Chce iść do pracy ale mam problem

Mam 24 lata. Mieszkam w małym mieście wraz z rodziną. Mam chłopaka, mamy związek na odległość. Ja jestem po studiach, on tez. Niestety on ma dość specyficzny zawod, jako pilot, rekrutuje się teraz do linii lotniczych, ale nie wiadomo gdzie go przydziela jak się dostanie, jakie będzie to miasto. U mnie jest to tak ze mieszkam z rodzicami i szukałam pracy u siebie w mieście ale bardzo ciężko coś znaleźć, jest praca ale głównie na produkcji lub dla mężczyzn jako kierowca, magazynier itd.. jestem w domu już 3 miesiąc. Dostałam 3 oferty pracy w wiekszym mieście, ale niestety kalkulując koszty mieszkania w wiekszym mieście sama, wychodzi na to ze starczyłoby mi jedynie na wynajem mieszkania i na skromne życie w nim. Ludzie oferują wiadomo ze niskie wynagrodzenie na sam początek kariery, ale życie i wynajem kawalerki 20 m2 wiąże się z 2k złotych! Niestety gdybym podjęła się pracy w tym wiekszym mieście musiałabym mieszkać sama, bo chłopak nie jest w stanie ze mną teraz zamieszkać. Myślałam o wynajmie pokoju, ale żyłam z dziewczynami w mieszkaniu studenckim i miałam już dość tego życia, czując się nieswojo mimo wszystlo w takim mieszkaniu, marzyłam tylko o tym aż wrócę do domu rodzinnego albo zamieszkam sama. Teraz mam taka sytuacje jaka mam i jest mi przykro, ze mimo ze praca jest dla mnie to nie mam jak tam mieszkać i żyć SAMEJ. Rodzice mówią ze mam poczekać i może akurat coś się znajdzie u nas w mieście, wysłałam Cv do urzędu miasta, czekam na odzew i to jest jedyna droga jak narazie żebym mogła pracować. Mimo wszystko mam tez szanse pracować od nowego roku w innym mieście ale te koszty.. chłopak mówi ze od czerwca możemy się wyprowadzić na mieszkanie do niego gdzie będzie wolne bo narazie jego rodzina je komuś wynajmuje ale w czerwcu możemy my tam zamieszkać. 
Mimo wszystko nie czuje się ustabilizowana, nie wiem jaka będzie ta przyszłość

5 godzin temu, Baby to psycholki napisał:

Teraz nikogo przyszłość nie jest pewna, koniec jest blisko. Szukaj pracy na miejscu za mniej i mieszkaj z rodzicami, bierz co jest a przy okazji dalej szukaj, zmieniaj jak się coś nawinie nowego.... lepsze coś niż nic. Schowaj dyplom do szuflady i idź coś rób, nie ważne co, a jak znajdziesz coś innego to zmienisz....  przynajmniej nie jesteś bezczynna a latka lecą.... zaraz 30stka, przy dobrych wiatrach i pozamiatane. Life is brutal.

No w ciągu 6 lat znajdę prace, myśle żeby iść do smażona choćby na pół etatu.. 

studia to tez 8 lat pracy doliczają automatycznie 

Dnia 6.12.2022 o 16:58, kasaia napisał:

Mam 24 lata. Mieszkam w małym mieście wraz z rodziną. Mam chłopaka, mamy związek na odległość. Ja jestem po studiach, on tez. Niestety on ma dość specyficzny zawod, jako pilot, rekrutuje się teraz do linii lotniczych, ale nie wiadomo gdzie go przydziela jak się dostanie, jakie będzie to miasto. U mnie jest to tak ze mieszkam z rodzicami i szukałam pracy u siebie w mieście ale bardzo ciężko coś znaleźć, jest praca ale głównie na produkcji lub dla mężczyzn jako kierowca, magazynier itd.. jestem w domu już 3 miesiąc. Dostałam 3 oferty pracy w wiekszym mieście, ale niestety kalkulując koszty mieszkania w wiekszym mieście sama, wychodzi na to ze starczyłoby mi jedynie na wynajem mieszkania i na skromne życie w nim. Ludzie oferują wiadomo ze niskie wynagrodzenie na sam początek kariery, ale życie i wynajem kawalerki 20 m2 wiąże się z 2k złotych! Niestety gdybym podjęła się pracy w tym wiekszym mieście musiałabym mieszkać sama, bo chłopak nie jest w stanie ze mną teraz zamieszkać. Myślałam o wynajmie pokoju, ale żyłam z dziewczynami w mieszkaniu studenckim i miałam już dość tego życia, czując się nieswojo mimo wszystlo w takim mieszkaniu, marzyłam tylko o tym aż wrócę do domu rodzinnego albo zamieszkam sama. Teraz mam taka sytuacje jaka mam i jest mi przykro, ze mimo ze praca jest dla mnie to nie mam jak tam mieszkać i żyć SAMEJ. Rodzice mówią ze mam poczekać i może akurat coś się znajdzie u nas w mieście, wysłałam Cv do urzędu miasta, czekam na odzew i to jest jedyna droga jak narazie żebym mogła pracować. Mimo wszystko mam tez szanse pracować od nowego roku w innym mieście ale te koszty.. chłopak mówi ze od czerwca możemy się wyprowadzić na mieszkanie do niego gdzie będzie wolne bo narazie jego rodzina je komuś wynajmuje ale w czerwcu możemy my tam zamieszkać. 
Mimo wszystko nie czuje się ustabilizowana, nie wiem jaka będzie ta przyszłość

A co umiesz robić? Może jakaś praca zdalna? Teraz jest mnóstwo dobrych ofert. Tylko najczęściej w branży IT.. Jeżeli nie masz o tym pojęcia to może warto się przebranżowić. Ja właśnie tak zrobiłam  Idz póki co do jakiejkolwiek pracy żeby mieć swoją kasę a w między czasie ucz się czegoś co przyniesie Ci lepsze dochody... Póki nie masz obowiązków takich jak mąż czy dzieci. Później będzie tylko trudniej. 

Jestem po technologi żywienia wiec w tej branży mogę robić sporo. A dla siebie to mam pieniądze, bo handluje na Vinted rzeczami z drugiej ręki, chodzi bardziej o to, żeby znaleźć prace w zawodzie ale na miejscu lub tez pracować w urzędzie, biurze rachunkowym whatever.. tylko tu w mojej małej miescinie jest to słabe, ze nie ma tych miejsc pracy takiej biurowej jakby mi odpowiadała albo wlansie jakieś labo, tylko są w duzym mieście.. 

tu myśle u siebie żeby iść do pracy na produkcje na pol etatu chociażby żeby mieć umkwe o prace i mi się naliczał ten czas pracy., w międzyczasie czekam na ruch chłopaka gdzie znajdzie prace to wtedy ja w tym mieście tez bede szukać bo razem wtedy możemy mieszkać i dzielić się kosztami na pół