Dlaczego ludzie, których harując z trudem stać tylko na wegetację, nie popełniają samobóstw?

Pracują a w zasadzie harują, żeby żyć i nie starcza im ani pieniędzy ani czasu na nic więcej niż nędzna wegetacja. To po co takie życie? Po co tak się męczyć i tylko czekać na gorsze, czyli jeszcze biedniejszą starość bez emerytury, z bólami od chorób? Mówię o ludziach, którzy naprawdę mimo prób i wysiłków a może i w wyniku realiów, w których się akurat znaleźli, nie są w stanie osiągnąć nic więcej i poprawić swojego bytu.

Mam oczywiscie w dodatku na mysli, ktore na tej ziemi zyja same jak palec, bez rodziny i znajomych

raczej kazdy boi sie powolnego umierania i bolu z tym zwiazanego.

Jak można pisać takie głupoty ?

Człowiekowi do szczęścia wcale nie są potrzebne jakieś wielkie pieniądze. W porównaniu do ludzi na zachodzie jesteś nędzarzem, a za 100-200 lat ludzie będą 20-30 razy bogatsi niż ty i będzie ich stać na loty na księżyc, tak jak nas stać na lot do Rzymu.
Wszelkie bogactwo jest tylko względne. Żebyś czuł się bogaty musisz widzieć jakiegoś biedaka..

Do szczęścia człowiek potrzebuje zadowolenia z życia, czyli z własnej pracy, niezależnie ile się za nią dostaje pieniędzy.
Ważniejsze jest zadowolenie z życia rodzinnego, sfera uczuciowa, ale sam sposób realizacji każdy wybiera sam.

Ludzie biedni często są dużo szczęśliwsi niż ci bogaci.
Np. jazda rowerem daje sporo zadowolenia, marnujesz tak kilka godzin w ciągu dnia, nic nie zarabiasz, a osiągasz zadowolenie.
Jest to czasem trudne do zrozumienia, ale szczęście nie zależy od bogactwa.

12 godzin temu, Jack445 napisał:

Jak można pisać takie głupoty ?

Człowiekowi do szczęścia wcale nie są potrzebne jakieś wielkie pieniądze. W porównaniu do ludzi na zachodzie jesteś nędzarzem, a za 100-200 lat ludzie będą 20-30 razy bogatsi niż ty i będzie ich stać na loty na księżyc, tak jak nas stać na lot do Rzymu.
Wszelkie bogactwo jest tylko względne. Żebyś czuł się bogaty musisz widzieć jakiegoś biedaka..

Do szczęścia człowiek potrzebuje zadowolenia z życia, czyli z własnej pracy, niezależnie ile się za nią dostaje pieniędzy.
Ważniejsze jest zadowolenie z życia rodzinnego, sfera uczuciowa, ale sam sposób realizacji każdy wybiera sam.

Ludzie biedni często są dużo szczęśliwsi niż ci bogaci.
Np. jazda rowerem daje sporo zadowolenia, marnujesz tak kilka godzin w ciągu dnia, nic nie zarabiasz, a osiągasz zadowolenie.
Jest to czasem trudne do zrozumienia, ale szczęście nie zależy od bogactwa.

Ja dodam więcej, okazuje się, że człowiek czym bogatszy tym bardziej nieszczęśliwy i zestresowany. Mam w rodzinie bogatych i biednych, a sam jestem gdzieś pomiędzy wiecie co? Święta spędzam z tymi "biednymi", bo u tamtych nie da się wysiedzieć, szczęścia tam jeszcze nie widziałem. 

Zatłukłbym się własną pięścią gdybym przeliczał szczęście na pieniądze.