Karteczki.

Jest ich wiele, bardzo wiele. Białych, niezapisanych karteczek.

Edgar Alan Poł.

ok

Nie Edgar Alan Poł, ale raczej Edgar Alan Pół.

To się dzieje na krawędzi poznanego czasu.

Tak 

Czyli łyli, abstra...ąc od elaboratów zawartych w temacie i rozpatrując go retrospektywnie, dochodzę do konkluzji, iż wiem, że nic z tego nie wiem.

Uzasadnić?

14 minut temu, przewr(l)otna napisał:

Czyli łyli, abstra...ąc od elaboratów zawartych w temacie i rozpatrując go retrospektywnie, dochodzę do konkluzji, iż wiem, że nic z tego nie wiem.

Uzasadnić?

 

Jesteś w błedzie.

Zmarł 7 października 

Edgar Alan Poł.

Ogólnie życiorys dramatyczny.

Marco Beasley.

Minęliśmy wyspy, zmieniły się wiosny,

dziewczęta w policzkach puch brzoskwiń przeniosły...

J.+J. - repryza.

Drzdrzownica et concortes.

Mega porywajacy temat, przyćmił cały dział

Dwa pytania do:...

1 godzinę temu, J.-J. napisał:

Dwa pytania do:...

Ojca Rydzyka

Zwierzoczłekoupiór. A któż pamięta?

Nie, to nie to samo, Saszka! Mówię Ci – nie to samo!

Podobno kiedyś miałeś marzenia. Gdzie one są?

„…marzeń nie mam żadnych prócz tego, byśmy wspólnie lat dożyli…”

Szadenfrojnde? Czy co?

Shaden f. Cy co. Radość ma wiele oblicz. Kaczmarski nie był astrologiem a wybitnym pieśniarzem.

Proszę.

3 godziny temu, Seven napisał:

 Kaczmarski nie był astrologiem a wybitnym pieśniarzem.

Owszem.

Nauczyłem się coraz bardziej kochać morze... chyba tylko dlatego wolałem góry, że są odleglejsze. Teraz nie pragnąłbym tam pojechać. Zdaje mi się, że bałbym się i wstydził. Są zbyt kapryśne, nieprawidłowe, za bardzo zróżnicowane... czułbym się tam z pewnością przytłoczony. Jacy właściwie ludzie wolą monotonię morza? Zdaje się, że tacy, którzy zbyt długo i głęboko wnikali w zagmatwane sprawy wewnętrzne, by nie oczekiwać przynajmniej po zewnętrznych przede wszystkim tego jednego: prostoty...
Najmniej ważne jest to, że na góry trzeba wspinać się odważnie, podczas gdy nad morzem wypoczywa się cicho na piasku. Ale znam spojrzenie, jakim oddaje się hołd temu i tamtemu światu. Pewne, przekorne, szczęśliwe oczy, pełne przedsiębiorczego ducha, siły i radości życia, błądzą od wierzchołka do wierzchołka; ale nad przestworem morza, które z takim mistycznym i obezwładniającym fatalizmem toczy swoje fale, marzy spojrzenie zamglone, beznadziejne, wiedzące, które niegdyś głęboko wejrzało w smutne odmęty... Zdrowie i choroba, w tym cała różnica. Człowiek wdziera się śmiało w cudowną rozmaitość zębatych, sterczących, przepaścistych zjawisk, by doświadczyć swych sił żywotnych, których dotąd wcale nie zużył. Ale widok prostoty rzeczy zewnętrznych wówczas darzy nas wypoczynkiem, gdy jesteśmy znużeni wewnętrznym odmętem.

7 godzin temu, Seven napisał:

Podobno kiedyś miałeś marzenia. Gdzie one są?

Może zakopał głęboko i od tej pory się zawiesił

Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in saecula saeculorum. Amen.

Bonum mane. Ubi sunt calceamenta mea?

Kyrie eleison!

Kryste panie....

Dnia 7.10.2024 o 06:27, J.-J. napisał:

Jest ich wiele, bardzo wiele. Białych, niezapisanych karteczek.

To tak jakbyś się dopiero urodził? Mając ileś tam lat, kartek jest wiele zapisanych.