Uzależniona od mężczyzny z internetu

Cześć, opowiem Wam moja historię. Nie mieści mi sie to wszystko w głowie. Jestem ładną 30 latka, mam fajnego  męża. Niestety nie możemy mieć dzieci, a on często wyjeżdża w delegacje. Kilka miesięcy temu z nudów i samotności zaczęłam grać w internetowa gierkę i poznałam kogoś kilkanaście lat starszego ode mnie. Zauroczyłam sie tak bardzo ze nie potrafie przestać o nim myslec. Przez kilka  msc non stop kontaktowaliśmy sie z sobą. Były wyznania miłości choć obydwoje wiedzieliśmy że nic z tego nie będzie i ze to tylko znajomość wirtualna. Każde z nas jasno przedstawiło swoją strone. Broniliśmy sie przed uczuciem ale ja wpadłam po uszy. Myśle że on również ale jak to facet, przeszło mu. Z czasem zniknął bo pokomplikował sobie przeze mnie życie w realnym swiecie. Brneliśmy w to tak bardzo że chyba sie zakochałam. Teraz nie potrafie o nim zapomnieć a mąż jest mi obojętny.  Był ktoś z Was w takiej sytuacji? Mijaja tygodnie a ja non stop o nim mysle .. Jak z tego wyjść? Nie moge normalnie funkcjonowac. Chciałabym zapomnieć o nim ale nie potrafie. 

Możemy sobie podać rękę

Gość i jak sobie z tym radzisz  ? Mnie juz szlag trafia. Glupia gierka strategiczna online  a tak można sie wpierdzielić.. W życiu bym siebie o to nie podejrzewała. 

Hahaha wiem nawet jaka gierka

Nie radze sobie ale wiem jak to działa

podaj maila to porozmawiamy 

Szalona , to dopiero początek , przekonasz się jak jesteś uzależniona ja tak się męczę już dwa lata

Co to za gierka? Podajcie

O nie  nie podaje żadnych namiarów na pw  ostatnio źle sie to skończyło. Jeszcze znów sie zakocham :P. A tak poważnie.. pierwsza lepsza gierka po której nie można byłoby sie spodziewać takiego rozwiniecia sprawy. Możesz założyć konto i wysłać mi na kafeterii wiadomosć :)? 

Czuje sie jak 16latka której całkiem odbiło. Spaprałam sobie życie a w głowie mam siano. Wlejcie we mnie odrobine rozumu i otrzeźwienia. 

Nie ma zamiaru rozpisywać się na forum , jeśli odpiszesz podam maila

Ok to powodzenia

Ja nie chce rozmawiać tutaj

Możecie wysłać wiadomosć na PW na kafeterii  tak beedzie łatwiej  chyba że podacie swojego to sie odezwe

44 minuty temu, szalona@ napisał:

Cześć, opowiem Wam moja historię. Nie mieści mi sie to wszystko w głowie. Jestem ładną 30 latka, mam fajnego  męża. Niestety nie możemy mieć dzieci, a on często wyjeżdża w delegacje. Kilka miesięcy temu z nudów i samotności zaczęłam grać w internetowa gierkę i poznałam kogoś kilkanaście lat starszego ode mnie. Zauroczyłam sie tak bardzo ze nie potrafie przestać o nim myslec. Przez kilka  msc non stop kontaktowaliśmy sie z sobą. Były wyznania miłości choć obydwoje wiedzieliśmy że nic z tego nie będzie i ze to tylko znajomość wirtualna. Każde z nas jasno przedstawiło swoją strone. Broniliśmy sie przed uczuciem ale ja wpadłam po uszy. Myśle że on również ale jak to facet, przeszło mu. Z czasem zniknął bo pokomplikował sobie przeze mnie życie w realnym swiecie. Brneliśmy w to tak bardzo że chyba sie zakochałam. Teraz nie potrafie o nim zapomnieć a mąż jest mi obojętny.  Był ktoś z Was w takiej sytuacji? Mijaja tygodnie a ja non stop o nim mysle .. Jak z tego wyjść? Nie moge normalnie funkcjonowac. Chciałabym zapomnieć o nim ale nie potrafie. 

Bardzo łatwo oszaleć na punkcie osoby poznanej w necie. Kto tego nie przeżył? Taka osoba wydaje się najlepsza, najbardziej pociągająca, najprzystojniejsza, najseksowniejsza na świecie. Aż niemożliwym wydaje się, że taki ideał żyje na świecie. A czemu mamy takie wrażenie? Chyba nie trzeba tłumaczyć?  

 Jest na to rada. Poznaj w necie następnego. Teraz pomyślisz: żaden inny mu do pięt nie dorasta, już nigdy nikim nie zauroczę się tak jak nim, nie ma opcji...

A potem będziesz zaskoczona. A potem znowu i znowu...

I być może ten pierwszy będzie tkwił w pamięci najmocniej, ale już nie będzie jedyny a przez to taki wyjątkowy. 

Spróbuj.

Dodajesz do rzeczywistosci kupe iluzji, z przewaga kupy  i dlatego cierpisz. Dlaczego "zako...emy sie" wirtualnie? Bo mamy jakies niespelnione tesknoty, ktore ktos nagle zaczyna zaspakajac. W sposob niezamierzony i z odleglosci. A to pozwala abysmy stworzyly sobie obraz tego kogos na wlasne potrzeby. Czyli strzelamy sobie sami w kolano i cierpienie gotowe. 

abis2017@wp.pl

Lena , ciekawy pomysł ale najlepsze jest to że ten gość ma mnóstwo wad. Wcale nie widze go jako ideału.. wrecz przeciwnie... Nie chce poznawać nikogo innego. chciałabym poprpstu wyleczyć sie z niego ... Tylko za nic nie wiem jak to zrobić. 

3 minuty temu, Gość gwoli wyjasnienia napisał:

Dodajesz do rzeczywistosci kupe iluzji, z przewaga kupy  i dlatego cierpisz. Dlaczego "zako...emy sie" wirtualnie? Bo mamy jakies niespelnione tesknoty, ktore ktos nagle zaczyna zaspakajac. W sposob niezamierzony i z odleglosci. A to pozwala abysmy stworzyly sobie obraz tego kogos na wlasne potrzeby. Czyli strzelamy sobie sami w kolano i cierpienie gotowe. 

Masz całkowitą racje. Teraz juz wiem. Myslałam że to niewinna zabawa a okazuje sie że mozna sie nieźle wpierdzielić. Uważajcie dziewczyny. Nie życze tego nikomu. Nieźle sobie mozna pokomplikować sprawy

Zgadzam się z Tobą 

Po tym już nic nie jest takie samo 

Dlatego że tu wszystko kierowane jest przez emocje i marzenia.

Boli ale innego wyjścia brak

26 minut temu, szalona@ napisał:

Lena , ciekawy pomysł ale najlepsze jest to że ten gość ma mnóstwo wad. Wcale nie widze go jako ideału.. wrecz przeciwnie... Nie chce poznawać nikogo innego. chciałabym poprpstu wyleczyć sie z niego ... Tylko za nic nie wiem jak to zrobić. 

Oczywiście, że ma wady a mimo tego pragnienie nie słabnie. I gdzie tu rozum?

Mój sposób mi pomógł. Nie stało się to od razu, ale pomogło. 

Też mam męża, w dodatku mądrego i bardzo przystojnego, koleżanki mi zazdroszczą i gdy sluchałam opowieści o tym jak można zgłupieć, patrzyłam z pogardą myśląc "ooo na pewno nie ja" a jednak i mnie kiedyś dopadło. 

Myślę, że takie zauroczenie można porównać do alkoholizmu. Każdy patrzy z pogardą na ludzi dotkniętych tym problemem i myśli: jak można być takim id.iotą? Marnować zdrowie i życie! Ja sobie mogę pić (palić, wciągnąć), ale nałóg mnie nie dotknie. Nie jestem głupi...

Tu jest tak samo. Kazdy mysli: jakim trzeba byc naiwnym kr.ety.nem, by zauroczyć się w necie? Buhahaaa

Żaden alkoholik, narkoman, palacz nie pomyślał kiedyś o sobie: a zostanę sobie pijakiem!

Życie potrafi zaskoczyć.

Lala nie strasz mnie. Liczę że to w końcu minie

1 minutę temu, szalona@ napisał:

Lala nie strasz mnie. Liczę że to w końcu minie

Oczywiscie, ze minie. Oby stało się to zanim pieprzysz sobie małżeństwo.

Minie ale pobolec musi

wybacz ale tak to wygląda 

To jest oderwanie od rzeczywistosci i nie mamy nad tym władzy 

Ja po 16latach poczułam coś czego się nie spodziewałam 

a rok wcześniej wyśmiałam za to kolegę

paranoja

Usiądź na butelce od szampana i pomysl o nim, może ci przejdzie. 

witam ,wydaje mi się ze mam podobny problem z moją żoną. od kilku lat gra w jakąś gre w necie.z początku wydawałomi się ze uzaleznia się od tej gry, ale pokupnie nowego telefonu  szybko zainstalowała sobie messengera  fb i inne komunikatory -i zaczęło się. granie po nocach . wstawanie z łóżka w nocy gdy telefon cicho wibruje na komunikatorach usuwanie wiadomości- mowi z to z powodu braku pamięci w telefonie ,chociaż inne wiadomości [pozostają,.Nia mam dostepu do niekturych przeglądarek gdy biore jej telefon to wyrywa mi go z rak i mowi ze tez mi nie zagląda do mojego , nie mam blokad bo nic nie ukrywam. nie wiem z kim oprucz kolezanek mi znanych jeszcze pisze ale zaglądam do historii przeglądanych stron to widac otwierane przeglądarki komuniikatory oraz godzinęi minute połcz. ale treść jest niedostępna Co o tym myslisz ? jak ją odciagnąźć od tego -jak ją i nas ratowac ? jeszcze na koniec -jestesmy od niedawna emerytami i to jest dziwne -czy  może tak być? Moze twoje "doświadczenie"tutaj się przydazeby mi pomóc. pozdrawiam.

A może Ty też wejdź na czat dla ludzi w podobnym wieku, może żona się przestraszy i oprzytomnieje, gdy zobaczy Ciebie w takiej akcji?

Gdybym był 100 procent pewny tego co podejrzewam , to moze, ale ja  chce być do końca uczciwy

Gdybym był 100 procent pewny tego co podejrzewam , to moze, ale ja  chce być do końca uczciwy

Gdybym był 100 procent pewny tego co podejrzewam , to moze, ale ja  chce być do końca uczciwy

13 minut temu, Gość gość-M napisał:

Gdybym był 100 procent pewny tego co podejrzewam , to moze, ale ja  chce być do końca uczciwy

Brawo

Z powodu poznej pory -to wszystko na dzis pozdrawiam i ide pod kołdre i jak zwykle bede czekał ,czekał ,az zasnę jutro odwiedze te strone  moze ktoś  wyjdzi z jakimś pomysłem co robić ,dobranoc - pozdrawiam