Dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych

Dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych - jak sobie z tym radzicie? Pokonaliście demony przeszłości dzięki jakiejś terapii? Sami dźwignęliście temat? Żyjecie w pełni normalnie? A może to cały czas do Was powraca, ma wpływ na Wasze zachowanie, relacje, dobór partnerów, to jakie rodziny sami tworzycie? Powielacie schemat? Wybaczyliście rodzicom? 

Ja zastanawiam się czy oni wybaczyli sobie.

To będzie trudne bo ojciec nie żyje.

Ja osobiście jestem im coraz bardziej wdzięczny za dokładnie wszystko.

Dużo myślałem i doszedłem do wniosku, że żyłem i żyje w dysfunkcyjnym społeczeństwie.

Z ludźmi zawsze mam problem.

A raczej oni że mną.

Ale goofno mnie to obchodzi

A z ojcem najbardziej żałuję, że kiedyś jak wracałem z rodzicami w nocy z jakichś imienin to ojciec powiedział mi że większość gwiazd to systemy podwójne.

Wyśmiałem go wtedy i powiedziałem że jest głupi. Nic się nie odezwał i dalej nosił mnie na barana