To nie moje życie

Witam od roku mieszkam że swoja rodziną na wsi. Kompletnie nie moja bajka. Nie mogexsie tu odnaleźć. Mój mąż jest alkoholikiem byle problem zapija. Każdy wyjazd spotkanie z kolegami i rodzina tak wyglada. Kompletnie nie ma dla nas czas i nie interesuje się nami. Ani ja ani moje dzieci nie mamy nic tu do roboty nasze życie jest w mieście. Czesto dojeżdżają tam po ruchliwej ulicy. Sąsiedzi są ale nikt nie wychodzi każdy pod swoim domem. Są też Ci wredni co wiedzą l tobie wszystko i robią Ci na złość. Przestałam chodzi C do rodziny męża A oni ciaglezamiast pomagać oodstawisja mi nogi i ciągle coś knują. Dzieci bardzo się w sobie zamknęły. Nie mam już siły tak żyć jestem w ciągłym smutku. Już nie wierzę w to że mój mąż przestanie pić. Już nie mam siły o to walczyć sam mówi że tak musi. Jestem w kompletnej dupie. Jeszcze na dodatekmoj syn popadł w dziw e towarzystwo i ci chwila jakiś problem. Jak mam sobie z tym wszystkim poradzić?? help

2 godziny temu, Andziunia13 napisał:

Witam od roku mieszkam że swoja rodziną na wsi. Kompletnie nie moja bajka. Nie mogexsie tu odnaleźć. Mój mąż jest alkoholikiem byle problem zapija. Każdy wyjazd spotkanie z kolegami i rodzina tak wyglada. Kompletnie nie ma dla nas czas i nie interesuje się nami. Ani ja ani moje dzieci nie mamy nic tu do roboty nasze życie jest w mieście. Czesto dojeżdżają tam po ruchliwej ulicy. Sąsiedzi są ale nikt nie wychodzi każdy pod swoim domem. Są też Ci wredni co wiedzą l tobie wszystko i robią Ci na złość. Przestałam chodzi C do rodziny męża A oni ciaglezamiast pomagać oodstawisja mi nogi i ciągle coś knują. Dzieci bardzo się w sobie zamknęły. Nie mam już siły tak żyć jestem w ciągłym smutku. Już nie wierzę w to że mój mąż przestanie pić. Już nie mam siły o to walczyć sam mówi że tak musi. Jestem w kompletnej dupie. Jeszcze na dodatekmoj syn popadł w dziw e towarzystwo i ci chwila jakiś problem. Jak mam sobie z tym wszystkim poradzić?? help

A jak mają się dzieci nie zamknąć w sobie? Pomyślałaś jakie dzieciństwo im fundujesz kiedy godzisz się na taką patologię? Mają być otwarte i mówić, że stary chla a matka pewnie się z nim awanturuje o to by nie chlał? Szkoda mi ich... Będą miały ogromne deficyty emocjonalne i będzie to miało na nie wpływ przez wiele lat.

Co robić- odejść od pijaka. Dla niego i tak ważniejsza jest wódka. Po co się rozdrabniać. Po co ci taki mąż? Nie wstyd ci za niego? Za siebie ci nie wstyd? Jesteś dorosła a tkwisz w takim związku, godzisz się na to.

Sąsiadom się nie dziw, nikt nie ciągnie do patologii.

Jest mi wstyd jak cholera wiem że jestem w dupie nwm jak znależć siłę na wyjście z tej chorej sytuacji. Jego rodzina nie rozumie czego się czepiam choć nie raz słyszeli co się u nas wyprawia. Twierdza że wszystko.mam i się czepiam bo lubię ale jak na Boga można tolerować to co się dzieje. Jeszcze jakiś czas z tym walczyłam teraz staje sie obojętna coraz bardziej.  Nie wiem czy lepiej mieć takiego ojca czy nie mieć rzadnego. Jestem na Maxa wymeczona tą sytuacją. Chyba muszę poszukać wsparcia u psychologa. .... 

Psycholog - to dobry pomysł. 

Jeżeli chodzi o sytuację- jeżeli coś Ci "uwiera" zmień to, jezeli nie- zostań tam gdzie jesteś. 

To chyba nie jest problem w mieszkaniu na wsi tylko w tym że stary chla.

3 godziny temu, Andziunia13 napisał:

Jest mi wstyd jak cholera wiem że jestem w dupie nwm jak znależć siłę na wyjście z tej chorej sytuacji. Jego rodzina nie rozumie czego się czepiam choć nie raz słyszeli co się u nas wyprawia. Twierdza że wszystko.mam i się czepiam bo lubię ale jak na Boga można tolerować to co się dzieje. Jeszcze jakiś czas z tym walczyłam teraz staje sie obojętna coraz bardziej.  Nie wiem czy lepiej mieć takiego ojca czy nie mieć rzadnego. Jestem na Maxa wymeczona tą sytuacją. Chyba muszę poszukać wsparcia u psychologa. .... 

Znajdz najbliżej siebie ośrodek wsparcia dla kobiet lub napisz,zadzwońdo CPK,poprośo radę. Darmowe wizyty u psychologa, cokolwiek,poszukaj. Doradztwo rodzinne itp. Idz do opsu. Nie wstydź się,opowiedz wszystko,ale szykuj się,że zabawa dopiero się zacznie jak się postawisz.

14 godzin temu, Andziunia13 napisał:

Jest mi wstyd jak cholera wiem że jestem w dupie nwm jak znależć siłę na wyjście z tej chorej sytuacji. Jego rodzina nie rozumie czego się czepiam choć nie raz słyszeli co się u nas wyprawia. Twierdza że wszystko.mam i się czepiam bo lubię ale jak na Boga można tolerować to co się dzieje. Jeszcze jakiś czas z tym walczyłam teraz staje sie obojętna coraz bardziej.  Nie wiem czy lepiej mieć takiego ojca czy nie mieć rzadnego. Jestem na Maxa wymeczona tą sytuacją. Chyba muszę poszukać wsparcia u psychologa. .... 

Widzę że nie zdajesz sobie sprawy z konsekwencji swoich czynów.

Świadomie pozwalasz na krzywdę swojego dziecka. Pozwalasz by dorastało w rodzinie patologicznej. Pozwalasz by wychowywało się w poczuciu wstydu, upokorzenia, braku zaufania i braku miłości. Pozwalasz na to, by te dzieci weszły w dorosłość w wielkimi problemami, marnujesz potencjał młodych i niewinnych istot. Poczytaj sobie jak duże problemy mają dzieci DDA.

Ty się zastanawiasz czy iść do psychologa bo jesteś zmęczona. A dzieci co mają powiedzieć??? One nie są dojrzałe emocjonalnie, nie mają narzędzi by sobie z tą sytuacją poradzić. Przestań się więc nad sobą użalać jaka ty jesteś biedna.

Kiedyś te dzieci będą miały do ciebie pretensję i będą miały rację. Cóż jest warta matka, która godzi się na krzywdę dziecka?