Lecę na bogatych i się tego nie wstydzę

Nie potrafiłabym się zainteresować facetem, który zarabia średnia krajowa, albo niewiele powyżej. Pieniądze to afrodyzjak. Świadczą o zaradności mężczyzny, a zaradność jest bardzo seksi i bardzo męska. Dobre pieniądze to chyba największy afrodyzjak na mnie. Nie wykorzystuję mężczyzn na pieniądze, nie jestem utrzymanką, mam swoje i mi z tym dobrze. Porównałabym to z tym jak niektórzy faceci ubóstwiają duże pupy. Czego nie rozumiem to to czemu „fetysz” pup jest akceptowalny społecznie, a „fetysz” pieniędzy i zaradności już nie? Oba te pragnienia wywądzą się z prymitywnych instyntynktow

A ile zarabiaja Twoi bogacI? Bo z tego, co piszesz, ja sredniak jestem

Różnie. W zależności od faceta, ale od 7 tys brutto do kilkudziesięciu tysięcy mięsiecznie (nie zmyślam)

Ogarnięcie mnie ciągnie, a nie tysiąc w ta lub tysiąc w tamta. Czemu to jest tak piętnowane?

7 tys brutto to okolice sredniej krajowej. To jednak sie lapie ;) To nie zawsze od ogarniecia zalezy, poki nie zmienilem pracy, zarabialem 3-4 tys.

Wychodzi 5k na rękę około, a facet dość młody jest. Nie pisałam, ze lecę na milionerów tylko na ogarniętych facetów, którzy przyzwoicie zarabiają. Czego nie rozumiem to to czemu to jest tak piętnowane. Dla przykładu mogłabym spokojnie powiedzieć, ze poleciałam na pana A, bo jest przystojny (co również jest puste, przemija itd.), nikt by się nie czepiał, ba! To byłby komplement, ale gdybym powiedziała, ze spodobało mi się to jaki facet jest zaradny od razu zostałabym wyzwana od materialistek