Stracone lata

Mam 28 lat i jest coraz gorzej. Nie czuję się na siłach i moje życie wydaje się albo i jest bez sensu. Kiedyś marzyłam żeby mieć chłopaka a kiedy po długim czasie go spotkałam związek (nawet nie wiem czy tak go nazwać okazał się nieudany i rzuciłam tego faceta) Wiem że jestem durna pisząc to ale nie wiem czy ostrzegam was przed tym żebyście nigdy nie zwlekali z czymś czy tylko się żale. Może żebym jako nastolatka się wyszalała to było by dziś inaczej. Od razu mówię że nie jestem zakonnica ale w różnych sprawach mi nie wychodzi

A ja żaluję że miałam związki byle jakie, wszystkie żle się kończyły, niby mam doświadczenie, wyszalałam się, ale co z tego, kiedy straciłam szacunek do siebie, bo tak naprawdę nie kochałam zadnego ze swoich bylych. To było tylko zauroczenie