Literatura piękna, wiersz o żabie plus analiza.

PTASZEK SOBIE FRUNIE Z DALA,
W GÓRZE SŁOŃCE ZAP.IERDALA,
ŻABA D.UPĘ W WODZIE MOCZY,
KU.RWA! CO ZA DZIEN UROCZY!!!

Analiza.

Wiersz jednozwrotkowy, czterowersowy z rymem sylabowym, z równomiernie
rozłożonym akcentem. Podmiot liryczny wyraża swoje głębokie zadowolenie z
otaczającego go świata, przepełnia go kwitnący stoicyzm i szczęście, które
człowiekowi żyjącemu we współczesnym zamęcie, może dać tylko otaczająca
przyroda. Dla podmiotu lirycznego nawet zanurzona w błękicie wody d.upa
żaby jest pretekstem do euforii. Za.pierdalające inne stworzenia sugerują
wczesne lato,kiedy świat zwierzęcy obudził się z otchłani zimy. Puenta liryku
jest jednoznaczna i łatwo odczytywalna. JA liryczne personifikuje słońce.
W słowie "zap.ierdala" oddaje szybkość i złożoność ruchu słońca, które
przecież nie jest istotą ludzką i nie może "zapie.rdalać" sensu stricte.
Uwagę zwraca użycie wulgaryzmów, których znajomość świadczy o ludowych
korzeniach poety i głębokiej więzi ze społeczeństwem. W moim rozumieniu
autor chciał się tym utworem odwdzięczyć środowisku, z którego wyrósł za
poświęcenie i trud włożony w zapewnienie mu należytego wykształcenia.
Szkoda, ze tak mało w dziesiejszej poezji wierszy o tak pogodnym
nastroju!
Autor analizy (wiersza również) nieznany