Dziwny jadłospis dwulatka

Mam dwuletniego syna ktory upodobał sobie tylko wybrane dania. 

Zawsza rano i wieczorem wypija mleko modyfikowane. Drugie sniadania są prawie zawsze takie same tzn. Tosty, mus owocowy, parowli lub jakis biszkopcik. Obiady też jada tylko wybrane: rosół, pomidorowa, ogórkowa,minikotlety mielone i mini schaby- nugetsy w wersji domowej. Uwielbia makaron wiec tez zje spagetti. Z przekąsek bardzo lubi ogórki kiszone. Czasem skubnie jakies owoce, budyń, jogurt ale bez szału. Dodam ze ja naprawde gotuje wsxystko i daje do spróbowania ale słyszę tylko bleee. Je sporo i jest duzy jak na swoj wiek 99 cm i 16 kg. Martwi mnie ta monotonia i w sumie brak zróżnicowanej diety. 

Ale slyszalam ze dzieci czasem tak mają. U nas to trwa od 4 miesiecy. Minie mu kiedyś??

Twój i tak je sporo

2 latek ma prawie metr wzrostu??

Dla mnie to nic nadzwyczajnego.

Moja droga, TO MINIE. trudno jednak powiedzieć, kiedy.

 u nas było tak:

Mnie też nudziła i nieco martwiła ta monotonia. Ale uznałam, że skoro syn zdrowy, rośnie itd, to co mam się tak przejmować.

Mój syn odrzucił większość warzyw i wszystkie zupy oraz jajka, jak miał 2 i pół roku.

Potem przez dokładnie 2 lata i miesiąc, jadł następujące produkty: chleb/bułki (razowe też ale wolał białe); ser zółty; dżem; kotlety z piersi kurczaka lub indyka; ryba tylko biała; ziemniaki, marchewka z groszkiem, ogórek; jabłko, banan, wingrono, truskawki i pomarańcze; lubił naleśniki, budyń, mannę z sokiem - ale budyn i mannę też szybko odrzucił. i tak jadł 2 lata.

 w przedszkolu jadł często... suchy chleb. i banana. lub pomaranczę jedną cały dzień.

Nie zapomnę chyba nigdy, jak mając niecałe 5 lat pokazał w sklepie na pomidorki koktajlowe i na kukurydzę w kolbach i poprosił "mama, kup, to jest ładne ja zjem" to prawie padłam. i zjadł!! a widzial nas te całe lata, jak jemy to i nie chciał za nic. potem było coraz lepiej - po miesiącu zażyczył sobie kalafiora i brokuła, oraz czarne porzeczki. znowu polubił jajka, ale tylko sadzone. w żadnej innej formie.

Obecnie syn ma 12 lat.  w tym roku skończy 13. waży ok 45 kg, ma 166 cm wzrostu.

Od  kiedy mial te 5-6 lat,znowu jada naprawdę wiele rzeczy, ale nadal nie jada zup - poza rosołem ale tylko u babci.

ale zje jarmuż, zje bakłażana, zje awokado, zje klopsiki z ciecierzycy, zje słodkiego ziemniaka, chętnie je mango i śliwki, itd.

Jego ukochane potrawy obiadowe to spaghetti bolognese (w sosie woli mielone udo  indyka niż wołowe), oraz  kopytka podsmażane z cebulką oraz sałatka z marchewki  jabłka i kapusty. a jajka od kilku lat też się zmieniły i lubi na twardo lub jajecznicę , ale nie chce sadzonych ... :P

Mój czterolatek, w domu, je tylko makaron z serem, surową paprykę i tosty

W przedszkolu różnie, ale ciut więcej. Jak był mały jadł wszystko co mu podałam. 

Mojej przyjaciółki dziecko, do 4. roku życia, jadło tylko naleśniki, banany i jakieś serki. Rosół też tylko u babci, jak u jednej Pani wyżej. Teraz jest zdecydowanie lepiej

Ja myślę, że opór budzi opór i wewnętrzne odpuszczenie, takie szczere, przyniesie dobre skutki.

U nas przez jakieś dobre pół roku tak było, że córka naprawdę mało co jadła: banany, truskawki i maliny (same albo z jogurtem - jogurt solo albo z innymi owocami już nie), cukinię (najchętniej... na surowo, pokrojoną na "paluszki", bez niczego ale w każdej innej postaci też), pomidory, kanapki tylko z pastą z jajek i rzodkiewką (na szczęście do pasty dawało się przemycić trochę awokado, a rzodkiewki mogło być sporo) albo twarożkiem (tu już bez żadnych warzyw), makaron (koniecznie świderki) z sosem pomidorowym i serem albo z pesto z cukinii, ziemniaki puree, naleśniki z serem, budyń waniliowy, kotlety mielone i łososia z piekarnika. Z zup tylko krem, z cukinii oczywiście (czasem też wchodził z dyni). Mleko tylko wieczorem, i to nie za dużo.

Zjedzenie przez nią czegokolwiek spoza tej listy było wyczynem do zapisania w kominie. A od małego znała różne smaki, wcześniej jadała nawet całkiem mocno doprawione potrawy azjatyckie, i nagle prawie z dnia na dzień ograniczenie do tych kilku rzeczy. Przechodzić jej za to przechodziło bardzo stopniowo. My się nie przejmowaliśmy za specjalnie, jej robiliśmy ten makaron czy puree z kotletem i pomidorem, a sobie na co mieliśmy ochotę, zachęcaliśmy do próbowania naszych dań, raz na 10 dni może dawała się przekonać. A potem jak u kogoś wyżej: nagle na śniadanie zażyczyła sobie pastę z fasoli, którą my jedliśmy i spałaszowała sporą porcję, parę dni później zjadła porcję  risotta (ale z cukinią było, więc kroczek mały ;)), potem chyba włączyła udka z kurczaka i buraczki i tak poszło, rok później jadła już praktycznie normalnie.