Utrata dziewictwa

Cześć. Otóż mam mały problem, który sama sobie stworzyłam. Mam 24 lata i wciąż jestem dziewicą. Do niedawna byłam wręcz z tego dumna i czekałam na tego jednego jedynego. Jednak od pewnego czasu czuję, że nie jestem spełniona, że jednak czegoś mi brakuje. Jestem samotna, troszkę w życiu przeszłam zmian. Od kilku lat pracuję z 11 lat starszym mężczyzną. Jest żonaty i ma dziecko. W ostatnim czasie dużo ze sobą piszemy. Opowiedział mi, że brakuje mu bliskości z żoną i czuje się niedoceniony. Żona też go nie rozumie ani on jej. Wiem natomiast, że bardzo kocha swoją córkę. Powiedział mi, że podobam mu się i chciałby ze mną się przespać. Ja głupia dałam mu do zrozumienia, że miałam już facetów chociaż tak nie było. Ciągle mam zapaloną lampkę, że jest żonaty i nie powinnam z nim w ogóle prowadzić tego typu rozmów. Nie oczekuję, że ktoś tu będzie zostawiał rodzinę ani żadnych deklaracji. Po prostu czuję, że chciałabym z nim to zrobić. Jednak jest dwie sprawy. Jak powiedzieć mu, że jednak jestem dziewicą? I druga istotna czy naprawdę to przerwać? Możecie sobie darować hejty i głupie komentarze z wyzwiskami. Mam świadomość, że nie jest to dobre.

Dziewczyno. odpuść temat. Serio z takiego układu nie da się wyjść bez szwanku.

Popieram, odpuść to.

moim zdaniem, pierwszy raz zrób to z kimś kogo będziesz kochała, albo będzie Ci się to wydało, że kochasz, lub będziesz zauroczona. Każdy następny raz baw się ile wlezie i w dowolnych konfiguracjach. Jednak pierwszy raz powinien być magiczny jedyny. Dla takiego faceta prawdopodobnie jesteś tylko i wyłącznie celem do zaliczenia i nie ma w tym nic złego, jednak pierwszy raz to magia i poczuj tą magię.

A mi się wydaje że już zdecydowałas, nie skończy się jednym razem, zrobi się kwas i będziesz żałować :)