xxx

dziękuję za komentarz , fagas , raczej nie ,nie tak bym to komentowała raczej dla mnie partner i dziecko są na pierwszym miejscu , może dla kogoś to nie jest ok, ale partner dla mnie jest również ważny i staram się by było mu komfortowo zgadzam się z sową , że konieczna jest kontinuacja u psyhologa terapii by odzyskać swoje poczucie wartości wcześniej czułam się pewniej , czułam się wartościowo , teraz po jakimś czasie tak się nie czuje , straciłam to poczucie , a od tego chyba trzeba zacząć gdyby była bym egoistka , napewno odeszła bym w poszukiwaniu faceta który będzie traktował mnie wartościowo , ale w chwili obecnej nie czuje się tak bym sobie poszła , bo zależy mi na tym związku , pomimo że uważają że nie ma za co itd.... może jak odzyskam pewność siebie i będę bardziej dla siebie wartościowo , może związek się poprawi i zobacze w którą stronę podąży partner , czy potrzebował tylko i wyłącznie kogoś kto , jak tu ktoś napisał służył i nie był konfliktowy by móc iść dalej i realizować swoje czy jest tu jednak coś więcej .... napewno mam sporo pracy ze sobą .... dziękuję za porady i komentarzy

autorko, w tych moich "punktach" są już rady. wczytaj się dokładnie... ale jeśli masz jakieś jeszcze inne konkretne pytania, to chętnie coś podpowiem, jeśli będę na siłach. nie mogę ci ani ja, ani nikt inny dać magicznej rady, że jak zrobisz jakiś hokus pokus, to wszystko jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zmieni się na szczęśliwe i naprawione. zmiany wymagają pracy, w pierwszym rzędzie nad sobą.

Może i w twoich punktach są porady Ale nie takie jakich chciałaby autorka! Do autorki: Napisz po prostu jakich rad oczekujesz to je napiszemy! P.s.Leczenie psychiatryczne wskazane bezwzglednie!

no właśnie... autorka chyba chciałaby taką poradę, żeby nie musiała nic zmieniać, tylko powiedzieć jakieś magiczne słowo facetowi, a on by się od niego zmienił i zaczął spełniać warunki "bezwarunkowo kochającej" autorki.

Każda idiotka tego chce! I zaraz obrażona ze porady nie po jej myśli!

podnoszę bo ciekawe

Nie kocha ani Ciebie ani Twojego dziecka. Fundujesz dziecku na całe zycie traumę. Kiedyś te uczucia zaatakują go ze zdwojona siła. Ze był obojętny ojczymowi, niechciany, niekochany...Będzie go gryzło poczucie niskiej wartości, a wiadomo, ze ludzie którzy w siebie nie wierzą raczej nie osiągają w życiu wiele. Uważam ze powinnaś się rozstać.