Studia za granicą - reakcja rodziny

Moich rodziców nie było stać na to, żeby mnie utrzymywać na studiach, chciałam wziąć kredyt studencki, mieć stypendium socjalne i dorabiać w weekendy, ale mówili mi, że życie w wielkim mieście jest takie drogie, że sobie nie poradzę. Dziwiło mnie to, że chociaż świetnie się uczyłam, oni demotywowali mnie, jeżeli chodzi o studia. "Po studiach teraz i tak nie ma pracy". Zrobiłam sobie 1,5 roku przerwy, przez ten czas dużo pracowałam i odkładałam pieniądze.

Dostałam się na studia zagranicę. Dopiero teraz powiedziałam rodzicom, bo do końca nie wierzyłam, że mi się uda. Przyjaciele gratulowali i mówili, że to wielka szansa dla mnie, a reakcją mojej rodziny było: "nie boisz się? przecież to niebezpieczne żyć w innym kraju, przecież nie poradzisz sobie z językiem, my ci pieniędzy wysyłać nie będziemy" (przeszłam testy językowe, mam pieniądze na pierwszy rok, potem pójdę tam do pracy). Moja siostra mówi, że to z troski przecież. A ja nie rozumiem dlaczego oni mnie nie wspierają i chcieliby, żebym tak jak oni nie miała dobrej pracy... Gdybym nie była tak uparta to skończyłabym w tym miasteczku bez perspektyw, więc moim zdaniem rodzice nie chcą dobrze dla mnie, a nie martwią się...