Zalujecie że macie dzieci?

Ja mam 3 dzieci, pierwsze kochałam na zabój była i może jest to trochę chora miłość, gdyż od zawsze byłam o nią zazdrosna, nie chciałam aby Ktoś się nią zajmował od małego tylko ja zawsze byłam 24 na dobę, bo tak chciałam tak czułam itd, jednak teraz ma 5 lat i chyba bardziej ode mnie kocha dziadka, od zawsze robiłam wszystko aby to mnie kochała najbardziej i nie udało mi się, wiem, że mnie kocha bo jestem jej mamą, słucha się i ma szacunek itd ale nie jest tak wylewna w słowach jak w stosunku do dziadka, ma na jego punkcie po prostu bzika... nie umiem temu zaradzić, znaleźć rozwiązania, to czego od zawsze się obawiałam, czego nie chciałam w końcu się stało, kiedy, nawet nie wiem... z drugą córką zaszłam w ciążę przez przypadek, nie chciała,  żałuję do dziś, gdybym mogła cofnąć czas postąpiłabym inaczej.... wtedy kiedy dowiedziałam się, że jestem w ciąży to zamiast się cieszyć to ja beczałam z rozpaczy bo nie chciałam wtedy mieć kolejnego dziecka, nie chciałam przestać mieć mniej czasu dla pierwszej, że może wtedy ktoś mi odbierze Jej miłość, czas itd także nie czułam nic, kompletnie nic, aż trudno mi w to uwierzyć, ale będąc w ciąży z każdym miesiącem ja wcale nie chciałam tej ciąży i tak było do końca,  na dodatek dziecko okazało się być niepełnosprawne i tak jest do dziś... ktoś może powiedzieć, że go nie kocham bo chore, ale to nie tak, o chorobie dowiedzieliśmy się po miesiącu od urodzenia, a ja już w szpitalu po urodzeniu czułam się wyzuta z uczuć, nie czułam żadnej miłości, może by ona sama przyszła gdyby było zdrowe, może to by było łatwiejsze wtedy... trzecie dziecko kocham jak pierwsze, chociaż też się boję jak to będzie jak też podrośnie, czy historia się powtórzy i znowu zostanę zepchnięta na drugie miejsce....