Pierwsza wyczekana ciaza a mimo tego tyle obaw... Chyba jednak słabo się przygotowałam.

Mam 28 lat i jestem w ciąży. Do macierzyństwa chcieliśmy z mężem podejść świadomie bez liczenia na pomoc państwa, rodziny itd. Splodzenie dziedzińca zajęło nam prawie 4 lata z problemami ale udało się. Teraz gdy czekamy na małego pojawiło się u mnie dużo obaw, czy napewno dobrze przygotowałam sie i mam warunki na to dziecko, czy nie odlozylosmy za mało pieniędzy, czy mieszkanie nie będzie za małe, boję się o swój powrót do pracy czy będę umiała pogodzić macierzyństwo i karierę zawodową? Czy będę umiała zająć się tym malenstwem. Na razie to jestem strasznie przewrazliwiona i martwię się o swoją ciążę. Ciągle siedzę i czytam o opiece nad noworodkiem, ubieraniu, ciąży... Ale ciągle jeszcze wiem za mało. Chyba oszaleje. Do tego słuchanie tych przesądów, masakra,że ktoś w tych czasach jeszcze w to wierzy. A przecież wiele kobiet mówi, że ciąża to piękny czas. 

Obawy są normalne w tym stanie i do tego dochodzą hormony (choć tego możesz tak nie odczuwać ale potrafią zmienić tok myślenia, jak minie ten etap to zrozumiesz). A na to jak będzie po porodzie nigdy się nie jest gotowym i można czytać, słuchać do bólu a rzeczywistość zweryfikuje. Mimo analizowania, przemyślenia i świadomej decyzji taka zmiana jak pojawienie się małego dziecka, za które się jest odpowiedzialnym w 100% może zszokować czy doprowadzić do depresji. Szczególnie jeśli to pierwsze bo trzeba czasu aby się siebie nawzajem nauczyć. Nagle wszystko staje na głowie i wszystko się kręci wokół małej istoty. I ten początek, kiedy nie wiesz o co chodzi dziecku, że ciągle płacze. A jak chcesz karmić piersią ale niestety nie masz pokarmu i wtedy zaczynają się wyrzuty i frustracja. Jak dziecko wymagające, które w nocy nie śpi za dobrze a w dzień też daje w kość to raczej nie popracujesz. W pierwszych miesiącach lepiej skupić się tylko na dziecku i nie myśleć o pracy. Postarać się cieszyć chwilami bo one baaaaardzo szybko mijają. Nie obejrzysz się a dziecię twe będzie raczkować i pokazywać czego chce.

Wyluzuj, relaksuj sie, wypoczywaj.Literatura jest pomocna, ale nadmiar wkreca ci paranoje, jak sama widzisz. Macierzynstwa sie z ksiazek nie nauczysz, bardziej instynkt pomaga i pozniej poradniki jak karmic np.

To normalne! Czekałaś tak długo a teraz jak się udało martwisz się ponieważ chcesz jak najlepiej. Powiem ci tak. Jestem młodą mamą. Urodziłam 12 dni temu. Na początku ciąży mówiłam "Eee tam, jakoś to będzie". Pod koniec? Uświadomiłam sobie że nigdy nie trzymałam noworodka na rękach. Nie wiem jak karmić. A co trzeba zrobić jak dziecko ma kolkę? Jak ubrać? A leki. Co zrobić jak dziecko ma katar? 

Gdy poród się rozpoczął nagle panika bo ja przecież nie jestem przygotowana Jednak w momencie gdy dali mi moją córeczkę na ręce wszystkie obawy odeszły. Nagle wiedziałam jak ją karmić. Wiedziałam jak ją trzymać. Wiedzialam czego chce. To instynkt. 

Dlatego głową do góry! Wszystko będzie dobrze. Wierzę że będziesz wspaniała mamą. Teraz ważne abyś skupiła się na sobie. Jedz zdrowo. Odpoczywaj. 

Pozdrawiam i gratulacje 

Dzięki!! Jesteście wspaniałe

lektura bardziej sie przydaje pozniej, jak dziecko rosnie, trzeba sobie radzic ze swoją niemocą, jego fochami, wychowywac i jak to robic dobrze,bo tutaj mozna popełnic głupie bledy lub powielać zachowania i teksty naszych rodzicow. A z niemowlakiem jak to z niemowlakiem.Potrzebuje czułosci, bliskosci, ciepelka, piersi i tyle.W miare jak bedzie rosło to ty bedziesz dojrzewać z nim i bedziesz wiedziala o co chodzi dziecku i czego chce. Teraz jestes w ciazy, to najwazniejszy etap ,wiec dbaj o siebie, nie przemęczaj sie, jedz zdrowo ,ruszaj sie, bądz dobrej mysli. Nie zamęczaj sie ksiazkami o ciazy, od watpilosci masz lekarzy , ty zostaniesz matka a nie zdajesz medycyne !