Boję się o pracę, depresja w moim życiu to codzienność

Przychodzę do domu po pracy, robię w domu to, co muszę, niczym robot... A potem zaszywam się w swoim pokoju, na siłę czytam książki, których treści nie zawsze rozumiem...z tych nerwów...mam dość życia, nie interesuje mnie wygląd...już...

jeden dzień witalny, a drugi śmiercionośny...

x

piszę to po to, byście wiedzieli jak funkcjonują udzie, którzy mają pracę na pół lub rok czasu... nie dowalajcie im! miejcie do nich szacunek!!!!