Odezwać się, czy milczeć? Co byście zrobili

Cała historia jest długa i zagmatwana, więc nie będę jej  szczegółowo opisywać.

Ale...

Byłam z pewnym facetem, z którym byłam szczęśliwa, jak z nikim wcześniej. Niestety obydwoje zawaliliśmy, a ja sama w dużej części. I w końcu on odszedł, teraz jest z inną. Z tą, która mnie nienawidzi i od początku chciała rozbić nasz związek. Ale wiem, że gdybym wtedy była dla niego inna, to by pewnie został ze mną. No, ale wyszło tak, a nie inaczej.
Nie jest to pierwszy lepszy facet, a miałam kilku, ale z tym łączyła mnie niezwykła więź, mogliśmy rozmawiać godzinami o wszystkim i o niczym... Takie bratnie dusze. Nie wiem, czy spotkam jeszcze kogoś takiego jak on, pewnie nie...

Ostatnio on próbował ten kontakt wznowić i przez jakiś czas kontaktowaliśmy się codziennie, spotkaliśmy się nawet raz. Tylko raz, z racji tego, że dzieli nas spora odległość, obydwoje mieszkamy w Polsce, ale dzieli nas kilkaset km.

Ale chyba wszystko zepsułam znowu, bo bałam się tego uczucia, zachowywałam dystans, ostatnio odmówiłam mu dwóch spotkań pod rząd. No i on przestał się odzywać, po tym jak powiedziałam, że oddzwonię, a tego nie zrobiłam. Chyba się obraził....

Walczyć o to? Nasza miłość była piękna, do momentu aż wszystko zepsuliśmy, byliśmy bardzo szczęśliwi ze sobą, rozumieliśmy się bez słów... A teraz obydwoje mamy jakąś blokadę, niestety ja też ją mam, boję się okazywać mu uczuć, na jego wyzwanie miłości jakiś miesiąc temu odpowiedziałam, że nie powinniśmy się tak bardzo angażować. On wtedy się zdystansował i tak zaczęło się miedzy nami ochładzać.

Strasznie to przykre wszystko, czuje, że z tamtą jest głównie z rozsądku i dlatego, że nam nie wyszło.

Szkoda mi tej miłości, pewnie już takiej nie znajdę. Jakiegoś faceta pewnie poznam, ale to już nie będzie to samo...Zresztą w kilku związkach byłam i nigdy takiej więzi z żadnym nie miałam.

A z tym planowaliśmy ślub i wspólne życie, ale później wszystko zepsuliśmy....

Nigdy o nim nie zapomnę, tak czy inaczej...

Skoro czujesz, że skrewiłaś to napraw to i się z delikwentem skontaktuj. Napisz: hej, co tam? Kawa? Herbata? Spacer? Pogadamy, albo ja będę mówić. Co ty na to? Tyle.

6 minut temu, Seven Sisters Road napisał:

Skoro czujesz, że skrewiłaś to napraw to i się z delikwentem skontaktuj. Napisz: hej, co tam? Kawa? Herbata? Spacer? Pogadamy, albo ja będę mówić. Co ty na to? Tyle.

Tyle, że ostatnią wiadomość pisałam ja... I nie odpisał. Dzień po tym, jak przestał się odzywać. Coś mu tam wysłałam i napisałam, żeby zadzwonił. Zamilkł właśnie po tym jak mu dwa razy odmówiłam spotkania i się dość mocno wycofałam, więc podejrzewam, że ma do mnie jakiś żal.

Rozumiem, że się boisz. Ale czy masz cosik do stracenia prócz tego, że facet definitywnie spuści cię po brzywie? Napisz to się dowiesz i będziesz miała raz na zawsze pewność czy on o tobie myśli i tak dalej. Domysły wpędzą cię w obłęd i staniesz się warzywem.

24 minuty temu, Seven Sisters Road napisał:

Rozumiem, że się boisz. Ale czy masz cosik do stracenia prócz tego, że facet definitywnie spuści cię po brzywie? Napisz to się dowiesz i będziesz miała raz na zawsze pewność czy on o tobie myśli i tak dalej. Domysły wpędzą cię w obłęd i staniesz się warzywem.

Możliwe, że jeszcze raz spróbuję... Szkoda mi strasznie tego odpuszczać ot tak...I jeszcze po tym jak sama się tak wycofałam, sama nie wiem czemu. Bałam się tego uczucia, rozczarowania zranienia. A w ostatnim czasie okazałam mu sporo braku zainteresowania, nie da się ukryć. Najpierw odmówiłam dwóch spotkań, a później własnie nie oddzwoniłam. Bywało burzliwie między nami, ale nigdy tak żeby tak zamilkł z dnia na dzień. Sądzę, że ma mi za złe to wycofanie i nie chce powtórki z rozrywki, z tego co było kiedyś, a bywałam nie do zniesienia. Teraz się zmieniłam, ale z kolei miałam jakąś blokadę przed okazywaniem mu uczuć. A bardzo chciałam powiedzieć jak bardzo mi go brakowało, że bardzo go kocham i tęskniłam. Chciałam odpowiedzieć na to, jak sam ostatnio mi wyzwał miłość. Ale się bałam...jednak jest dla mnie kimś niezwykłym, zresztą obiektywnie też jest wyjątkowy, bardzo wrażliwy, inteligentny, trochę samotnik, ale jednocześnie pozytywnie nastawiony do świata.

 ale i tak rozumieliśmy się bez słów.... I nadal się rozumiemy, choć ja mam wewnętrzne blokady, a z kolei on bierze leki na depresje, przez co też nie jest zupełnie taki jak kiedyś.
Ale nadal czuć było, że mnie kocha. Chciałabym go zobaczyć choć jeden raz, żeby mnie pocałował, przytulił...

Planowaliście ślub i przyszle życie a wyznanie miłości skwitowałaś żeby się nie angażować? Dziwne to.

32 minuty temu, Qwerty83 napisał:

Każda miłość wydaje się jedyna i najpiękniejsza.

To mylne bo każda kolejna też jest najpiękniejsza

Niekoniecznie...W poprzednich związkach nie czułam tego, co z nim.

45 minut temu, Zuzanna Mess napisał:

Planowaliście ślub i przyszle życie a wyznanie miłości skwitowałaś żeby się nie angażować? Dziwne to.

Kiedyś planowaliśmy. Ale już teraz nie planujemy, więc trochę się pozmieniało....Wtedy kiedy się potykaliśmy nie byłam gotowa na związek, mimo, że już mam koło 30-stki, no ale miałam zrypane dzieciństwo i takie tam, więc to się na mnie odbiło. Nie byłam dla niego wredna, ale często miewałam złe nastroje, zrywałam z nim wiele razy. Bo nie wierzyłam, że coś dobrego może przy mnie zostać. Ale i tak większość chwil była dobra. Nigdy tak za nikim nie tęskniłam ... Choć każde rozstanie przeżywałam jakoś tam, ale z żadnym facetem nie miałam takiej więzi, jak z tym. Z tarota też wychodziło mi, że to połączenie dusz, ale że teraz jest wycofany, niby w to nie wierzę, ale zawsze co dziwne, wychodzi mi prawda.

21 minut temu, mariner2 napisał:

Skoro kierowalas  sie instynktem to znak ze koloryzujesz w opisie .Kobiety maja taki wewnetrzny drogowskaz i jak im cos nie pasuje to kieruja sie nim.Ty dokonalas wyboru a wiec nie ma co plakac nad rozlanym mlekiem i uznac ze... postapilas 100% wlasciwie.

 

Życie ma to do siebie, że czasami popełnia się jednak błędy i to co wcześniej wydawało nam się właściwe, już później często niekoniecznie. Możliwe, że i tak by się tego nie dało uratować, ale przynajmniej spotkałabym go ten ostatni raz...

56 minut temu, Lilath napisał:

Kiedyś planowaliśmy. Ale już teraz nie planujemy, więc trochę się pozmieniało....Wtedy kiedy się potykaliśmy nie byłam gotowa na związek, mimo, że już mam koło 30-stki, no ale miałam zrypane dzieciństwo i takie tam, więc to się na mnie odbiło. Nie byłam dla niego wredna, ale często miewałam złe nastroje, zrywałam z nim wiele razy. Bo nie wierzyłam, że coś dobrego może przy mnie zostać. Ale i tak większość chwil była dobra. Nigdy tak za nikim nie tęskniłam ... Choć każde rozstanie przeżywałam jakoś tam, ale z żadnym facetem nie miałam takiej więzi, jak z tym. Z tarota też wychodziło mi, że to połączenie dusz, ale że teraz jest wycofany, niby w to nie wierzę, ale zawsze co dziwne, wychodzi mi prawda.

 Musisz dzieciństwo przepracować,  bo ciężko ułożyć sobie życie jeżeli ciągnie się ono za tobą. Sama to przerabiałam/przerabiam.

Proponuję terapię i jeżeli naprawdę sądzisz ze to ten to się odezwij do niego I mu to powiedz.

Powodzenia