Czy w szpitalu dla dorosłych na oddziale onkologii można być z noworodkiem?

Ana 345 dziś Myślę, że tu nie chodzi o samą pierś. Co do zajmowania się dzieckiem na onkologii, to zależy jaki nowotwór, jaka operacja itd. Nie wiem skąd taka pewność, że "żaden szpital"? Myślę, że znalazłby się szpital, np. wśród prywatnych.

Ciekawe co piszesz bo ja jakoś czulam normalnie kupy noworodków u znajomych i rodziny. I inni też. Wiec przestań pisać bzdury bo patrzysz na to przez pryzmat tylko swojego dziecka. A ja będąc po chemii, czując każdy zapach jak zaproszenie do rzygania, widząc że jakaś baba pcha mi się z noworodkiem na salę wygonilabym ja prędzej niż przeszłaby przez drzwi.

gość dziś Skąd wiesz, że ma i że dadzą sobie radę?

gość dziś Bzdury piszesz. Z daleka czuje się kupę dziecka ok. półrocznego, ale nie noworodka. I nie ekscytuj się tak, bo na pewno taka matka nie byłaby z Tobą na sali, tylko w izolatce.

gość dziś Pchałaś się do znajomych i rodziny, gdy mieli noworodka? Przypominam, że mowa jest o noworodku, a nie o niemowlaku. To znaczna różnica. Nie masz pojęcia o czym piszesz. Kupy noworodka, który byłby w odległości od Ciebie nie poczujesz.

13:15 a skąd wiesz że ma babcie, dziadka? Może i ojca ma czysto teoretycznie, ale inną rodzinę już niekoniecznie. Nasze dziecko np nie ma dziadków niestety, a my rodzeństwa czyli dziecko nie ma cioć, wujków. Ani jaka jest sytuacja co z ojcem dziecka też nie wiesz. Wiemy że ma mamę. Chorą.

Dlaczego miałaby być w izolatce? Nie byłaby izolatce, bo dziecko to nie jest powód żeby zajmować izolatke takim pacjentem. Strasznie głupia jesteś. Patrzysz na wszystko przez swoje widzimi się. Każdy ma inną wrażliwość na zapachy, najwyraźniej ty masz bardzo niska, ktoś inny większą, proste? Osoba po chemii ma zwykle jescze większą i do tego mdłości. Nie wiem, mam co to rozrysowac żeby dotarło?

Co znaczy pchalas? Siostra sama zaprosiła, przyjaciółka też. Ty się może i pachsz nieproszona, ja przychodzę jeśli mnie ktoś zaprasza

gość dziś I to był noworodek? Ile dni miało dziecko?

Widzimisię mówisz... Może lepiej bedzie, jeśli matka nie podejmie leczenia onkologicznego i umrze. Wtedy dziecko do Domu Dziecka, bo myślę, że jeśli kobieta w ogóle rozważa taką opcję by być na onkologii z noworodkiem, to nie za bardzo może liczyć na rodzinę. Przecież zdaje sobie sprawę, jak będzie jej tam trudno, że będzie potrzebowała odpocząć, że będzie bolało. Nie bez powodu atorka to rozważa. Izolatki są na przeróżne sytuacje, dlaczego miałyby nie być właśnie na taką?

Wtrącę się. Mnie się zdaje, że jeśli dla dziecka nie ma dobrej opieki i autorka byłaby zestresowana na tej onkologii, to mogłoby to mieć wpływ na jej leczenie.

Ale dziewczyny, litosci. Jak ona sie po operacji zajmie maluchem ? Opieka nad dzieckiem wchodzilaby w gre tylko w dniu przyjecia do szpitala bo nastepnego dnia operacja. Mysle ze tu nie chodzi o to, ze nie ma innego wyjścia tylko o to, ze autorka uwaza ze pierwsze dni z noworodkiem sa wazne etc. No dobra, ale ok 4 dni i autorka będzie w domu. Moja corka jak sie urodzila musiala lezec w inkubatorze przez 4 dni i nie moglam brac jej na rece nawet. I co ? Ano nic. Żyjemy. Co wiecej kp 2.5 roku.

Tak sobie poczytałam i powiem Wam, że mam taką refleksję, że wielu ludziom brakuje pokory. Takiej zwyczajnej pokory i ludzkiej życzliwości. Jedna z drugą już wie najlepiej, że jest ojciec, że są babcie, dziadkowie, ciocie, wujkowie i Bóg wie, kto jeszcze. Kupy noworodka śmierdzą na kilka metrów (bardzo ciekawe), płacz przeszkadza. Przecież to nie jest standard, że matki są na własnym leczeniu onkologicznym z noworodkami. Gdyby tak się zdarzyło, widocznie nie bez powodu. Czasem warto spojrzeć dalej niż czubek własnego nosa. Nie wszystko jest takie, jakim się nam być wydaje.

gość dziś to niech idzie bez dziecka! Nie wynyslaj że nie ma z kim zostawić bo nie napisała tego. Myślę że by to napisała raczej, a ona pisze i kontakcie i tylko o to się boi. Piszesz straszne bzdury

Może w domu nie ma kto się zająć dzieckiem? Nie każdy tak łatwo się do tego przyzna w obawie przed hejtem.

Ale właśnie ona patrzy na czubek własnego nosa, bo będzie pchać noworodka do innych chorych pacjentów, bo się boi o kontakt. Litości. Gdyby to chodzilo o opiekę, to by napisała to na 100 % że nie ma z kim zostawić

Hejtem ze nie ma rodziny? Ile ty masz lat, 15? :D

gość dziś Myślę, że autorka nie napisała wszystkiego w obawie przed komentarzami takich jak ty. Gdyby napisała, że nie ma z kim zostawić dziecka, zaraz by było, że patologia itd. Ona po prostu szuka konkretnej informacji, chce wiedzieć czy jest taka możliwość i w jakich szpitalach. Nie musi wcale zdradzać rzeczywistych powodów dlaczego to rozważa, bo nie o to chodzi, nie to jest sednem problemu. Ona nie chce roztrząsać swojej sytuacj, ona chce wiedzieć, czy tak można.

Jestem w szoku ze ktośoze wpaść na tak durny pomysł. I w jescze większym że jakaś idiotka to popiera. Co chwilę tu piszecie że pierwsze odwiedziny norowodka minimum 2 tyg, ale do szpitala to heja z nosidelkiem:D do pacjentów naswietlonych lampami. Mam pytanie do tej idiotki która tu pisze co 2 post o tym że kupa nie śmierdzi. Wiesz co to radioterapia? Wiesz czym się naswietla pacjenta? Śmiało, bierz dziecko na odzzial że leżą ludzie po radioterapii. :D

gość dziś A ty pierwszy raz jesteś na kafeterii? Nie ma może hejtu na samotne matki? Zaraz by też miałaniechciane porady zeby z kimś tam nawiązała kontakt, pytania a dlaczego nie ma kontaktu z kimś tam innym, a czemu nie zostawi z sąsiadką, a po co "rozkładała nogi" itd. Wiadomo jak jest na kafe.

Gdzie napisałam że patologia? Wyjmij słomę z butów i przestań dopisywać bajeczki.

Bycie samotna matka to sytuacja losowa, branie noworodka do szpitala to już jej głupota. Naraża siebie, dziecko i pacjentów.

Jaki czubek własnego nosa? Autorka nigdzie się nie pcha. Zadała zwyczajne pytanie, czy tak się zdarza, bo nie wie i zapytała w których szpitalach jest taka możlowość -o ile w ogóle jest.

Pacjent po leczeniu chemia i naswietlaniem nie może mieć kontaktu z dziećmi przez 48 h. Więc dlatego autorko żaden szpital się nie zgodzi.

gość dziś nie TY, czytaj ze zrozumieniem. Napisałam, że zaraz by na kafe bylo, że patologia, a nie że ty w tym wątku napisałaś, że patologia. Nie raz tu czytałam wyzwiska pod adresem samotnych matek.

Autorka nie napisała, że nie ma z kim dziecka zostawić, tylko że po porodzie boi się o więź z dzieckiem i dlatego chcę je zabrać na oddział że sobą. Nie odpowiadajcie historii. Moim zdaniem głupota. Do tej co pisze, że kupa dziecka nie śmierdzi. Po chemii i radioterapii niestety nawet kupa noworodka śmierdzi i powoduje wymioty i mdłości u innych pacjentów. Poza tym ci ludzie potrzebują spokoju. Matka też będzie go potrzebować. Pielęgniarki z poza oddziału do opieki nad noworodkiem nikt nie wpuści, bo pacjenci nie mają odporności. W dodatku narażać dziecko na kontakt z osobami po radioterapii?brak mi słów.

gość dziś To co dla Ciebie jest głupotą, dla niektórych jedyną opcją.

gość dziś Napisałas że przez takie jaka ja i że wyzwalabys my ja od patologii. Czyli oskarzasz mnie ze uważam że jest patologia. I wiesz co? Ani przez chwilę nie pomyślała że jest patologia bo nie ma z kim zostawić. Ale widać jak ty mierzysz ludzi swoją miara, o ile wiesz co to znaczy. Sama już nie wiesz co napisałaś

Ja leżałam w szpitalu kiedy dziecko miało 4 miesiące i byłam tam 3 tygodnie ponieważ po operacji wystąpiły komplikacje. Mąż zmienił pracę krótki czas wcześniej. Ale nie było zmiłuj, musiał pójść do szefa i szczerze przedstawić mu sytuację. I, o dziwo, szef go z pracy nie wyrzucił, po okresie próbnym przedłużył mu umowę i jeszcze kazał przekazać życzenia powrotu do zdrowia. Jedna i druga babcia pracują zawodowo więc nie było opcji zajęcia się wnuczką co doskonale rozumiem. Mąż chciał mnie odwiedzić z córką ale kategorycznie zabroniłam, bo to był szpital, a nie wyjazd do spa. Tęskniłam za córka ale w tamtym momencie ważniejsze było to abym doszła do pełni sił żeby po powrocie móc zajmować się dzieckiem. W szpitalach jest zakaz odwiedzin z dziećmi poniżej, bodajże, 14 roku życia więc tymbardziej zabranie noworodka na oddział odpada, to nie jest hotel dla matek z dziećmi. Ktoś tu pisze o zrozumieniu. A gdzie zrozumienie dla innych pacjentów, którzy leżą na sali? Nie każdy ma ochotę słuchać płaczu dziecka, zwłaszcza na onkologii gdzie pacjenci często mają bardzo wyostrzone zmysły co jest spowodowane leczeniem.

Widać jak niektórym hormony przesłaniaja zdroworozsadkowe myślenie.