Żona mojego kuzyna po mistrzowsku zemściła się za zrobienie jej na siłę drugiego dziecka. Uczcie się, kobiety, od niej :)

36 minut temu, Gość Gosciowa napisał:

O właśnie.Są ludzie ktorzy dnia w domu nie wytrzymują,bo parzy ich w tyłek.Nie potrafią pobyć z rodziną nawet w niedzielę.

Tak jak są ludzie, którzy do żadnej pracy się nie nadają, więc jej nawet nie szukają. Praca parzy je w tyłek.

Kto się nie nadaje do pracy?Rencista,schorowany ale nie taki co nie ma co do gara włożyć,bo i rencista pójdzie do pracy.

Jeśli kogoś stać,niech siedzi w domu.I po co te dywagacje nt.siedzących kobiet,które mają czas na wszystko ,nie tak jak biegajace,umordowane kobiety sprzątające,gotujące po pracy.

9 minut temu, Gość Nava napisał:

Kto się nie nadaje do pracy?Rencista,schorowany ale nie taki co nie ma co do gara włożyć,bo i rencista pójdzie do pracy.

Jeśli kogoś stać,niech siedzi w domu.I po co te dywagacje nt.siedzących kobiet,które mają czas na wszystko ,nie tak jak biegajace,umordowane kobiety sprzątające,gotujące po pracy.

 

A po co te dywagacje na temat pracujących kobiet? że muszą mieć bat nad sobą, że biegają, że są umordowane, że zazdroszczą itd? Chcą to niech pracują. Co to komu przeszkadza?

2 godziny temu, Gość Gość napisał:

A po co te dywagacje na temat pracujących kobiet? że muszą mieć bat nad sobą, że biegają, że są umordowane, że zazdroszczą itd? Chcą to niech pracują. Co to komu przeszkadza?

A po co te dywagacje nad kobietami które (chwilowo!!!! czyli np 1-3 lata powiedzmy razy dwa w życiu) i ich to nie męczy? Ja pracowałam od 15 rż w wakacje, potem na studiach dorabiałam (bo chciałam, rodzice mnie nie zmuszali, zmieniałam też prace jak rękawiczki i nie byłam nigdzie uwiązana, chciałam zobaczyć jak się pracuje w różnych miejscach), na razie w ciąży nie jestem, ale jeśli będę to też "posiedzę" sobie w domu 3 lata i uskutecznię taki podział, że w dzień dzieckiem zajmuję się ja a potem po pracy mąż spędza z nim czas :) i będę szczęśliwa. Byłam raz (RAZ!!! żeby mi tu nikt nie wypominał) na zwolnieniu, prawie dwa miesiące, przez ten czas odpoczęłam psychicznie od pracy, sporo czasu spędzałam u lekarzy ale też robiłam masę innych rzeczy i ani przez sekundę się nie nudziłam, dusiłam chociaż nie miałam nawet tego dziecka do niańczenia więc teoretycznie.Ja lubię spędzać czas w domu, zwłaszcza zimą, nie każdy jest takim powsinogą co wymaga wyłażenia i ciągłego przebywania w tłumie. Niektórych właśnie to MĘCZY, kontakt z ludźmi, wychodzenie, zwłaszcza z takimi z którymi przebywać nie chcą tylko jest to narzucone. Zwłaszcza ludzie pracujący w handlu, w usługach często mają dość po pewnym czasie. Spytajcie się ich jeśli nie wiecie, jak kontakty z (roszczeniowymi) klientami potrafią człowieka wykończyć i pozbawić radości życia. Człowiek nawet w małzeństwie gdzie jest z załozenia miłość się kłóci i czasem ma siebie dosyć wzajem a co dopiero z obcymi. Kontakty z ludźmi są z zasady trudne, od zrania dziejów, odnoszę wrażenie że żyję  alternatywnej rzeczywiśctości. Chyba, ze wasz kontakt z ludźmi polega na odsyłaniu petentów do drugiego okienka z jego problemem i dzięki temu czujecie się jakbyście świat zbawiały. Jeszcze raz usłyszę o tym kontakcie z ludźmi i wychodzeniu do ludzi jak o czymś cudownym, to rzygnę na monitor z obrzydzenia, serio. Kontakt z ludźmi to WIECZNA SZARPANINA.

4 minuty temu, Gość Gość napisał:

A po co te dywagacje nad kobietami które (chwilowo!!!! czyli np 1-3 lata powiedzmy razy dwa w życiu) i ich to nie męczy? Ja pracowałam od 15 rż w wakacje, potem na studiach dorabiałam (bo chciałam, rodzice mnie nie zmuszali, zmieniałam też prace jak rękawiczki i nie byłam nigdzie uwiązana, chciałam zobaczyć jak się pracuje w różnych miejscach), na razie w ciąży nie jestem, ale jeśli będę to też "posiedzę" sobie w domu 3 lata i uskutecznię taki podział, że w dzień dzieckiem zajmuję się ja a potem po pracy mąż spędza z nim czas i będę szczęśliwa. Byłam raz (RAZ!!! żeby mi tu nikt nie wypominał) na zwolnieniu, prawie dwa miesiące, przez ten czas odpoczęłam psychicznie od pracy, sporo czasu spędzałam u lekarzy ale też robiłam masę innych rzeczy i ani przez sekundę się nie nudziłam, dusiłam chociaż nie miałam nawet tego dziecka do niańczenia więc teoretycznie.Ja lubię spędzać czas w domu, zwłaszcza zimą, nie każdy jest takim powsinogą co wymaga wyłażenia i ciągłego przebywania w tłumie. Niektórych właśnie to MĘCZY, kontakt z ludźmi, wychodzenie, zwłaszcza z takimi z którymi przebywać nie chcą tylko jest to narzucone. Zwłaszcza ludzie pracujący w handlu, w usługach często mają dość po pewnym czasie. Spytajcie się ich jeśli nie wiecie, jak kontakty z (roszczeniowymi) klientami potrafią człowieka wykończyć i pozbawić radości życia. Człowiek nawet w małzeństwie gdzie jest z załozenia miłość się kłóci i czasem ma siebie dosyć wzajem a co dopiero z obcymi. Kontakty z ludźmi są z zasady trudne, od zrania dziejów, odnoszę wrażenie że żyję  alternatywnej rzeczywiśctości. Chyba, ze wasz kontakt z ludźmi polega na odsyłaniu petentów do drugiego okienka z jego problemem i dzięki temu czujecie się jakbyście świat zbawiały. Jeszcze raz usłyszę o tym kontakcie z ludźmi i wychodzeniu do ludzi jak o czymś cudownym, to rzygnę na monitor z obrzydzenia, serio. Kontakt z ludźmi to WIECZNA SZARPANINA.

Wiesz co? Te dywagacje na temat pracowania i siedzenia w domu z dzieckiem sa juz naprawde nudne. Skoncz z tym prosze, nie tlumacz sie. Kazdy jest inni. Jednych meczy siedzenie w domu, a innych wychodzenie z domu. Jednych meczy praca, inni prace uwielbiaja. Jedni pracuja z petentami, inni z liczbami, maszynami czy z grupa zgranych wspolpracownikow.Jedni w pracy maja bat nad soba, inni sami sobie ja organizuja. Dla jednych kontakt z ludźmi to szarpanina, a dla innych przyjemność. Po co piszesz pogardliwie o osobach mających inne upodobania niż ty? "Powsinoga", "wyłażenie"?

Co osoba to historia / upodobania / uwarunkowania srodowiskowe.

Skonczmy juz to beznadziejne licytowanie sie, bo nikt z nas nie siedzi w skórze drugiego.

Jakieś dziwne małżeństwo. Ludzie nim się decydują na dziecko to ustalają co potem z pracą i opieką nad dzieckiem. Jeżeli kobieta chce wrócić do pracy to wraca, a jeżeli chce po macierzyńskim iść ma wychowawczy (i stać ich na to) to zostaje w domu. Co za problem.

Po tym wątku widać trochę jaka grupa kobiet tak wychwala siedzenie w domu z dzieckiem. Kobiety, które nie lubią swojej pracy. Kobiety dla których praca to męczarnia. Tym kobietom chyba nawet nigdy nie zdarzyło się pracować w miłej atmosferze i robić tego co naprawdę lubią w pracy, bo widać, że nawet nie biorą pod uwagę tego, ze dla kogoś chodzenie do pracy nie jest jedynie nieprzyjemną koniecznością i można z tego czerpać satysfakcję. Stąd ta nagonka na kobiety pracujące i pogardliwe określenia dotyczące ich chodzenia do pracy.

Z drugiej strony barykady są kobiety śmiejące się pogardliwie mówiące o kobietach siedzących w domu. Nie wiem jaki mają motyw te osoby. Może takie osoby nie lubią swojej pracy, chciałyby być w domu z dzieckiem ale nie mogą? Nie wiem.

Cała reszta ma dokładnie w 4 literach to czy jakaś kobieta korzysta z całego macierzyńskiego i wychowawczego czy idzie do pracy po paru tygodniach. Ludzie prowadzący satysfakcjonujące życie nie potrzebują się tłumacz, oceniać czy "dosrywać" innym.

Na siłę? Lubili BDSM i ją zgwałcił?

To wszystko chore.Niektórym kobietom odwala-mówię o tej kuzynce.

Zostawiła dziecko jak rzecz.Praca,praca,praca....nie samą pracą ludziw żyją#!