Dla kogo jeszcze ten rok 2018 jest NAJGORSZY od dawna?

To ja z 23 56 ja np od zawsze byłam pechowa Od dziecka Nigdy się niczym nie wyróżniałam. Nie byłam nie lubiana ale nie byłam tez przebojowa . Na milion dzieci to zawsze ja musiałam się wyjebac, wdepnac w kupę czy zrobić z siebie durnia. Nigdy sie dobrze nie uczyłam ale to z lenistwa. Nie mam matury (nie zdałam matmy ) W domu patologia. Bo jakże nazwać wiecznie pijana matkę (ojciec się ulotnil ) i ciągle awantury w domu ? Gdyby nie właśnie babcia i dziadek to nie wiem kim bym teraz była . Oni byli moja ostoją. Ale ich już nie ma. Reszta rodziny się ode mnie odwróciła nie wiem czemu ale pewnie spadek . Być może niebawem stracę mieszkanie (po dziadkach )testamentu brak , a osób do podziału nie brakuje. Bo do opieki byłam ja ale po kasę ..wiadomo . Myślałam że znalazłam wreszcie faceta moich marzeń Kochał mnie. Był czuły ..opiekuńczy .urodziłam dziecko - człowiek z lodu .dziecko traktuje świetnie - mnie jakbym przeszkadzała . Brak empatii, dogryzanie, wyzwiska skargi na mnie do swojej mamy. dlatego właśnie uważam nieraz ze moje życie skończyło się wraz z odejściem dziadków. Oni mi pomagali Babcia zawsze wspierala. Mialam ten prawdziwy dom Teraz nikt się o mnie nie zatroszczy Wiem ze sama powinnam o siebie dbać . Ale brakuje mi takiego ciepła. Pysznego obiadu, rady, wsparcia. To u nich miałam . Teraz w dupie wszyscy maja . Mialam poważne problemy zdrowotne . Groziła mi transfuzja krwi, myślicie że ktoś spytał co mi jest ? Jak tam wszystko wyszlo ?NIKT także moi drodzy sądzę , że jadę po równi pochylej. I gdyby nie synek to nie wiem co bym zrobiła.

Miało być ja z 23 36

Ale patrzcie Jak to jest ze jedni tyle cierpią a inni mają wszystko na tacy ??? Wszystko pod nos . Chaty prace wszystko .

Bo tak już jest i koniec. Widocznie każdy sobie sam gdzieś kiedyś zapracował na to co ma w tym życiu i trzeba z pewnymi rzeczami się pogodzić zamiast kopać z koniem.

Opjerdol?

Od 2013 roku moj pech trwa i trwa....wczesniej nie bylo rozowo bo podobnie cale zycie pod gore szarpanie sie o wszustko co inni dostawali na tacy..patologia w domu. Tez zawsze mi jako jednej na milion cos sie orzytrafic musialo kompromitujacego... Wiecznie sama....od pewnegoprzykrego zdarzenia w pracy to doslsoenie swiat mi sie zawalil....a potem tylko coraz gorzej trudna ciaza.wczesniak. potem.orzeczenie o niepelnosprawnsoci.choroba i smierc mamy ktra z dnia na dzien zribila z niej osobe niepelnosprawna. W pewnym momencie mialam 3osoby niepelnosprawne pod soba mame dziecko i ciotke po udarze...chodzilam do pracy to ryczalam ze nienmam juz sil...doszly problemy ze zdrowiem. Potem smierc ojca i walka o spadek z bratem. I tak ciagle cos sie dzieje...jeden krok w.przod 5w tyl

Ja popadłem w ciężką depresję, myślałem o tym żeby się zabić i to bardzo poważnie. Moja żona oskubała mnie z pieniędzy i na koniec chce się rozwieść. Nie mieszkam z nią w domu, żyję z jedną walizką a jedyne na co mnie stać to wynajęcie pokoju robotniczego. Nie pamiętam kiedy ostatnio odczułem bliskość drugiej osoby czy zwierzęcia mam na myśli psa którego też chce mi odebrać. O seksie nie wspomnę. W wieku 37 lat muszę wszystko zaczynać od nowa bo nie mam niczego ani nikogo

U mnie też się wszystko sypie, a ja zamiast wziąć się do roboty, stoję w miejscu... Dzień po dniu życie przelatuje mi przez palce, długi rosną, a ja nie mam siły na nic :(

Moj najlepszy rok od wielu lat:)

Majątki i ich przekazywanie dzieciom to jest akurat mniej kwestia szczęścia, a bardziej kwestia wyrzeczeń i ciężkiej pracy rodziców. Jak ktoś ma co otrzymać od rodzica, to tylko lepiej dla niego. A jeśli nie, to należy samemu zakasać rękawy po to, żeby nasze dzieci miały lepszy start od nas. Najgorzej to pomyśleć "ja nic nie dostałem, to dziecku też nic nie dam" :/

co do 06:34 Znałam ludzi.. którzy w wieku 40+ musieli zaczynać wszystko od zera: firmy, układanie życia, spłacanie długów trzeba tylko znaleźć w sobie siłe i jakoś się zmotywować

Do 00:55. Musisz byc silna dla swojego dziecka :*

No wlasnie ale widzicie dzis obudziłam się z płaczem . Ciężko być silnym . Ja za miesiąc mogę zostać bez dachu nad głową. Tyle pracy w to mieszkanie włożyłam . Tyle starań. A ile opieki . Ja jako młoda dziewczyna zamiast się wyszaleć nigdy nie miałam na to czasu W sumie nie żałuję ciesze się ze mogłam być z dziadkami a teraz sepy żerują . Taka rodzina Należy im się jasne. Ale mnie jakby w ogóle w tym wszystkim nie ma . A mieszkam tu od urodzenia czyli 27 lat

Tak to był i nadal jest najgorszy rok mojego życia jak dotad. 

Juz od poczstlu cos “smierdzialo” ale is czerwca... rozstanie po 5 latach. Moim zdaniem związku nad którym po prostu zabrakło chęci pracy. No ale to moje zdanie.

potem problemy z tym związane - dwa razy wracała do mnie by odejść w tym samym dokładnie momencie... w szczegóły nie warto sie wdawać.

ponadto potem problemy z psychika. Schudłem 20 kilo w dwa miechy... straszna depresja nic mnie nie obchodziło l, hospitalizacja. Potem terapia, odejście od matki, ok to dobrze ze odciąłem pępowinę chociaż z nią nie mieszkałem te 5 lat i tak ale to nie było takie proste i owocuje końcem roku...

 

swieta zawsze były rodzinne u mnie. Milo, przyjemnie. Czasem ktoś tam burknął cos pod nosem ale to norma.

W tyn roku nie mam seist. Siedzę sam i są rzeczy których szczerze żałuje ze to się tsk właśnie skonczylo. 

Np. Minęło już pół roku a ja nadal kocham na zabój. Moja Anie. I to sie robi powoli męczcie... odkryłem tez w sobie duże pokłady leku. On zawsze byk ale nie aż taki...

 

ogolnie średnio z tym rokiem.

Tak to był i nadal jest najgorszy rok mojego życia jak dotad. 

Juz od poczstlu cos “smierdzialo” ale is czerwca... rozstanie po 5 latach. Moim zdaniem związku nad którym po prostu zabrakło chęci pracy. No ale to moje zdanie.

potem problemy z tym związane - dwa razy wracała do mnie by odejść w tym samym dokładnie momencie... w szczegóły nie warto sie wdawać.

ponadto potem problemy z psychika. Schudłem 20 kilo w dwa miechy... straszna depresja nic mnie nie obchodziło l, hospitalizacja. Potem terapia, odejście od matki, ok to dobrze ze odciąłem pępowinę chociaż z nią nie mieszkałem te 5 lat i tak ale to nie było takie proste i owocuje końcem roku...

 

swieta zawsze były rodzinne u mnie. Milo, przyjemnie. Czasem ktoś tam burknął cos pod nosem ale to norma.

W tyn roku nie mam seist. Siedzę sam i są rzeczy których szczerze żałuje ze to się tsk właśnie skonczylo. 

Np. Minęło już pół roku a ja nadal kocham na zabój. Moja Anie. I to sie robi powoli męczcie... odkryłem tez w sobie duże pokłady leku. On zawsze byk ale nie aż taki...

 

ogolnie średnio z tym rokiem.