Jedyne wyjście - rozstanie?

Jesteśmy z mężem krótko po ślubie, mamy dwójkę małych dzieci i nie ma już nic miedzy nami. Od dłuższego czasu nie potrafimy normalnie porozmawiać, bo wszystko kończy się kłótnia. Rzadko ze sobą sypiamy. Mamy takie same charaktery i każde próbuje postawić na swoim i wyciąga swoje racje. On nic z tym nie robi, a ja jestem już tym wszystkim zmęczona i myślę o rozstaniu. Czy można jakoś nas "nawrocic"? Czy lepiej sie rozstać zacząć nowe życie, jesteśmy jeszcze młodzi. Dodam że na ten moment żyjemy jak kolega z koleżanką, którzy razem wychowują dzieci. Zero uczuć, wspólnego spędzania czasu, rozmów.

To musi byc straszne uczucie - żyjesz z kimś pod jednym dachem a jednak osobno. Z czasem staniecie się dla siebie jak obcy ludzie. Moja koleżanka była w identycznej sytuacji, tylko, że nie mieli dzieci. Jego obecność na tyle ją denerwowała, że aż zaczęła nazywać go swoim współlokatorem. Rozstali się. Ja jestem zdania, że nie warto marnować życia na relacje, które nie dają satysfakcji, ale to musi być Twoja decyzja. Życzę dużo siły.

3 minuty temu, Mizo napisał:

To musi byc straszne uczucie - żyjesz z kimś pod jednym dachem a jednak osobno. Z czasem staniecie się dla siebie jak obcy ludzie. Moja koleżanka była w identycznej sytuacji, tylko, że nie mieli dzieci. Jego obecność na tyle ją denerwowała, że aż zaczęła nazywać go swoim współlokatorem. Rozstali się. Ja jestem zdania, że nie warto marnować życia na relacje, które nie dają satysfakcji, ale to musi być Twoja decyzja. Życzę dużo siły.

Właśnie - wspollokatorzy, tak to u nas wyglada. Kocham go bardzo i z jednej strony nie chce się rozstawać ale z drugiej nie widzę innego wyjścia bo oboje sie "dusimy" w tym związku. 

4 minuty temu, Gość ZagubionaZona napisał:

Właśnie - wspollokatorzy, tak to u nas wyglada. Kocham go bardzo i z jednej strony nie chce się rozstawać ale z drugiej nie widzę innego wyjścia bo oboje sie "dusimy" w tym związku. 

Jeśli jest między Wami uczucie, to może spróbujcie zawalczyć... Ale to oboje musicie tego chcieć a nie, że tylko jedna strona będzie się starać. Oddaliliscie się od siebie, ale wszystko można naprawić. Niestety, ale nad związkiem trzeba pracować i go pielęgnować i bo w przeciwnym razie relacja umiera śmiercią naturalną. Spróbuj z nim pogadać i powiedz jak widzisz sytuacje. Jeśli zauważy problem i będziesz widziała jego zaangażowanie to dajcie sobie jeszcze jedną szansę. Jesli nie - lepiej się rozstać i przestać ciągnąć tę farsę.

7 minut temu, Mizo napisał:

Jeśli jest między Wami uczucie, to może spróbujcie zawalczyć... Ale to oboje musicie tego chcieć a nie, że tylko jedna strona będzie się starać. Oddaliliscie się od siebie, ale wszystko można naprawić. Niestety, ale nad związkiem trzeba pracować i go pielęgnować i bo w przeciwnym razie relacja umiera śmiercią naturalną. Spróbuj z nim pogadać i powiedz jak widzisz sytuacje. Jeśli zauważy problem i będziesz widziała jego zaangażowanie to dajcie sobie jeszcze jedną szansę. Jesli nie - lepiej się rozstać i przestać ciągnąć tę farsę.

On wie, że jest źle ale nic z tym nie robi. Czasami po kłótni zaskoczy na 2,3 dni a potem wszytko wraca do normy. Tak jakby mu to odpowiadało. Oboje prawie wcale nie wychodzimy, mąż pracuje i czasami zrobić coś w domu czy przy samochodzie. Ja zajmuje się domem i dziećmi. Powinniśmy żyć pełnia życia, a żyjemy jak dziadki na emeryturze. W rozmowie zawsze pada "nie wiem", "rób co chcesz", "obojętnie". Nie kłócimy się jakoś starsze, nawet nie podnosimy głosu tylko po prostu po paru zdaniach oboje rezygnujemy. Wszystko to takie nijakie. Ja chce to naprawić ale nie wiem czy on też. Czy może jakaś terapia małżeńska jest w stanie coś zmienić?

Póki jest uczucie to warto walczyc

Dnia 13.08.2019 o 23:45, Gość ZagubionaZona napisał:

On wie, że jest źle ale nic z tym nie robi. Czasami po kłótni zaskoczy na 2,3 dni a potem wszytko wraca do normy. Tak jakby mu to odpowiadało. Oboje prawie wcale nie wychodzimy, mąż pracuje i czasami zrobić coś w domu czy przy samochodzie. Ja zajmuje się domem i dziećmi. Powinniśmy żyć pełnia życia, a żyjemy jak dziadki na emeryturze. W rozmowie zawsze pada "nie wiem", "rób co chcesz", "obojętnie". Nie kłócimy się jakoś starsze, nawet nie podnosimy głosu tylko po prostu po paru zdaniach oboje rezygnujemy. Wszystko to takie nijakie. Ja chce to naprawić ale nie wiem czy on też. Czy może jakaś terapia małżeńska jest w stanie coś zmienić?

 A jak było kiedyś?Kiedyś musiało się zacząć psuć..

Usiąść i porozmawiać,bo na rozejście zawsze jest czas . Tylko konkretne rozmowy ,ustalenia i wtedy decyzje .