Ciąża w wieku 18 lat, pomoc

Cześć dziewczyny, mam pewien problem i nie mam pojęcia do kogo się zwrócić... :( Za miesiąc ukończę 18 lat i zrobiłam test - pozytywny.. jestem w trzecim albo czwartym tygodniu ciąży, mój chłopak (z którym mieszkam) bardzo się cieszy i snuje wielkie plany żeby przenieść się z kawalerki do prawdziwego domu, który mają mu wybudować rodzice ..:) Powiadomił już całą swoją rodzinkę, której nie znam (tylko siostrę), jesteśmy ze sobą pół roku i wpadliśmy, on ma 24 lata, moja mama nie ma pojęcia o jego istnieniu, sama ledwo utrzymuje dom w którym mieszka z moim bezrobotnym ojcem. Ja pracuje, mój chłopak też, ale mamy grudzień a w maju matura... Poród wypadłby na wakacje - sierpien - dobrze że po maturze, ale mam słabą frekwencję w szkole przez to że pracuje jako kelnerka i nie wiem jak to wszystko pogodzić. Żeby zdać maturę musiałabym poprawić swoje wyniki i zmniejszyć prace, ale nie wiem czy sobie z tym wszystkim poradzę... Jak finansowo? Jak powiedzieć mamie? Nie mamy dobrego kontaktu, moja rodzina na pewno nie będzie się cieszyć a ja sama nie wiem co mam zrobic i czy jestem gotowa na bycie matką w wieku 19 lat? chciałabym iść na studia i zwiedzać świat, ale wiem że musze ponieść konsekwencje... Jestem w szoku i boję się że sobie nie poradzę, zawsze byłam tą najmłodszą, którą trzeba było się zajmować a teraz musze byc odpowiedzialna i czuje sie zdana sama na siebie, a znajomi? Rodzina i otoczenie? Jak zareagują nauczyciele? Prosze Was, kobietki o jakiekolwiek rady i Wasze historie! Jestem zagubiona a chciałabym żeby wszystko ułożyło się jak najlepiej :)

Byka za rogi. Jest ciaza i to jest fakt. Rodzinie powiedz, skoro nie jestes z nimi w kontakcie, to pogadaja i po nich to splynie i troszcz sie osiebie, zwiazek i dziecko. Wy jestescie na pierwszym miejscu. Jestes w trudnej sytuacji, ale nie pierwsza i nie ostatnia. Dasz rade :) nie wiem jaka macie sytuacje finansowa, ale w tym momencie matura powinna byc priorytetem, bez niej ciezko dalej, a im starsza bedziesz, tym bardziej doswiadczysz tego, ze papierek warto miec.

Jeśli nie masz z kim porozmawiać, zwierzyć się, to może weź kilka spotkań z psychologiem, żeby pomógł ci poukładać emocje. Idz do rodzinnego lekarza, weż skierowanie na NFZ do terapeuty i uczęszczaj choć pare razy na sesje z nim. Moim zdaniem powinnaś zluzować z pracą, tę funkcję niech dodatkowo przejmie chłopak a ty dbaj o zdrowie i szkołę,żeby zrobić / zdać na czas maturę.

Nie wiem dokładnie, czemu nie masz kontaktu z rodziną, ale powiedz o ciąży dopiero po 18 urodzinach. Lepiej uniknąć akcji zabierania Ciebie siła do domu rodzinnego. Zdaj maturę, przy dziecku będzie bardzo ciężko znaleźć czas na naukę do niej, bo to ogrom materiału z różnych dziedzin, inaczej niż studia. Sama na studia wróciłam jak dziecko miało niecałe 2 lata i bez problemu daje rade. Fajnie, że Twój chłopak się tak ucieszył. Ja od swojego (już męża) usłyszałam "w****ilas mnie". Jakby w tym nie uczestniczył. Na szczęście już po godzinie zmienił postawę. A rodzina chłopaka też się cieszy? Jeżeli naprawde ma dostać dom od rodziców to super, łatwiej wam będzie łączyć koniec z końcem. Odnoszę wrażenie, że ogólnie jestem pozytywnie nastawiona do ciąży. Wiek nie ma nic do macierzyństwa, możesz być super mamą. W dzisiejszych czasach wychowanie dziecka już nie jest aż tak trudne. Zawsze możesz zadzwonić do kogoś z ważnym pytaniem, sprawdzić coś w internecie, wystarczy tylko zdrowy rozsądek. gratulacje

Ogarniesz to ze spokojem tylko musisz być zorganizowana. Mam parę kolezanek, ktore zaszly w ciążę w liceum i ze spokojem skonczyly studia, mają dobrą pracę, mężów. Ja urodziłam w w wieku 21 lat, studiowałam zaocznie i pracowałam. Jesli chodzi o dofinansowanie to dowiedz się czy coś Ci się nalezy.

masz faceta który sie cieszy z ciąży bedziesz miała pewnie wsparcie w nim i jego rodzinie :)

Dziękuję Wam za odpowiedzi i powiem w skrócie, że finansowo jest tak: dostaje jeszcze ostatnie 500+, za kawalerkę płacimy ponad 1000zł - mamy co jeść i gdzie spać, mamy ciepło, prąd, gaz i wodę więc nie ma tragedii, radzimy sobie :) ale od stycznia skończy mi się pomoc od państwa i jeśli ograniczę prace to może byc ciężko, mój facet już pracuje po 10 godzin dziennie.. a jak dojdzie nam dzidzia? i wizyty u ginekologa? Moja mama nie pomoże nam finansowo... Rodzina od jego strony narazie jest jakby obojętna i przyjęła to ze spokojem, na pewno pomogą nam z domem ale z tym też będą wiązać się koszta utrzymania... Staram się znaleźć rozwiązanie.. Staram się skupić na szkole... Od stycznia przestać pracować i skupić się tylko na maturze? A mój facet ma zarabiać na mnie, dom i dziecko? To wykonalne?

Marnie to widzę:O.Opis oderwany od realizmu,marne perspektywy:O.

Skup sie na maturze bo jak nie zdasz to juz nie bedziesz miala sily, czasu i checi zeby w przyszłości znow do niej podejsc. I bedzie kiszka. Jak urodzisz to dostaniesz 1000 pln kosiniakowego miesiecznie przez rok. Zawsze coś.