Duże rodziny są przereklamowane

Nigdy nie byłam zwolenniczką dużych i wielodzietnych rodzin. Jak widzę taka to mam wrażenie że u nich ten kierat nigdy się nie skończy. Jaki jest sens życia kiedy musimy poświęcić praktycznie całe aby wyprawic dzieci? Przecież wychowanie nie kończy się w momencie pójścia do szkoły. Ba mam wrażenie że wtedy się dopiero zaczyna prawdziwa jazda , trudne decyzje, pierwsze poważne porażki dzieci. Jak widzę znajome które żyją tylko dziećmi i rodziną to też mi jest ich żal. Ale wiem że może właśnie tak są szczęśliwe więc nie oceniam Wydaje mi się to też noewdzieczna rola. Bo jak dzieci małe to wszystko jest piękne i słodkie. Ale tak patrzę na starych rodziców gdzie i tak na starość zostają sami. Jak ich dzieci skacza sobie do gardła w walce o spadek . A i tak nikomu nodogodzisz i ludzie są niezadowoleni... Tak się po prostu zastanawiam bo nie wiem czy jest sens decydować się na drugie dziecko.

To zrób tak aby twoje dzieci się w przyszłości kochały i wspierały a nie będzie problemu.

popieram, ja dzieci nie chce w ogóle, do mnie to kula u nogi. Jak ktoś ma więcej niż 3 to do mnie patologia...

U mnie w bloku są same rodziny i mam wrażenie że te z 1 dzieckiem są najbardziej wyluzowane, szczęśliwe i żyją sobie na spokojne. A ci z dużą to non stop wrzask i jakis problem , kłótnie...

Dla mnie idealna rodzina to z 3 dzieci. ;) Sama narazie mam 2 ale bardzo bym chciała w przyszłości jeszcze jedno. Co do relacji to wszytko zależy od ludzi. Nas była trójka i mamy świetny kontakt między sobą, zaś nasza matka ma bardzo trudny charakter i niestety nasze drogi się coraz bardziej rozchodzą . Z rodzeństwem się rozumiemy i wspieramy. A ona jest całe życie idealna, nie można mieć innego zdania, ona najlepiej wie, najlepiej żyje i trzeba robić wszystko tak jak ona chce, inaczej jest obraza majestatu.

Ja też bym chciała mieć 3, na razie mamy jedno dziecko, my z mężem nie mamy rodzeństwa i jest nam zwyczajnie smutno z tego powodu, każdy ma rodzinę, dzieci mają ciocie i wujków, kuzynki i kuzynów, a nasze nie ma nikogo poza nami i jednym dziadkiem i to wcale fajne nie jest choćbyśmy mieli mnóstwo czasu i kasy, a to czy rodzice są sami na starość zależy od tego jakimi są ludźmi i jak nas wychowali, moi nie byli jakoś nigdy sami, wierzę że i nasze dziecko / dzieci znajdzie w przyszłości czas i chęci na rozmowy z nami czy wspólny obiad.

Akurat mam trójkę dzieci i nie czuję się, że jesteśmy przereklamowani. Też nie jest prawdą, że cały swój czas poświęcam tylko dzieciom, kwestia po prostu dogadania się i podziału obowiązków

Podpisuje sie pod wypowidziami wyzej. Relacje w rodzinie zaleza od rodzicow. Jedno dziecko moze i latwiej dla rodzicow, bo mniej zachodu, ale duzo gorzej dla dziecka.bo w zyciu doroslym zostaje samo. Nigdy jedynaka.

To po co mieć nawet jedno dziecko skoro to niewdzieczna rola i skoro tylko czas zabiera a na koniec dzieci mają nas gdzieś? No właśnie, niezależnie od ilości potomstwa tak może być wiec również uważam że 2 czy 3 dzieci dobrze wychowanych to dobry pomysł. Bo i jedno może nas mieć w nosie. Ale w większej rodzinie jest weselej i miłej. Oczywiście jak nas stać na utrzymanie.