Patologia.

Cześć.. Nie wiem od czego zacząć i czy nie jest już dla mnie za późno żebym zaczął żyć. Na tą chwilę jestem żywym trupem. Mam 18 lat i niestety moja najbliższa rodzina nie jest normalna. Zacznę od tego że od dziecka nie mam kontaktu z ojcem który nie był ani trochę zainteresowany tym co się u mnie dzieje,kiedy miałem 4 latka moja mama związała się z innym partnerem który został moim ojczymen,niestety sięgał po alkohol a w wieku 11 lat moja mama wzięła z nim rozwód jednak do dziś mieszkają razem,oczywiście w tym czasie gdy on pracował za granicą moja mama go zdradzala i wmawiala mi że to mój wujek itd. Nie wiem czy jest sens opowiadać cała historie mojego życia bo teraz i tak nie jestem w stanie tego zrobić jednak sytuacja na tą chwilę wygląda tak że mam jeszcze młodsze rodzeństwo brata i siostrę,brat ma 11 lat a siostra 4 latka,moja mama nie jest z nim razem i tak się to ciągnie przez lata,ja przez to popadłem w depresję,nie widzę sensu życia w niczym i ogólnie czuje się bezsilny bo nie mam na to wpływu i naprawdę czuje ze przegrałem życie,rozmawiałem oczywiście o tym z innymi ale powiedzieli mi że nie mam na to wpływu i żebym o tym nie myślał,ojczym jest wulgarny i często wydziera się na moje rodzeństwo,nie mam gdzie się podziac i czuje się przez to poprostu zniszczony,to tylko trochę tego co się tutaj dzieje,nie wiem co mam robić.

> w wieku 11 lat moja mama wzięła z nim rozwód

Jesteście Cyganami?

Idź po prostu na terapię. Jesteś młody. Wszystko możesz jeszcze w swoim myśleniu zmienić. Idź do lekarza rodzinnego i poproś o skierowanie do psychologa. Powodzenia!