Nieśmiały chłopak ze studiów zakochany w dziewczynie przebojowej, ale nieśmiałej

Przeciwnie, ma wyrosnąć na duszę towarzystwa. Dać się zauważyć w tej grupie. Nie wciskać się do rozmów, ale sprawiać, by sami gadali do niego. Głowa wysoko i lecimy! Nie żebym sam to robił, ale jaw znajomościach zawsze stawiałem na jakość, a nie ilość. Ale do obcych się czasem odzywam, pytałem jakieś trzy ostatnio na dworcu, co mam wziąć z automatu i wziąłem to, co doradziły. Takie banały, ale dzięki temu otwierasz się na ludzi.

Po co się otwierać? Żeby ludzie mieli łatwiejszy sposób na zranienie cb?