ROZSTANIE,POMOCY

Cześć, potrzebuję się wygadać. Przez brak czasu straciłam znajomych, więc nawet nie mam komu tego powiedzieć. Byłam z chłopakiem 2,5 roku, związek skończył się wczoraj. Chciałam tego, od co najmniej pół roku ciągle miałam myśli, żeby to skończyć, bo denerwowało mnie jego zachowanie, różnice w poglądach na niektóre sprawy, bo muszę mieć wszystko po swojemu. Zaczęłam dopatrywać się problemów takich jak to, że jest dla mnie za niski, że nie wiem czy chciałabym iść z nim do ślubu, mnóstwo wątpliwości. Te wątpliwości sprawiły, że zdałam sobie sprawę, że skoro są to to NA PEWNO NIE JEST TO. Przeciągałam to, liczyłam chyba, że w mojej głowie coś się zmieni. Ale nie, stworzyłam w sobie straszną blokadę, nie mogłam się do niego przekonać, z życia erotycznego zrezygnowaliśmy kompletnie, nie miałam ochoty się z nim całować a co dopiero coś więcej. Ale poprawiał mi humor, rozśmieszał jak nikt. Teraz, po rozstaniu, mimo, że to ja go chciałam cierpię jak nigdy w życiu. Nie mogę się pozbierać, zastanawiam się czy zrobiłam dobrze, czy po prostu przechodzę załamanie po tym przyzwyczajeniu.. Proszę o jakąś radę :(

to moja jedyna rada https://www.youtube.com/watch?v=8X7iLpTI25U przestan być dzieckiem i obudz się bo p************z zycie szybciej niż myślisz

masz za duze wymagania sama se bat ukrecilas

Wydaje mi się, że fajny chłopak skoro miał poczucie humoru. Niski? A jakie to ma znaczenie? No, ale jeśli nie pociągał Cię jako mężczyzna to lepiej niech uszczęśliwi jakąś dziewczynę, która go pokocha.

kiedyś mi to nie przeszkadzało, że niski i wszystko inne. Tu nie chodzi o wzrost. Tu chodzi o to, że zaczęłam nawet na siłę wyszukiwać jego wady żeby upewnić się, że nie chcę z nim być. Mimo, że to głupoty.