samotne życie po 30. z wyboru

Hello!

Za dwa lata stuknie mi 30-stka. Jakiś czas temu postanowiłam, że nie chce mieć męża i dzieci. Mam mnóstwo znajomych, którzy dobrze na tym nie wychodzą - same rozwody, kłótnie, zero współpracy, a o czasie wolnym już nie wspomnę!
Ile z Pań na tym forum zdecydowało się na samodzielne życie po 30-stce? Dlaczego? I jak wam idzie? Jak radzicie sobie z samotnymi wieczorami no i jak wam idzie finansowo?
Pochodze z małego miasteczka i moja rodzina już chyba planuje jakieś egzorcyzmy na mnie, eh...

6 minut temu, brekker.1 napisał:

Hello!

Za dwa lata stuknie mi 30-stka. Jakiś czas temu postanowiłam, że nie chce mieć męża i dzieci. Mam mnóstwo znajomych, którzy dobrze na tym nie wychodzą - same rozwody, kłótnie, zero współpracy, a o czasie wolnym już nie wspomnę!
Ile z Pań na tym forum zdecydowało się na samodzielne życie po 30-stce? Dlaczego? I jak wam idzie? Jak radzicie sobie z samotnymi wieczorami no i jak wam idzie finansowo?
Pochodze z małego miasteczka i moja rodzina już chyba planuje jakieś egzorcyzmy na mnie, eh...

Samotne życie to koszmar zwłaszcza jak znajomi mają swoje życie.Finansowo też ciężko. Odradzam. Z tym ,że ja chciałabym z kimś być samotność to nie  była świadoma decyzja tak wyszło.  Wyć mi się chce np.dzisiaj ehh

Ja człowiekiem społecznym nie jestem, a myśl wyjścia z domu na imprezę mnie przeraża czasami. Jakichś tam znajomych mam, ale nie lubię się z nimi spotykać w miejscach publicznych.

Eh... no ja w przeszłości wszystkich odsunęłam od siebie bo nie byłam gotowa, bo nie to, bo tamto. Mam straszne kompleksy i  to też odgrywa sporą rolę. A w tym wieku to dla niektórych dziwne bo przecież standard społeczny wymaga od 30stek już pracy, domu, męża i w ogóle życia jak z filmu

Jeśli miałabym teraz zacząć z kimś życie to tylko dla świętego spokoju... żeby ludzie na pytali i nie gadali, ale sama nie czułabym się ze sobą dobrze

kompleksy z jakiego powodu?

Wygląd, a co innego kobietę może dręczyć. Obracałam się w takim towarzystwie, które długo mi wmawiało, że jestem ta gorsz; może niebezpośrednio, ale sygnały były jasne Tyle, że człowiek w to w końcu uwierzył.

No pisał czułe słówka dwa miesiące i jednak stwierdził, że nie czuje motylków więc nic  z tego nie wyszło. A może 20 i co z tego?

Dnia 13.06.2020 o 20:45, brekker.1 napisał:

Hello!

Za dwa lata stuknie mi 30-stka. Jakiś czas temu postanowiłam, że nie chce mieć męża i dzieci. Mam mnóstwo znajomych, którzy dobrze na tym nie wychodzą - same rozwody, kłótnie, zero współpracy, a o czasie wolnym już nie wspomnę!
Ile z Pań na tym forum zdecydowało się na samodzielne życie po 30-stce? Dlaczego? I jak wam idzie? Jak radzicie sobie z samotnymi wieczorami no i jak wam idzie finansowo?
Pochodze z małego miasteczka i moja rodzina już chyba planuje jakieś egzorcyzmy na mnie, eh...

Samemu źle, mając rodzine też bywa źle.I bądx tu mądrym

52 minuty temu, Skadi napisał:

Samemu źle, mając rodzine też bywa źle.I bądx tu mądrym

No właśnie! Ja sobie doskonale zdaję z tego sprawę, że małżeństwo to jeden wielki kompromis i coś trzeba poświęcić żeby coś zyskać, ale z mojego otoczenia wynika tylko tyle, że to kobieta najwięcej poświęca - życie, pasje, ambicje, ciało i mało co dostaje w zamian.

hej , ja bylam sama od 30 do 37 roku zycia. Z wyboru nie wyboru. Z wyboru bo wolalam byc sama niz z kims kto byl w moich oczach kiepski. Mialam duzo amantow. Najczesciej

-mlodych chlopakow chcacych sprobowac ze" starsza " - nie dzieki,  mi sie nianczyc nikogo nie chce, a atrakcji to moga sobie w lunaparku poszukac

-rozwiedzionych facetow z gromadka dzieci, ciaganych po sadach przez ex, podzialy domu, dramaty , ludzie , cuda, sensacje- nie dzieki

- starszych kolesi ktorym wydaje sie ze "dobrze sie trzymaja"- niektorzy chcieli niezobowiazujacego seksu ( bo "powazne zwiazki i dzieci to juz mieli"- jak tylko na seks to jednak skusze sie na mlode cialo, bo co mi skapcialy 45 latek

- roznego gatunku klamcow, wszyscy poznani online ( tak , mialam momenty desperecji), 

- jakies smutne przypadki, np otyli, na wozkach

chcialam miec kogos ale po kilku probach /kompromisach zdalam sobie sprawe , ze nie moge byc z kims kto mnie nie pociaga, nudzi i poprostu do mnie nie pasuje

tak wiec zdecydowalam sie byc sama. Powiedzialam sobie ze choc nie mam w zyciu milosci to nie oznacza, ze nie moge zyc pelnia zycia, i zdecydowalam sie dobrze wykorzystac moj czas.

finansowo bylo bardzo ciazko, ale pracowalam duzo i chetnie bo i tak nie mialam po co wracac do domu

uprawialam duzo sportu, skonczylam studia naukowe, podrozowalam po swiecie...i calkowicie nieoczekiwanie poznalam mojego meza, ale to inna bajka

lepiej byc w zwiazku, ale tylko w szczesliwym

nie da sie ukryc , ze zycie w pojedynke jest trudne, mi pomagala wrodzona aktywnosc, posiadanie wielu pasji, medytacja itp

6 godzin temu, Einefremde napisał:

uprawialam duzo sportu, skonczylam studia naukowe, podrozowalam po swiecie...

Ja w tym czasie siedziałem w domu i naparzałem w gry. 

3 godziny temu, kaspej napisał:

to jak ty wybierasz tych jełopów?  i co to o tobie świadczy i twoich ciągle nietrafnych wyborach ..... może czas na zmiane taktyki

Pisaliśmy normalnie przez dwa miesiące już miałam nadzieję, że będzie coś poważnego,ze w końcu fajny facet  no i nic nie wyszło. Ma podobne poczucie humoru stwierdził, że przestraszył się, że będzie coś z tego poważnego i nie jest gotowy na związek. 

Dnia 14.06.2020 o 09:16, kardulaki napisał:

No pisał czułe słówka dwa miesiące i jednak stwierdził, że nie czuje motylków więc nic  z tego nie wyszło. A może 20 i co z tego?

A był cyberek albo chociaż rozmowa na kamerce? 

2 minuty temu, maq84 napisał:

A był cyberek albo chociaż rozmowa na kamerce? 

Spotkaliśmy się ze trzy razy 

30 minut temu, kardulaki napisał:

Spotkaliśmy się ze trzy razy 

Był dotyk na tych spotkaniach czy tylko sama rozmowa?