Czy trzeba krzyczeć na dzieci?

Sąsiadka ma grzecznego trzylatka, na którego potrafi strasznie krzyczeć np nie ruszaj tego, zostaw, tak naprawdę strasznie głośno krzyczy. Zastanawiam się czy to dziecko jest takie grzeczne ponieważ czuje respekt przed matka? Może to jest metoda żeby wyznaczać granicę i żeby ułożyć jakoś dziecko. Na razie gugam i słodzę mojemu niemowlakowi, przytulam, całuje, ale zastanawiam się co robić że starszym dzieckiem gdy wstąpi w nie bunt. Przytulanie i całowanie oczywiście nadal będzie ale czasem trzeba też pokazać granicę krzykiem? A jak u was to się odbywa?

Krzyku używam sporadycznie, a raczej podniesionego głosu. Jak mnie któryś wkurzy na maksa to czasem krzyknę, ale to jak zaczynają się tłuc, chłopcy 8,5 i 7 lat. 

Ale mam koleżankę, ma fajnego syna, 9 lat, i ona praktycznie nie potrafi do niego normalnie mówić, zaraz wrzaski i wyrzuty już nie raz jej mówiłam żeby wyluzowała bo nic się nie dzieje, ale chyba nie łapie.

Poza tym sama nie lubię jak się na mnie krzyczy, więc na dzieci też nie krzyczę. Choć czasem trzeba, ale to są sporadyczne sytuacje. 

Tak. Trzeba. Nawet czasem trzeba klapsa dać. Jak nie wierzysz to spytaj rzecznika obrony praw dziecka albo papieża Franciszka. Wszyscy są za klapsami 

Ja nieraz się dre na syna bo mówię mówię a on głuchy. Córka jest grzeczna, więc nie muszę. Do tego jest bardzo inteligentna. Syn.. Tak srednio

Zawsze jak widzę taki wątek to myślę sobie, że łatwo ocenia się z zewnątrz nie mając pełnego obrazu sytuacji. Skąd wiesz co robi to dziecko? Może próbuje wkładać rękę do gorącej wody albo palec do kontaktu? Albo skacze na główkę z kanapy. Ja ze swoim dzieckiem niejedno przeszłam, syn ma zaburzenia rozwoju, których na pierwszy rzut oka nie widać, moi sąsiedzi pewnie swoje myślą, na przystanku autobusowym babcie patrzą na mnie jak na najgorszą matkę, bo syn się drze, a ja nie zwracam uwagi. Ma także duże zaburzenia integracji sensorycznej, jest mega nadpobudliwy, gdybym czasami nie krzyczała, by czegoś nie ruszał to mogłoby się skończyć tragicznie.

po co krzyczeć jak można z pasa strzelić? szkoda gardła

Nie sądzę. Ja zaczynam krzyczeć, jak już cierpliwość mi się skończy. Nie lubię tego, bo podnosi mi to ciśnienie, dzieci tez odreagowuja krzykiem,płaczem i jest nerwowo. 

4 minuty temu, Gość gość 3 napisał:

Zawsze jak widzę taki wątek to myślę sobie, że łatwo ocenia się z zewnątrz nie mając pełnego obrazu sytuacji. Skąd wiesz co robi to dziecko? Może próbuje wkładać rękę do gorącej wody albo palec do kontaktu? Albo skacze na główkę z kanapy. Ja ze swoim dzieckiem niejedno przeszłam, syn ma zaburzenia rozwoju, których na pierwszy rzut oka nie widać, moi sąsiedzi pewnie swoje myślą, na przystanku autobusowym babcie patrzą na mnie jak na najgorszą matkę, bo syn się drze, a ja nie zwracam uwagi. Ma także duże zaburzenia integracji sensorycznej, jest mega nadpobudliwy, gdybym czasami nie krzyczała, by czegoś nie ruszał to mogłoby się skończyć tragicznie.

Wez pasa do ręki to zaraz mu się poprawi integracja sensoryczna