Czy też tak macie że jak wam się ktoś podoba to w jego obecności mało gadacie

Jak np wiecie że was słyszy albo cicho mówicie. Chodzi o rozmowe z innymi naturalnie, w pobliżu tego obiektu.

Miałem tak i tak mi pozostało

Mam tak i mnie to złości bardzo bo uniemożliwia praktycznie nawiązanie szcześliwego związku

albo nieszczesliwegoMiałem tak i tak mi pozostało

Miałam tak, a nawet jeszcze gorzej, bo go aktywnie unikalam, choc na swoje usprawiedliwienie mialam powod, bo bylam juz w zwiazku a on dal mi niestety wyraznie do rozumienia, ze mu sie podobam i nie za bardzo wiedzialam co z tym zrobic i jak sie zachowac w jego obecności.

Chyba większośc ludzi tak ma

Z czego to wynika?

 Nie jestem gad i nie gadam tylko mówię   Nie, nie mam tak, mówię wtedy za siebie i za nią, by ją ośmielić.

Jest to w pełni normalna reakcja. Wynika to z tego, że przez to, że ktoś ci się podoba to podświadomie nie chcesz nic zrobić, aby pokazać się w złym świetle i ta analiza wywołuje strach bo mózg jak ma podjąć decyzje zrobie coś i możliwe, że dam ciała i wypadnę słabo, a odsunę się na bok/ucieknę i będe dalej w tzw grze bo nic nie spieprzyłem/am wybierze to drugie.

Wbrew pozorom to osoby mało inteligetne nie mają takich problemów, gdyż one w ogóle nie analizują, tylko klepią jęzorem jak leci i przez to mają łatwość nawiązywaniu kontaktów. To nie znaczy, że jak tak ktoś ma to co ty to jest inteligentny z automatu, ale faktem jest, że brak tej analizy i przewidywania konsekwencji swoich działań u ludzi mało inteligentnych eliminuje ten problem. Niestety, inteligencja z reguły przeszkadza w relacjach międzyludzkich. Większość ludzi bardzo mądrych było samotnikami i outsiderami.