Chciałabym być znowu szczęśliwa...

Małżeństwo nie daje mi szczęścia. Jestem po ślubie prawie pół roku, od prawie roku mieszkamy razem, a razem jesteśmy 9 lat. Poznaliśmy się mając naście lat, zero zobowiązań, wszystko było ładnie, pięknie, słodko. Teraz jesteśmy po ślubie. Jego rodzice chcą nam przepisać mieszkanie, już wszystko mają ustalone jak się okazało (poza moimi plecami) a do mnie ma pretensje, że moi chcą się ślizgać i nic od siebie nie dać... A nie raz powtarzał, że nic co jego nie będzie moje! Więc stwierdziłam, że dostanie to mieszkanie jako darowizne, on spłaci brata i tyle więc się nić nie odzywałam. Teraz się okazuje, że chce połowę kasy zamieszkanie od moich rodziców, bo jak twierdzi nic nie chcą dać! Tylko, że gdyby od początku powiedział że mieszkanie ma być nasze ja bym rodziców o pomoc poprosiła, bo skoro jego dają mieszkanie to fajnie by było było gdyby rodzice dali ta połowę... Ale, ja nie daje rady! To co od niego słyszę okropnie mnie boli! Wiele przykrych słów usłyszałam, zaczynam się go bać, a o mojej rodzinie wypowiada się jak o totalnych debilach . Nie musi ich lubić, ale to co mi mówi na ich temat sprawia mi ogromy ból, gdzieś ma moje łzy, uczucia. Ważna jest kasa! Po ślubie stwierdził że powinnam mu się tłumaczyć, jeśli coś zamówiłam przez internet mojej rodzinie żeby on wiedział że mi potem oddawaja (a oddaja zawsze) przed moimi rodzicami świecę oczami. Mówię że wszystko jest ok... A tak na prawdę nie jest. Chce odejść, ale boję się że brak mi sił. Boję się, że kiedyś się obudzę a jego obok mnie nie będzie. Nie wiem co mam robić. A sił brak.