Zagrożenie dla chrześcijaństwa łacińskiego ?

W rzeczywistości gdy Urban II głosił w Clermont pierwszą krucjatę, islam i chrześcijaństwo od wieków współżyły we względnym pokoju. Chrześcijańscy i muzułmańscy sąsiedzi nie darzyli się zbytnią sympatią , jednak w owych czasach powszechnych i politycznych zbrojnych waśni nie było między nimi szczególnej wrogości. Gdy w VII w. Mahomet objawił nauki Allaha , a Islam rozprzestrzenił się poza Półwysep Arabski , cesarstwo Bizantyjskie stanęło w obliczu na pozór niepowstrzymanej fali ekspansji. Siły arabskie przetoczyły się przez Palestynę, Syrię i Azję Mniejszą , docierając na koniec do murów Konstantynopola. Z upływem lat islam i Bizancjum, mimo licznych napięć , a czasem i zatargów , nabrały do siebie szacunku, ich stosunki zaś nie były bardziej konfliktowe niż między Grekami a ich słowiańskimi czy łacińskimi sąsiadami.