Czuje, że zrobiłam ogromny błąd.

Witam wszystkich, jestem pierwszy raz na forum. W tym roku rozpoczęłam studia. Udałam się na germanistyke, bo mam łatwość przyswajania języków. Dodatkowo filologia pozwala nauczyć się dwóch dodatkowych języków. Póki co czuje się ogromnie nieszczęśliwa, zawsze chciałam iść na prawo. Co mnie powstrzymało? W rodzinie mamy już jednego prawnika nie pracującego w zawodzie. Wybrałam język w biznesie i prawie. Jak okazało się...biznes i prawo będzie w ostatnim semestrze, więc przejechałam się totalnie. Zapewnienia uczelni o dużej ilości prawa i biznesu mogę włożyć między bajki. Czy któraś z Was studiuje/studiowała coś czego nie czuła ? Jak poradziłyście sobie w tej sytuacji ?

Witamy i żegnamy

A czemu nie zmienisz kierunku? Ja zmieniłam. Już po 1 dniu wiedział,że powinnam i z perspektywy kilkunastu lat była to super decyzja.

Teraz nie przyjemną mnie na prawo. Musiałabym zaczekać na rekrutację zimową.

To idz do pracy i potem startuj w zimowej rekrutacji

Poszłam na podyplomowe studia z rachunkowości. Studia przedstawione były jako praktyczne, a okazaly się streszczeniem 5 lat studiów ekonomicznych.

Łącze studia z pracą. Ogólnie od kiedy zaczęłam studia nie jestem szczęśliwa, ciągle mam doła. Rodzice ciągle inwestują w mój język dlatego nie chce zawieść iść. Mam taki mętlik w głowie.

Z drugiej strony po 3 latach studiów uczelnia ,,załatwia" nam pracę, więc mam pewność, że nie będę bezrobotna.

zaden problem, skończ ta germanistyke , zrób licencje na tłumacza przysięgłego i wilk syty i owca cała, a jako tłumacz przysięgły, mozesz przeciez zaczac studiować prawo

I w wieku 30 lat zacząć aplikację?

To zacznij studiować prawo jako 2 kierunek

Kieruj się sercem nie rozumiem.

Znam faceta ktory prawo skonczyl w wieku 40 lat, bo bardzo chcial, a los mu w oczy, ale dopial swego

Prawdopodobnie w paznierniku złożę papiery na prawo i będę studiować dwa kierunki. Nic nie szkodzi spróbować.

Boże dziewczyno jeśli jesteś na pierwszym roku to przenieś się natychmiast na inny kierunek. Ja tak niegdyś zrobiłam i nie było większych problemów. Nie trać czasu, bo szkoda życia. O ile oczywiście jesteś absolutnie pewna swojego wyboru, że to cię faktycznie interesuje, z naciskiem na INTERESUJE i nie jest to słomiane zainteresowanie, bo jeśli kierują tobą inne względy to też możesz się boleśnie przejechać. To co napisałaś to jeszcze nie jest żaden ogromny błąd. Ogromny błąd to jest jak ktoś budzi się przed 40-stką i ma 15 lat stażu pracy w branży której szczerze nienawidzi.

Mam już swoje lata ponad 20 lat o studiach a nadal żałuję że nie zdecydowałem się na rzucenie studiów na których byłem i nie rozpocząłem architektury. Więc nie zastanawiaj się i zmień. Rób to co lubisz i kochasz a nigdy nie będziesz pracować.

Do 30-stki można jeszcze bez specjalnej paniki kombinować ze zmianami kierunków, bo potem to już gorzej. Oczywiście wszystko jest możliwe i później, ale powiedzmy sobie szczerze ile ludzi w późniejszych latach podejmuje się takich wyzwań kiedy już ma historie CV dość skostniałą. A kiedy jeszcze sie bierze z kimś ślub i posypią się dzieci to jest już potwornie ciężkie bawić sie w jakieś studiowanie, szczególnie dla kobiety.

Dziewczyno zmieniaj na prawo jak tylko się da ! Co to jest stracony rok czy pół wobec całego zawodowego życia! Robić to co się lubi to wielki przywilej. Ja nie zrezygnowałam w porę, nomen omen ,właśnie z prawa, skończyłam je ale nigdy nie pracowałam w zawodzie. Już po pierwszym roku wiedziałam, że to nie dla mnie.

A mogła by Pani napisać jak było na studiach prawniczych ?