Studia zabrały mi znajomych

Hej, rozmawiałam z moimi znajomymi na temat zjawiska jakie zachodzi po pójściu na studia, ot taka luźna gadka. Jakaś tam część moich koleżanek/kolegów przed pójściem na studia była normalna, można było pogadać na luzie, pośmiać się, a teraz mogę o tym zapomnieć, jakby połknęli kija i im zalega w d***e. Zrobili się ąę, alfa i omega, już te tematy co były śmieszne przed studiami są żałosne, wiadomo nie będziemy się śmiali całe życie z 1 żartu, ale chodzi mi o ogólny zarys i poczucie humoru. Mają prace dorywcze na pół etatu jeden barman, następna chce dostać się do policji, też gdzieś dorabia, liznęli trochę roboty i w 4 literach się poprzewracało, denerwują się kiedy ludzie w podobnym wieku mówią do nich na ty, a nie na pan/pani, a to przecież młodzi ludzie. Czy ludzie po samym technikum czy zawodówce są gorsi od studentów? Gwoli ścisłości, sama poszłam szybko do pracy, bo nie chciałam, by rodzice dalej mnie utrzymywali i żebym mogła im jakoś pomóc finansowo, z resztą nie wiedziałam jak mam ukierunkować swoje życie, więc wolałam pójść od razu do pracy, a nie chodzić i zmieniać kierunek co rok żeby później stwierdzić, że jednak żałuje, że nie poszłam do pracy. Nie mam nic do studiów ani do studentów, tacy ludzie są potrzebni, po prostu smuci mnie fakt jak ludzie potrafią się szybko zmienić.

Podaj przyklad tych zartow.

Po prostu dorośli. Znałaś ich jako dzieciaki, a teraz wkraczacie w dorosłość. Ludzie się zmieniają, zwłaszcza w tym okresie. Wiele związków z liceum też się rozpada na studiach bo tam poznajesz nowych ludzi i masz nowe perspektywy rozwoju.

Ludzie mają naturalną skłonność, do budowania swojego poczucia wartości na skróty, czyli uznają, że sam fakt studiowania, czyni ich lepszymi, ważniejszymi, mądrzejszymi... To nic nowego. To jest bardzo ludzkie. Przeżyjesz.