Czy z dziećmi rok po roku jest łatwiej niż z jedynakiem?

Dzieci ładnie się razem bawią, mają swój świat i nie wisza tak na rodzicach? Jest łatwiej niż z jedynakiem? Mamy dwójki wypowiedzcie się!

najlaptwiej jest z 10 dzieci,bo wtedy najstarsze zajmuja sie młodszymi i jest luzik

To żart? Może jak będą mialy 20 lat, to jest łatwiej. Razem se pójdą na imprezę i masz ich z bani.

Ja mam jedynaka i czasem żałuje ze mam jedynaka, który skacze mi po głowie, lata, goni się z psem ale z kim ma się bawić jak nie ze mną 

Przed chwilą, Gość Gosc napisał:

Ja mam jedynaka i czasem żałuje ze mam jedynaka, który skacze mi po głowie, lata, goni się z psem ale z kim ma się bawić jak nie ze mną 

Ja mam dwojke i chodzą i marudza za mną, a razem nigdy sie nie bawią, bo zawsze po 2 minutach kończy się krzykiem i bójka

Nie koniecznie będą chciały się razem bawić. 

A co chcesz sobie 2 pyknąc zeby sie same sobą zajeły? Masakra. Tak w ogole jak 5 sobie walniesz to sama bedziesz mogla walnąc sie tylko na kanapie bo to najstatsze jiz bedzie najmlodszemu pampersy zmieniac. 

1 minutę temu, Gość Gość napisał:

Ja mam dwojke i chodzą i marudza za mną, a razem nigdy sie nie bawią, bo zawsze po 2 minutach kończy się krzykiem i bójka

Czyli lepiej mieć jedynaka ?

Jakbym miała rok po roku takie egzemplarze jak jedno moje młodsze, to bym padła trupem

1 minutę temu, Gość Gosc napisał:

Czyli lepiej mieć jedynaka ?

Jak miałam jedynaka to miałam święty spokój. 3 lata i przedszkole, ja odzyskałam swoje życie i czas dla siebie. Niestety do tego czasu wszystko robilam z dzieckiem. Pozniej wpadłam z drugim i powtórka, a dziecko było trudne jeszxze zanim wyszło z brzucha, 3 lata w domu plus starsze wymagające uwagi. Czuje sie wykończona czasem. W domu nie potrafię choć by poczytać książki, bo myśli nie slysze.

Nie wiem co lepsze, to pewnie zależy od rodziców i dzieci. Ja pewnie nie nadaje się na matkę 24h. Ciszy i tlenu mi brakuje i często czekam na poniedziałek zeby jedno oddać do szkoły, drugie do przedszkola, wyjsc z tego domu wariatów do pracy i skupić się na czyms 

Ja mam rok po roku, obecnie 7 i 8 lat. 

Taki był plan i uważam, że to była świetna decyzja! 

Ciężko było tylko, jak starszy miał ok 3 lat, młodszy 2 i rozbiegali się w różne strony;) wykończona byłam, ale ten stan trwał ok 3 miesięcy, więc z perspektywy czasu, to tylko chwila. 

Chłopaki świetnie się dogaduja, kłócą się, ale to bez względu na to, jaka różnica wieku, jest normalne. 

Nie jest łatwo. Jestem mama jedynaka i czyje się zmeczona. Moje dziecko jest strasznie ruchliwe wesołe i krzykliwe. Ja odwrotnie cicha i wycofana. Ciężko mi czasem je lubić. Denerwuje mnie, mimo wszystko bardzo je kocham.

Ja mam dwoje i leją się na okrągło i o wszystko. Pobawia się razem, ale każda zabawa koncxy się płaczem przynajmniej jednego dziecka. Także nie wiem czy tak lepiej. 

U mnie to byl strzal w dziesiatkę.  pieluchy, zupki, ciuchy, meble, zabawki, zabawy , spacery itd za jednym zamachem. Nie wyobrazam sobie w mojej sytuacji przerwy, powiedzmy 3letniej i tego samego balaganu od poczatku. Przynajmniej wiedzialam, ze czas wykorzystuję do maksimum, wiec nie zal mi było energii.  Bardzo szybko zaczęly sie razem bawic, zawsze czyms zajete, zero nudy - a czasem patrze na matki jedynakow, ktore non stop zabawiaja dziecko. Za jednym zamachem przedszkole, szkola, ksiazki itd rok po roku, wyjazdy, zajecia dodatkowe.Jak trzeba, pomagały sobie.  Duzo wspolnych kolegow i kolezanek ( dla nich wygoda,  bo rózna plec), imprez,  zajec takze na studiach (choc rozne kierunki). Teraz kazde ma swoje zycie, ale zawsze jest kontakt i wsparcie.

1 godzinę temu, Gość Gość napisał:

Ja mam dwojke i chodzą i marudza za mną, a razem nigdy sie nie bawią, bo zawsze po 2 minutach kończy się krzykiem i bójka

Mam to samo :P. Starsza jest w przedszkolu do 12 to z jednym dzieckiem to jest luzik. z jednym wszystko idzie zrobić. nawet większe zakupy, a z dwójka to jest masakra, spróbowałam i nigdy wiecej. Luzik będzie za 2,3 lata. Chyba :P

1 minutę temu, Gość Gość111 napisał:

Mam to samo :P. Starsza jest w przedszkolu do 12 to z jednym dzieckiem to jest luzik. z jednym wszystko idzie zrobić. nawet większe zakupy, a z dwójka to jest masakra, spróbowałam i nigdy wiecej. Luzik będzie za 2,3 lata. Chyba

Jak się wyprowadza

Ja miałam trójkę rok po roku a nawet nie do końca rok, bo jeden syn urodził się w styczniu, drugi w grudniu tego samego roku i córka rok później. Wszystko razem robili, bawili się, chodzili do szkoły, odrabiali lekcje, nikt mi nie skakał po głowie, wszystko robili razem. Jestem bardzo zadowolona i polecam takie rozwiązanie Wiadomo na początku było ciężko z trzema maluchami ale z roku na rok coraz lepiej

U mnie jest 16 miesięcy różnicy ,starsza ma niecałe 2 lata jest bardzo ruchliwa , młodsza chyba będzie jeszcze żywsza przynajmniej tak się zapowiada . Nic nie mówię że młodsza jest w domu jak ktoś mnie zagaduje w sklepie ze pewnie ciężko mi z dzieckiem bo widać że żywe srebro jak jestem z sama starszą. Jak już 2 będą chodzić to pewnie dom rozniosą . Mala już pełza mając niecałe pół roku i zaczęła przemieszczać się po podłodze. Najgorzej jak dwie płaczą naraz wtedy nie słychać własnych myśli. Chyba będą się bawić razem bo się już sobą bardzo interesują i wyrywają sobie zabawki. Na zakupy trzeba iść w 2 dorosłe osoby bo większą już nie chce jeździć w wózku i chodzi tylko na nogach za rękę a pchając wózek gdzie koszyk brakuje 3 ręki. Do sklepu gdzie podaje spezedawca da się tylko iść . Na spacer łatwiej dopóki starsza się nie zmęczy i nie trzeba jej nieść.

Pewnie zalezy od dzieci. U mnie było super. Same najlepsze wspomnienia.

Jak może być łatwiej? Na pewno jest trudniej. No może i się razem bawią, ale to żadne ułatwienie jak dla mnie. Ja mam bliżniaki, więc wiem co mówię

ja mam córkę 13lat - wychowana jako jedynak, ciągle ze mną w pokoju i gada o pierdołach, wiecznie wisiała i wisi mi nad głową.

mam też dwoje maluchów, rok po roku 2 lata i 8 miesiecy. Juz teraz starszy , przynosi młodszej grzechotk, robi jej "a kuku" , pokazuje swoje autka, a malutka smieje sie do niego w głos.

czy jest łatwiej NIE  , stanowczo nie! Czy bedzie łatwiej nie wiem, mam nadzieje

14 godzin temu, Gość Gość napisał:

Jak miałam jedynaka to miałam święty spokój. 3 lata i przedszkole, ja odzyskałam swoje życie i czas dla siebie. Niestety do tego czasu wszystko robilam z dzieckiem. Pozniej wpadłam z drugim i powtórka, a dziecko było trudne jeszxze zanim wyszło z brzucha, 3 lata w domu plus starsze wymagające uwagi. Czuje sie wykończona czasem. W domu nie potrafię choć by poczytać książki, bo myśli nie slysze.

Nie wiem co lepsze, to pewnie zależy od rodziców i dzieci. Ja pewnie nie nadaje się na matkę 24h. Ciszy i tlenu mi brakuje i często czekam na poniedziałek zeby jedno oddać do szkoły, drugie do przedszkola, wyjsc z tego domu wariatów do pracy i skupić się na czyms 

Ale autorka pyta o różnicę rok po roku, a nie 5 jak u ciebie.

Autorko, z początku jest ciężko, bo masz dwa maluszki w domu, ale potem tak, zajmują się sobą, a raczej ciebie tak bardzo nie absorbują niż gdyby jedno z nich było samo. Jest też druga strona medalu. Dzieci się tłuką, jedne trochę, inne masakrycznie, a to też zależy od ich charakterów. Mam różnicę 2 lata i gdybym miała cofnąć czas, nie zmieniłabym tej różnicy na większą.

2 godziny temu, Gość Gość napisał:

Jak może być łatwiej? Na pewno jest trudniej. No może i się razem bawią, ale to żadne ułatwienie jak dla mnie. Ja mam bliżniaki, więc wiem co mówię

Ale nie wiesz jak to jest mieć jedno dziecko. W mojej rodzinie jest kilka par bliźniąt i patrząc obiektywnie, to czasem jest lepiej mieć dwójkę spokojnych dzieci, niż jedno ciągle na tobie wiszące. Od dziecka zależy i od tego na ile sobie pozwolisz, kiedy mają tak do 3-4 lat.

41 minut temu, Gość gość napisał:

Ale nie wiesz jak to jest mieć jedno dziecko. W mojej rodzinie jest kilka par bliźniąt i patrząc obiektywnie, to czasem jest lepiej mieć dwójkę spokojnych dzieci, niż jedno ciągle na tobie wiszące. Od dziecka zależy i od tego na ile sobie pozwolisz, kiedy mają tak do 3-4 lat.

No właśnie czasem. Ale jak są bobasami to masz pełne ręce roboty, na zmianę wstajesz w nocy do karmienia, więcej czasu zajmuje kąpiel i przebieranie, szykowanie się do wyjścia, nie możesz pójść do urzędu z jednym dzieckiem pod pachą, a z podwójnym wózkiem nie wszędzie się dopchasz, jak jednocześnie płaczą, to nie wiadomo kogo najpierw pocieszać, jak uczą się chodzić to biegną w dwóch różnych kierunkach i wiele razy nie zdołasz uchronić przed upadkiem, ciągle masz wyrzuty sumienia, że nie możesz się konkretnie zająć jednym dzieckiem i przez to wiele rzeczy robisz na odwal się. Jak uczą się korzystać z dorosłej toalety to zdarza się, że zanim jedno skończy, to drugie popuści

Teraz, w wieku przedszkolnym, potrafią się razem bawić, ale równie często się kłócą i biją. A "mamoooo" w dalszym ciągu słychać co chwilę Mimo to czuję się wielką szczęściarą