Jak sobie z tym poradzić?

Z góry dziękuję za chamskie I nic nie wnoszące komentarze - trollujcie gdzie indziej. Ja mam problem I szukam pomocy.

Ostatnio zauważyłam coś niepokojącego, mianowicie wstydzę I boję się wychodzić z domu. Nigdy nie lubiłam siebie I być wśród ludzi, ale teraz jest to bardzo silne, zapewne przez to, że moje życie (studia, praca) od 6msc nieprzerwanie jest zdalnie. Wychodzenie z domu do sklepu wiąże się z okropnym stresem I nieprzejmnymi odczuciami przez całą drogę I pobyt w sklepie. Całe szczęście, prawie nigdy nie muszę pokazywać się na kamerce w pracy. Kiedyś to się jednak skończy, wiecznie zdalne życie nie będzie trwać I tego się boję - tego powrotu do pokazywania się publicznie dzień w dzień I to przez tak długi czas. Teraz wychodzę z domu tylko wtedy, kiedy naprawdę muszę I staram się jak najrzadziej ze względu na to, jak paskudna jestem, a I tak takie wyjście kosztuje mnie dużo. No trudno, tak jest, tak mnie stworzyła natura I zostaje mi się z tym tylko pogodzić I spróbować jakoś sobie poradzić z tym strachem I uczuciem wstydu. Nie chcę iść z tym do psychologa, wolę zrobić coś z tym sama, nie wiem tylko co I jak I dlatego tutaj piszę, bo liczę, że ktoś mi pomoże. Od razu piszę, że nigdy siebie nie zaakceptuję, więc takie komentarze są zbędne - gdybyście wyglądali tak, jak ja, wiedzielibyście o czym piszę I taka rada przez palce by Wam nie przeszła. Chodzi mi raczej o to, jak nie myśleć o tym, że jestem paszczurem podczas bycia poza domem albo konieczności pokazania się na tej kamerce, bo to naprawdę paraliżuje I jest przykre, upokarzające?

Może po prostu myślisz, że jesteś brzydka a tak na prawdę jest inaczej, ile ja mam koleżanek które myślą podobnie tak jak Ty a są bardzo ładnymi kobietami.