Muszę się wyżalić na mojego byłego który był szowinistą.

    Mój były z którym zerwaliśmy około miesiąc temu ma 22 lata a ja 19. W domu był uczony że mama za niego ugotuje, posprząta i ogólnie zrobi praktycznie wszystko. Oczywiście on studiuje i wtedy potrafi o siebie zadbać. Jego ojciec też ma ciekawe podejście- kobieta ma zajmować się domem, pracować na siebie i uwielbiać sex, przy czym oczywiście powinna być piękna. To dla mojego byłego był ideał rodziny. Przez cały związek był spór o sex. Ja nie chciałam a on naciskał. Ale najgorzej było jak dowiedziałam się o jego podejściu do kobiety. Słuchałam tego kilka razy w tygodniu po kilka godzin. Próbowałam patrzeć na to z jego perspektywy i faktycznie jakieś tam usprawiedliwienie dla niego wiedziałam. Dla niego niemożliwością było to żeby kobieta stała wyżej od mężczyzny. On nawet nie weźmie ścierki w rękę bo to takie "nie męskie". Przecież sprzątanie to tradycja dla kobiet. Tak było od kilku wieków i tak powinno być a wam się w głowach poprzewracało. 

   Niby zerwałam i wszystko powinno być ok ale jesteśmy na etapie znajomych i nie mogę słuchać jak mówi o swoim ideale kobiety. On szuka niewolnika a nie kobiety do kochania. 

   Od tego wszystkiego zaczynam żałować że urodziłam się kobietą. Nie patrzę już na płeć męską w pozytywnych aspektach. Nie potrafię już myśleć że życie kobiety jest wspaniałe i powinnam się nim cieszyć. Cały czas myślę o tym co mi mówił i boję się wejść w związek bo z tego co mi mówił to "każdy mężczyzna tak myśli". I to mnie przeraża. 

 

    Mój były z którym zerwaliśmy około miesiąc temu ma 22 lata a ja 19. W domu był uczony że mama za niego ugotuje, posprząta i ogólnie zrobi praktycznie wszystko. Oczywiście on studiuje i wtedy potrafi o siebie zadbać. Jego ojciec też ma ciekawe podejście- kobieta ma zajmować się domem, pracować na siebie i uwielbiać sex, przy czym oczywiście powinna być piękna. To dla mojego byłego był ideał rodziny. Przez cały związek był spór o sex. Ja nie chciałam a on naciskał. Ale najgorzej było jak dowiedziałam się o jego podejściu do kobiety. Słuchałam tego kilka razy w tygodniu po kilka godzin. Próbowałam patrzeć na to z jego perspektywy i faktycznie jakieś tam usprawiedliwienie dla niego wiedziałam. Dla niego niemożliwością było to żeby kobieta stała wyżej od mężczyzny. On nawet nie weźmie ścierki w rękę bo to takie "nie męskie". Przecież sprzątanie to tradycja dla kobiet. Tak było od kilku wieków i tak powinno być a wam się w głowach poprzewracało. 

   Niby zerwałam i wszystko powinno być ok ale jesteśmy na etapie znajomych i nie mogę słuchać jak mówi o swoim ideale kobiety. On szuka niewolnika a nie kobiety do kochania. 

   Od tego wszystkiego zaczynam żałować że urodziłam się kobietą. Nie patrzę już na płeć męską w pozytywnych aspektach. Nie potrafię już myśleć że życie kobiety jest wspaniałe i powinnam się nim cieszyć. Cały czas myślę o tym co mi mówił i boję się wejść w związek bo z tego co mi mówił to "każdy mężczyzna tak myśli". I to mnie przeraża. 

Nie "każdy mężczyzna tak myśli", tylko "każdy chciałby żeby zrobić coś za niego", jeśli się da. Dlaczego ten typek miałby zmieniać styl życia z wygodnego na mniej komfortowy? Tak był wychowany, więc sądzi że to mu się należy. Ciężka orka na ugorze czeka osobę, ktora będzie chciała z nim założyć rodzinę. Rzadko kiedy chcemy zrobić krok wstecz, nawet jeśli nie mamy racji. Rzadko chcemy odstąpić coś ze swojego komfortu.

Nie rozpamiętuj tego gościa. Niech odejdzie w mroki przeszłości. Jego podejście nie jest normalne w czasach gdy rodzinę tworzy się z miłości, na zasadach partnerskich, a nie z powodu "kontraktu". Niech sobie szuka służącej do kupienia, a Ty szukaj kogoś mniej cofniętego w rozwoju cywilizacyjnym.

Cóż. 

Taki będzie miał największe branie. 

Jeszcze zobaczysz.