nowa powiastka nie filozoficzna

Na stole lezala gazeta. Spojrzal na nia niechetnie i do kosza poslal. Wypil herbate...

skonczyla mi sie wena

2 minuty temu, heu napisał:

Na stole lezala gazeta. Spojrzal na nia niechetnie i do kosza poslal. Wypil herbate...

skonczyla mi sie wena

Kosz wstal,gezetom w twarz oddal,spojrzal na herbate,ale obrus byl w krate...odszedl bo nie znal Karate,choc uznal obrus za szmate...

Zalowal potem gazety,wszak kosz pusty jest bez podniety...

W traperskich zakurzonych butach i swojej flanelowej niebiesko szarej koszuli rzucił się na kanapę. Zamknął oczy, głęboko westchnął i natychmiast zasnął. Wtem obudziło go głośne pukanie do drzwi. Było ciemno, a za oknem huczał wiatr...

Czy to ona? Przemoczona? Przestraszona?

a to byla stara krowa

Huczalo mu w glowie, bo dopiero co z pola bitwy wrocil, i jeszcze slyszal te wybuchy niewybuchlej ciszy obok niego. A on myslal, ze to mu wiatr za drzwiami huczy,

https://m.youtube.com/watch?v=KfUDsnSpesc

Wyszedl mimo wszystko sprawdzic, co to tam tak huczalo za drzwiami. Otworzyl drzwi, a tam... nic. Noga bada, reka bada, a tam proznia.

40 minut temu, Gość Gość napisał:

Czy to ona? Przemoczona? Przestraszona?

Pośpiesznie ruszył w stronę drzwi, wstając potknął się o stolik. Otworzył drzwi, a tam piękna blondynka cała we krwi i blada jak ściana (wyglądała jak Cara Delevigne), jej zmierzwione włosy, przerażona twarz i wyolbrzymione oczy były niczym w porównaniu z ogromnym nożem, który trzymała w ręce, a który jeszcze parował od temperatury ciała, ściekając do tego gęstą krwią... Za nią panował mrok.

53 minuty temu, Gość szaaarrriiiikkkk napisał:

Kosz wstal,gezetom w twarz oddal hahaha

,spojrzal na herbate,ale obrus byl w krate...odszedl bo nie znal Karate,choc uznal obrus za szmate...

22 minuty temu, heu napisał:

Wyszedl mimo wszystko sprawdzic, co to tam tak huczalo za drzwiami. Otworzyl drzwi, a tam... nic. Noga bada, reka bada, a tam proznia.

Myślał, że oślepł, bo nie znał nocy... dzień był jego ojcem i matką, znał tylko światło dzienne...doczekał ciemności, gdy został człowiekiem. Pozbawiony wzroku na tę krótką chwilę zachował się jak ślepiec, automatycznie pragnąć czegoś do podparcia i machając ślepo kończynami spróbował zapoznać nową rzeczywistość, na planecie Ziemia. Zdziwił się, że wiedział czym były drzwi, ale też zachowując intuicję postępował dosyć naturalnie. Postanowił iść tym tropem.☺

Znalazł się, wbrew sobie i swoim żądzom, na ksieżycu. Powierzchnia zdziwiła go tylko na początku. Już po chwili bowiem skakał na jednej nodze, jakby była to czynność wykonywana przez niego od pierwszych chwil życia. Bohad, bo tak miał na imię bohater, zdjął z siebie kracisty sweter i zawiesił na kijku, niosąc go nad sobą jak najcenniejszy sztandar wskazujący na jego przynależność gatunkową. Tak! Był człowiekiem i wcale tego się nie wstydził!

krolik spojrzal na wazon stojacy na stole i nalal sobie herbaty,

pozno juz - szepnal rabarbar na grzadkce.

A potem przyjszła Sylwia i zrobiła szmaragdowy kompot z jabajbaju...

Szkoda czasu i lasu- szepnął zegar w kącie.

20 minut temu, heu napisał:

krolik spojrzal na wazon stojacy na stole i nalal sobie herbaty,

pozno juz - szepnal rabarbar na grzadkce.

Miał jednak ochotę na coś innego. Podszedł do kredensu i wyciągnął "trącącego myszą" Chivasa. Zanim się obejrzał, butelka zrobiła się pusta, a on siedział na starym, skołatanym i przekrzywionym krześle,  pod ścianą swojego domu, od strony ogródka, z jednym uchem opadającym na oko i wznosząc butelkę do góry mamrotał pod wąsami do pani marchewki i pana kalafiora zaliczając ich do swojej prawdziwej rodziny, zakłócając jednocześnie sąsiedzki spokój i ciszę nocną. Gdy pan rabarbar po dżentelmensku zwrócił mu uwagę, królik poczuł się bardzo urażony. Dostał strzał w serce.

Zagroził im nawet podpaleniem wyma...ąc starym swiecznikiem z już nadwątloną świeczką...

16 minut temu, Gość szaarŕriikkkkk napisał:

A potem przyjszła Sylwia i zrobiła szmaragdowy kompot z jabajbaju...

Dobranoc.

18 minut temu, Gość szaarŕriikkkkk napisał:

A potem przyjszła Sylwia i zrobiła szmaragdowy kompot z jabajbaju...

I z diamentów. 

I to było na tyle co i z boku

32 minuty temu, Gość kotu napisał:

I to było na tyle co i z boku

Byle co z boku...zakrzyczała Sylwia z diamentami w kroku...

to strasne, tyle pieknych slow w slowniku, a tu slownik bez slownika

6 minut temu, heu napisał:

to strasne, tyle pieknych slow w slowniku, a tu slownik bez slownika

Strasne ale własne,casem za mundre,a casem za ciasne...

A z tą powiastką to było tak: wyszła kobita na pole z praniem, co to je rozwieszać miała. Aż tu panie Jasiek z boru biegną z wiciami. Kobita w płacz, bo już to widzi, jak jej Januszka ukochanego w kamasze biorą i jak nie zacznie za Jaśkiem starymi gaciami wypranymi rzucać... Jasiek wystraszony w kapuście się schował i do dzisiaj tam siedzi. A ludzie mówią, że straszy i bać się boją, tylko dyć nie wiedzą, że to nie strachy i nie Lachy, ino taka kraina, jaką im Jaśki odmalują w opowieści.

A teraz żadne słowo nie przychodzi mi do głowy, żeby zacząć. Z wszystkiego się wyrasta, a najbardziej to już z przeszłości. Całe szczęście, że się zapomina. Bo pomyśleć tylko strach, że i głowa konia byłaby za mała, żeby wspomnienia pomieścić. Szafka pełna szpargałów. Pytanie: potrzebne? Przez lata nieużywane, no to można i bez tego. Do kosza ze wszystkim lub na stragany.

Kapuściana głowa,ciasne gacie,puste słowa...pomyślał Strach na wróble odbierając czyny kobiety jako konspiracyjne pranie mózgu na polu...tym polu...jego polu.Polejcie Straszku albo Jaśku,wykręciło się pranie...Kiedy zacząć to oranie...pomyślała kobieta,

kobieta myślała, myśłała, a pole się samo zaorało

ach, zapomniałam, że to miała być pogadanka niefilozoficzna...

2 minuty temu, heu napisał:

ach, zapomniałam, że to miała być pogadanka niefilozoficzna...

Jest taka filozofia w oraniu,jak w naszym tutaj pisaniu...

Dobranoc

ach, nie, oranie jest bardzo filozoficzne, ech, ta powtarzalność czynności przy konieczności unikania terenu powielania...

No i kaniec! Jak mawiał wolk do zajca

a gdzie jest koniec, tam koniec