Mam 18 lat i nie mam znajomych. Jestem absolutnie beznadzieją osobą.

Mam 18 lat i nie mam znajomych. Jestem absolutnie beznadzieją osobą. 

Ale chcę to zmienić.

Ma ktoś jakieś rady jak zacząć?

Ktoś chce popisać, coś doradzić?

Pomocy, nie chce być osamotnioną osobą do końca życia.

a szkola, ew. studia?

Na początek poszukaj miejsc, gdzie spotykają się ludzie o podobnych zainteresowaniach do Twoich, przejrzyj wydarzenia w okolicy na facebooku  może coś wpadnie Ci w oko? Zawsze łatwiej nawiązać kontakt, jeśli już wie się, że ma się z kimś o czym pogadać — wspólne hobby łączy. 

I tu jest problem 

Po pierwsze nie mam hobby,

A po drugie w moim "mieście" nie ma takich forów ale dzięki za starania.

A i chodzę do 3 technikum.

2 godziny temu, Gość Nikt napisał:

Mam 18 lat i nie mam znajomych. Jestem absolutnie beznadzieją osobą. 

Ale chcę to zmienić.

Ma ktoś jakieś rady jak zacząć?

Ktoś chce popisać, coś doradzić?

Pomocy, nie chce być osamotnioną osobą do końca życia.

Doskonale Cię rozumiem, to bardzo przykre. Dobrze, że próbujesz coś zrobić. A masz rodzeństwo, może oni powinni Cię wciągnąć w dane towarzystwo? A co w Twojej klasie jest nie tak, że nie masz znajomych?

Z klasą wszystko ok w szkole nie brakuje mi osób do rozmowy.

Ale po szkole wszystko ucicha i nie mam do kogo się odezwać.

Przed chwilą, Gość Nikt napisał:

Z klasą wszystko ok w szkole nie brakuje mi osób do rozmowy.

Ale po szkole wszystko ucicha i nie mam do kogo się odezwać.

 

Tak myślałam. A rodzeństwo?

Mam ale dużo młodsze. Więc o wprowadzeniu w jakąś grupę nie ma opcji.

Wiesz, nie wiem co Ci doradzić, bo zawsze niestety tak miałam i to się nie zmieniło.

Jeśli jesteś kobietą to nie powinnaś mieć problemu ze znalezieniem kogoś do rozmowy. A jak nie to zawsze pozostaje net

Szkoda, ale Wielkie dzięki za pomoc. Może kiedyś los się do mnie uśmiechnie. Ale na chwilę obecną chyba muszę się pogodzić z swoją bezużytecznością. Dzięki jeszcze raz.

Pozdrawiam

3 minuty temu, Gość Nikt napisał:

Szkoda, ale Wielkie dzięki za pomoc. Może kiedyś los się do mnie uśmiechnie. Ale na chwilę obecną chyba muszę się pogodzić z swoją bezużytecznością. Dzięki jeszcze raz.

Pozdrawiam

 

Dlaczego od razu bezużytecznością? Ja uważam, że trzeba działać. Może zaproś sam/sama kogoś gdzieś. Może siłownia, warto zawalczyć o swoje szczęście.

Nie piszesz skąd jesteś i jakie masz preferencje. Napisz.

Mieszkam w województwie wielkopolskim więcej wolę nie podawać.

Nie wiem co masz na myśli pisząc preferencjie.

To się zgadza, podaj e mail, pójdziemy na pizze.

Ja to miałem i mam na odwrót, chodząc do szkoły nie miałem z kim w niej gadać, ogólnie z nikim nie gadałem a jak wróciłem do domu to z kolegami z sąsiednich domów rozmowy, zabawy nie miały końca i to samo teraz jak chodzę do pracy też jakoś z nikim mi się rozmowy nie kleją a jak wrócę z pracy to mogę gadać aż mi się buzia nie zamyka. Nie wiem od czego to zależy ale w pracy po prostu nie mogę z nikim znaleźć tematów do rozmowy a na dworzu przeciwnie.