rak

Obecnie jestem w 18 tygodniu ciąży, jest to najszczęśliwszy czas w moim życiu, gdyby nie fakt że razem z moim maleństwem rośnie we mnie rak..

Zaraz po diagnozie, mój partner stwierdził, że mnie nie kocha i musimy się rozstać, nie jestem kobietą dla niego.. zabolało jak diabli mój świat po raz kolejny raz legł w gruzach.

Wyszła ze mnie w tym momencie mała przestraszona dziewczynka, która nie wie co ma zrobić ze swoim życiem. Mnóstwo decyzji do podjęcia, czy chce być mamą czy przede wszystkim walczyć o zdrowie i o siebie. Całymi dniami nie wychodziłam z domu, leżałam, płakałam i użalałam sie nas swoim życiem. Probowałam walczyć o związek, tak bardzo potrzebowałam go wtedy obok siebie, żeby był, żeby mnie przytulił i powiedział że będzie dobrze i sobie poradzimy. Zamiast tego wzrokiem bez uczuć powiedział że nie będzie z nikim z litości i nie będzie słuchał mojego użalania się nas sobą.

Dotarło, zostałaś sama. Każdego dnia zastanawiam się co będzie dalej, czy poznam swoją córeczkę, czy zobaczę jej pierwsze kroki czy on choć trochę o nas myśli. Zadzwonił do mnie kilka dni temu, zapytał jak się czuję, czy wszystko okej.. jakby w tej sytuacji mogło być okej

Byłam tak wściekła jak go usłyszałam, zła o wszystko a najbardziej o fakt, że nie interesuje się swoim dzieckiem, jego przyszłością..

Nie sądziłam, że najbliższa osoba tak może mnie zranić 

Chyba niezbyt dobrze poznałaś swojego partnera. Zbyt mało na to, żeby założyć z nim rodzinę. On w ogóle chciał założyć rodzinę, mieć dzieci? Czy zapłodniłaś się jego nasieniem bez jego wiedzy?

Chyba niezbyt dobrze poznałaś swojego partnera. Zbyt mało na to, żeby założyć z nim rodzinę. On w ogóle chciał założyć rodzinę, mieć dzieci? Czy zapłodniłaś się jego nasieniem bez jego wiedzy?

Poleciala tylko na wyglad to ma na co zasluzyla niestety, z wiekszoscia lecacych na wyglad tak jest i bedzie