życia myślałem, że spotkania towarzyskie to raj na ziemi

Mialem bardzo niewielu znajomych i kolegow, w szkole mi dokuczali, dlugo wcale nie bywalem na spotkaniach towarzyskich z rowiesnikami. Tak bardzo tego pragnąlem, ze kiedy dobiegalymnie skads wesole odglosy, smiech mlodych ludzi to wyobrazalem sobie, ze to cos pieknego ale niedostepnego dla mnie i bardzo cierpialem. Kiedy w koncu zaczalem bywac na spotkaniach towarzyskich, to po krotkiej ekscytacji, ze dostapilem tego zaszczytu, bylem bardzo rozczarowany, bo nikak mialo sie to do moich marzen. Ktos tez tak mial?