Czy dam rade przyzwyczaić się do mieszkania w małej mieścinie

Wybudowaliśmy się z mężem Ok 30 km od dużego miasta, miejscowość Ok 5 tys mieszkańców. Wiadomo ze wolałabym dom w mieście ale ceny są zabójcze i nie było nas stać. Ja wychowałam się w dużym mieście i wiadomo ze wolałabym mieszkać w mieście, ale mąż bardzo naciskał i w końcu uległam. Dzisiaj przy okazji wizyty na budowie skoczyłam do miejscowej kawiarni gdzie zagadala mnie nieznana mi dziewczyna (mieszka podobno niedaleko mnie)- która wiedziała o mnie juz sporo faktów (dotychczas poznałam tylko jedna starsza sąsiadkę). Sama mówiła ze o niej chodzą takie i takie plotki. Odechciało mi się całego mieszkania tam. Nienawidzę takich miejsc i plotkarzy. Dom nowiutki, wszystkie meble nowe, kredyt zaciągnięty a mnie nie chce się żyć.

jak sie zlego partnera / partnerke wybierze to potem odechciewa sie życ jak ma taki problemy psych.

okolice Trzebnicy czy Ż. ?

Mam to samo, niedobrze się robi na te wszystkie ploty, tutaj sensacja nawet jest to że ktoś się wybrał na wycieczkę rowerową, jedziesz do kogoś rowerem to on wie o tym szybciej niż dojedziesz

Nie przesadzaj ;-) to jest mentalność wsi. Ja mieszkalam jako dziecko w bloku w wielkim mieście, później z mężem pobudowalismy dom na przedmieściach, teraz wykanczamy kolejny w mieście, bo jednak wolę bliżej niż dalej od centrum. Nigdzie nikt nie plotkowal ani ja nie wdawalam się w ploty. Nie musisz wchodzić w bliższe relacje. Jeżeli jest tj piszesz to dzień dobry/czesc i każe w swoją stronę. Nie sluchaj i nie mów, a plotki i tak będą, musisz mieć tego świadomość. Odległość duża, ja nie nadaję się na codzienne dojazdy, ale ludzie różnie decyduja.

Tutaj się już przyzwyczaiłam. Mam wspaniałe sąsiadki, starsze panie a nigdy nikogo nie obgadywaly. Jedynie mówią o sobie, często się zwierzają. Cudowne, ciepłe osoby. A tam takie plotkarstwo, szczególnie wśród starych ludzi. Nie wiem czy dam rade się przyzwyczaić. Póki co reaguje alergicznie na pytania znajomych: to kiedy przeprowadzka? Wiem ze pewnie mysla ze się cieszę i w sumie nie wyprowadzam ich z błędu, ale w głębi duszy czuje się strasznie. Nie mamy nikogo w tej miejscowości. Rodzina mieszka Ok 600km dalej.

Ja wychowałam się w dużym mieście i wiadomo ze wolałabym mieszkać w mieście X Ja w dużym i wolałbym na wsi najlepiej nad morzem.

Przywykniesz, w końcu sama zaczniesz plotkowac.

Tam jest tak nudno ze to jedyna rozrywka miejscowych. U mojej kolezanki firanku w domach obok sie rozuwaja jak ja podjezdzam do niej autem no po prostu wiocha. Ciesze sie ze mieszkam w miescie

A ja się wychowałam w 200tys. mieście, w dzielnicy o nie najlepszej opinii, w bloku gdzie w związku z tą opinią nikt nowy się nie wprowadzał, a na wyprowadzkę też mało kogo było stać. Tam było jak na wsi. Ludzie znali siebie nawzajem, kilka pokoleń z rodziny sąsiada i tam to dopiero plotki kwitły. Jak mama dwa miesiące była bez pracy, to sąsiadki już w pierwszym tygodniu zauważyły :O Nie zawsze mieszkanie w mieście oznacza anonimowość :O

dziś A ja się wychowałam w 200tys. mieście, w dzielnicy o nie najlepszej opinii, w bloku gdzie w związku z tą opinią nikt nowy się nie wprowadzał, a na wyprowadzkę też mało kogo było stać. Tam było jak na wsi. Ludzie znali siebie nawzajem, kilka pokoleń z rodziny sąsiada i tam to dopiero plotki kwitły. Jak mama dwa miesiące była bez pracy, to sąsiadki już w pierwszym tygodniu zauważyły pechowiec.gif Nie zawsze mieszkanie w mieście oznacza anonimowość pechowiec.gif X U mnie jest dokładnie tak samo. Niby miasto a każdy plotkuje i się interesuje co robię. Koszmar po prostu.