No i popatrz, nie jest tak prosto,

zakochać się nigdy nie było prosto, jesteś na wyciągnięcie ręki a jednocześnie jak za niewidzialną ścianą.

ale jestem,jak Ty

Nie ma mnie juz dla cb i nigdy mnie nie bedzie.

I niech ta ściana nigdy nie zniknie. Masz złego mentora/przełożonego a naśladujesz go, to chyba głupota.

Ścianę można zburzyć przecież kiedyś.

Dlaczego tyle pesymizmu i goryczy wręcz ?

Brak odwagi cywilnej napisać do kogo to kierujesz. Słaba jednostka z ciebie.

Tak, on ma rację tak jest lepiej. Ma spokojne życie, ja też po co komplikować. Tylko jest jakieś "ale", coś co nie daje spać bo czegoś w życiu brak. Jak pozbyć się tego uczucia.

I z wypytywania nic nie wyszło. Założył autor temat jako facet a jak odpowiedzi nie były satysfakcjonujące bo nagle z siebie kobietę zrobił.

Najpierw trzeba wiedzieć czego się chce i czy warto marnować czas na burzenie, zabawić sie możesz z każdą inną, nie marnuj czasu i zajmij się kimś innym, ze swego środowiska i w swoim wieku, i z którą twój mentor pozwoli ci się spotykać:/. Wszystko ma swój czas, czas burzenia ściany minął.

Autor był i jest kobietą tj jestem.

Tak w necie to i może być. A w realu kim jesteś naprawdę? To pytanie retoryczne chyba wiesz co to jest.

Przykro mi, że zawiodę, nie będę opisywać szczegółów anatomicznych ale zdecydowanie płeć żeńska. To "on" jest za murem.

On tu pisze na kafeterii ze ty tak personalnie kierujesz pytanie? Bo jak go nie ma tu to raczej coś z tobą nie tak. To początki zaburzenia osobowości.

Mam ciężki dzień tylko tyle, dużo na głowie, do tego on jednego dnia patrzy z czułością, kolejnego jestem jak powietrze. Dobra koniec tematu.

Ok. Nie chciałam Cię wkurzyć. Wybacz.

Ściane należy burzyć od razu, bo " kiedyś" to może mnie nie być