Muszę napisać o niefajnym zachowaniu mam i niań na warszawskich placach zabaw w dobrej dzielnicy. czy we wszystkich dużych miastach jest trend uciekania bo inne dzieci chcą się bawić z ich dzieckiem?

8 godzin temu, Gość bubu napisał:

Ja, mama niespełna 3-letniego autysty, uwielbiam teksty  o "nowoczesnych wymysłach", nie mam ochoty ich słuchać i każdemu się tłumaczyć, dlatego na plac zabaw z moim dzieckiem nie chodzę, najczęściej idzie z nim jego tata. Dziecko nie jest agresywne, ale jest inne, niekoniecznie rozumie normy społeczne. Wolę spacery w parku, ogrody botaniczne czy ogródek domowy, a nie piaskownicę pełną petów. Jestem z tych trzęsących się nad dzieckiem, ale to wynika z moich przeżyć z nim, wynika z jego braków, muszę go chronić, co nie znaczy zaraz izolować, kto się z tym nie zmaga, ten mnie nie zrozumie.

A to ja pójdę w inna stronę. Niedaleko naszego domu jest plac zabaw na którym spotyka się prawie cała grupa przedszkolna mojego syna. Rodzice mogą odpocząć a dzieciaki szaleja. Jeden chłopiec z grupy mojego syna ma braciszka z zespołem Downa, przychodzi tam też starszy chłopiec, zdiagnozowany autystyk. Wszystkie dzieci wspaniałe się bawią, nie ma żadnych durnych podziałów, rzekłabym nawet, że ten maluch z ZD rozmiękcza tą całą ekipę bo jest naprawdę słodki i ciesze sie bardzo, ze moj syn od najmlodszych lat poznaje świat. Poznaje wyjątkowe dzieci, które różnią się od niego. Nikt się z nikogo nie nabija, wszyscy traktują się na równi.

Nie zauważyłam takiego problemu o którym pisze autorka. Córka ma już 6 lat i odwiedziliśmy sporo miejsc.  Place zabaw,parki,plaze. Nigdy żadna matka nie zabrała dzieciaka gdy się wspólnie bawił z innym czy moim.