Czy jeśli ktoś rozpoczyna karierę zawodową w wieku 34 lat

to może jeszcze osiągnąć jaką satysfakcję ze swojego życia?

Mozliwe, ze wieksza niz inni :)

lepsze to niz byc leniem i siedziec w domu.

Oczywiscie. Ja znam sporo ludzi, ktorzy zaczeli dostawac lepsze propozycje pracy po 30stce. Nie mieszkam w Polsce, lecz w UK. I zarowno ja, jak sporo osob ktore znam - mam na mysli nie Brytyjczykow, ale przybyszow z UE - ktore najpierw 5 lub wiecej lat sprzataly/pracowaly w sklepach itd. a obecnie maja tzw "lepsze" prace (nie cieprie tego slowa, bo kazda praca jest wazna, ale wiecie o co mi chodzi). ja mam 33 lata I pracuje umyslowo dopiero od 2 lat. przedtem bylam kelnerka I barmanka.

Ja się staram o pracę w punkcie sprzedaży pieczywa i ciastek. od 6 rano do 14 albo od 10 do 18 albo od 6 do 18 i wtedy za dwa takie dni jeden wolny. 2400 zł brutto. Wymagam nauczenia obsługi kasy fiskalnej. Trochę mi nie pasuje autobus bo tam bym był tak o 6:02. A na to zebym tam był o 5:20 to się nie zgodzę.

tak, wszystko zależy od zaangażowania, pasji, chęci i talentu w danej dziedzinie. A także od pracowitości. Lepiej późno niż wcale. Znam osobę, która około 40 przebranżowała się i zaczęła pracować w IT. Dużo osiągnęła jeszcze.

Jasne ze tak. Przeciez jest wiele zawodów, ktore wymagają wielu lat nauki, szkolenia sie, zanim faktycznie zacznie sie pracowac i zarabiać. Np. lekarze weterynarii- nie kazdy dostaje sie na studia za pierwszym razem, wiec czasem jest rok obsuwy :) a same studia trwaja 5.5 roku, potem staz, szkolenie w lecznicy pod okiem doswiadczonego lekarza. To dluga sciezka zawodowa.

Ja właśnie jestem w podobnej sytuacji, mam rowne 30 lat i szukam pierwszej pracy w zawodzie... Wcześniej pracowałam, ale jako kelnerka, a to nie ma nic wspolnego ze studiami , ktore skonczylam ( dopiero w tym roku), wiec tez sie stresuję czy coś znajdę :(

Ja mam 33 i tez chce zacząć prace w zawodzie. Przedtem pracowałam jako kasjerka w sklepie, teraz czekam aż mała pójdzie do przedszkola i zaczynam jakby od zera

Praca jako kasjer czy temu podobna to jeszcze nie kariera :D Ale lepiej zacząć wtedy niż wcale

Autorko, oczywiście, że może! ja swoją karierę zawodową rozpoczęłam w wieku 40 lat. Wcześniej pracowałam w porywach [urodziłam 3 dzieci, wychowawcze, chorzy rodzice]. Pracownikiem byłam, ale nie awansowałam - nie awansowałam bo nie mogłam pogodzić pracy zawodowej z opieką nad dziećmi i rodzicami i ciągłymi szkoleniami, dalszą nauką. Dzieci podrosły, opiekę nad rodzicami podzieliliśmy między moje rodzeństwo [siostra skończyła studia, wróciła do rodzinnej miejscowości, brat wyjechał na stypendium do USA, my przeprowadziliśmy się w bezpośrednie sąsiedztwo moich rodziców, siostra ojca przeszła na emeryturę chętnie opuściła swoje dotychczasowe lokum - zamieszkała z moimi rodzicami, a moje dzieci podrosły i nie wymagały już opieki 24/24]. Wróciłam do pracy, szybko nadrobiłam zaległości, kilka kursów, studia podyplomowe i awans za awansem. Dzisiaj mam 46 lat, doszłam do czołówki zarządzających firmą. I tak naprawdę dopiero teraz mając uregulowane stosunki rodzinne mogę poświęcić swój czas firmie. I teraz praca sprawia mi o wiele więcej przyjemności, mimo większej odpowiedzialności niż wówczas, kiedy byłam szeregowym pracownikiem i pracowałam bez stresów.