Zostałam nie słusznie zwolniona z pracy. Pracowałam jako pomoc nauczyciela w przedszkolu.

Zacznijmy od tego że ostatecznie ta praca z dziećmi była bardzo ciężko i słabo płatna więc i tak nie mam żalu i będe szukać nowej ale chce zapytać co o tym myślicie.

Pracowałam jak pomoc nauczyciela w przedszkolu. Wczoraj dyrektorka przedszkola od rana mnie wezwała i rozmowa wyglądała tak 

Ja : Dzień dobry

dyrektorka : Dzień dobry . Niech się pani na mnie patrzy . Niech mi pani powie czy biła kiedyś jakieś dziecko

Ja : nie 

dyrektorka : nigdy się pani nie zdarzyło uderzyć?

Ja : nie ,nigdy

dyrektorka : a w łazience ?

Ja : nie

dyrektorka : od wczoraj przychodzą do mnie rodzice i nie chcą żeby pani była w grupie. Może chodzi o to że jest pani taka cichutka i im się to nie podoba. Pani na prawdę jest cichutka i w szkole pewnie też taka była. Sama wiem że pani nigdy dzieci nie biła i jest mi bardzo przykro ale jak rodzice będą do mnie przychodzić to ja sobie z nimi nie poradzę. Osobiście nie mam do pani zastrzeżeń.





Ostatecznie dostałam wypowiedzenie za porozumieniem stron. Jednak już dawno myślałam o zmianie pracy więc nic nie straciłam.



Mnie też rodzice zaczepiali żebym przestała siepać dzieci ale ja nigdy nic takiego nie robiłam.

Pracowałam kiedyś w przedszkolu. Orka jakich mało. Bezczelne dzieciaki, bez wychowania, stwarzające zagrożenie dla innych - takich miałam w grupie. Ale bombelka nie dotknij. Gdy widziałam, że taki osobnik jest zagrożeniem dla innych, zabierałam go jak najszybciej, a rodzice wiedzieli, że taki ma charakter i ostatecznie cieszę się, że już tam nie pracuję. Rodzice są przewrażliwieni na punkcie swoich bombelkow. Jeśli bez żalu opuszczasz tę pracę, to dobrze, poszukaj lepszej, bo to nie jest łatwa praca. Powodzenia