Zdradził z kolezanka czy wyjechać stąd

Wyjechałam do kraju tulipanow za praca...i w pracy wlasnie poznalam faceta...I na tym konczy sie szczęśliwa historia...Zdradzal mnie z kolezanka z pracy, z ktora sie bardzo nie lubilam, a ktora okazala sie byc jego poprzednia...o czym nic mi nie powiedział...w stosunku do mnie był bardzo chamski, a ja głupia nie wiedziałam co sie dzieje...rozstalismy sie w bardzo niemiły sposób były szarpaniny i wyzwiska...on jest teraz z nia znowu...

A ja rzucilam pracę...nie mogłam ich widywać razem...mialam wrażenie że wszyscy się ze mnie smiali...to było tak upokarzajace...to bardzo male miasteczko kazdy tu sie zna...oni mieszkaja tutaj dlugo...a ja? Prawie nikogo nie znam...i nie mogę teraz znaleźć nic innego...ledwo wstaje rano...zastanawiam się czy nie wyjechac nie wrócić do Polski...jak sobie z tym wszystkim poradzić...

Ale burak!!!!!

To wiem...Ale co mam zrobić...jak zmusić się żeby wstać i zacząć czegoś szukać...nie chce ich spotkać...złamał mi serce...byłam tak zakochana ;(

Jest tu ktoś kto był w podobnej sytuacji i umiał sobie z tym poradzić????

Napisze ktoś coś? ;(

Ja bym nie wyjeżdżala, celowo bym została żeby tamta była zazdrosna 

36 minut temu, Gość Gjv napisał:

Ja bym nie wyjeżdżala, celowo bym została żeby tamta była zazdrosna 

Dokladnie i znajdź innego, jeśli Joe w Realu to poszukaj kogoś na portalu randkowym kto blisko by mieszkał, nie musisz zaraz się z nim wiązać ale fajnego kolegę z którym się pokazesz na miescie warto mieć...niech ten burak zobaczy ze się z kimś umawiasz a nie tylko placzesz po nim. 

On znowu jest z nia wszyscy w poprzedniej pracy im kibicują...że to taka miłość, mimo że każdy wiedział że mnie zdradzal z nia i jak mnie potraktował...on wszystkim mówi że to ze mną coś nie tak było...Z nią wstawia zdj na fb...każdy im gratuluje...A ja boję się wyjść gdzieś żeby ich razem nie spotkać bo boje sie ze sie rozplacze...zakochana w buraku dobrze napisaliście...

technicznie on cie z nią nie zdradzał bo ją miał przed tobą, wrócił tylko na stare śmieci, a ty no cóż, pozbieraj się i do przodu, bo życie to nie zawsze fiołki i skowronki, przykre ale prawdziwe